ΧΡΗΣΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ, ΧΡΕΩΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΡΤΩΝ

ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΩΝ, ΧΡΕΩΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΚΑΡΤΩΝ

Απαντήσεις σε 15 ερωτήσεις από την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών

.

Η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών ενημερώνει το κοινό και τις επιχειρήσεις για την χρήση των καρτών πληρωμών, τις κατηγορίες τους, τις δυνατότητές της χρήσης τους και για τις προμήθειες. Η ενημέρωση γίνεται με την μορφή ερωτήσεων -απαντήσεων.

1. Τι είναι και ποιες κατηγορίες καρτών πληρωμών υπάρχουν;
Όλες οι κάρτες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πραγματοποίηση αγορών αγαθών και υπηρεσιών ή για την πληρωμή λογαριασμών/ οφειλών (π.χ. ρεύματος, ύδρευσης, εφορίας, κ.λπ.) χωρίς τη χρήση μετρητών, ονομάζονται κάρτες πληρωμών. Ανάλογα με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά τους πρόκειται για:

· χρεωστικές (debit),
· πιστωτικές (credit), ή
· προπληρωμένες (prepaid) κάρτες πληρωμών.

Ανάλογα με το διεθνές σχήμα, μπορεί να είναι κάρτα πληρωμών VISA, MasterCard, American Express, Diners, κ.λπ. και γίνεται, αποδεκτή από την επιχείρηση που δέχεται κάρτες πληρωμών με το συγκεκριμένο σήμα. Οι κάρτες πληρωμών εκδίδονται από τράπεζες ή άλλους αδειοδοτημένους προς τον σκοπό αυτό φορείς του χρηματοπιστωτικού συστήματος, όπως τα ιδρύματα πληρωμών και τα ιδρύματα έκδοσης ηλεκτρονικού χρήματος.

2. Πόσες κάρτες πληρωμών είναι σήμερα ενεργές στην Ελλάδα;
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, στο τέλος του 2015, σχεδόν 15 εκατομμύρια κάρτες πληρωμών είχαν εκδοθεί από ελληνικές τράπεζες και ήταν ενεργές, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 1,4 κάρτες πληρωμών ανά κάτοικο (έναντι μέσου όρου 1,5 κάρτες πληρωμών ανά κάτοικο στα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

3. Επιτρέπεται η ανάληψη μετρητών από τις κάρτες πληρωμών;
Η ανάληψη μετρητών από κάρτες πληρωμών συνήθως επιτρέπεται, με διαφορετικά κάθε φορά χαρακτηριστικά και χρεώσεις του κατόχου, ανάλογα με:

· τον τύπο της κάρτας (χρεωστική, πιστωτική ή προπληρωμένη),
· τους όρους της σύμβασης που διέπουν τη χρήση της, και
· τη χρήση ΑΤΜ ίδιας ή διαφορετικής τράπεζας από την τράπεζα έκδοσης της κάρτας.

Ωστόσο, μετά την επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις μετρητών και στις μεταφορές κεφαλαίων, από τις 28 Ιουνίου 2015, αναλήψεις μετρητών στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, επιτρέπονται μόνο με χρήση χρεωστικών καρτών έως του ποσού των τετρακοσίων είκοσι (420) ευρώ την εβδομάδα κατ’ ανώτατο όριο.
Αντίθετα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, απαγορεύονται αναλήψεις μετρητών με χρήση πιστωτικών ή/και προπληρωμένων καρτών.

4. Ως επιχείρηση αποδέχομαι ήδη κάρτες πληρωμών από τους πελάτες μου. Μπορώ να επιλέξω να πληρώνομαι αποκλειστικά με μετρητά και να αρνηθώ συναλλαγές με κάρτες;
ΟΧΙ, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όποιος αρνείται την πληρωμή με πιστωτικές, χρεωστικές και προπληρωμένες κάρτες τιμωρείται, με βαρύτατα πρόστιμα ή/και φυλάκιση, κατά τις διατάξεις:

των άρθρων 288 παρ. 1 και 452 του Ποινικού Κώδικα
του άρθρου 13α του ν. 2251/1994 (Α΄ 191),
του άρθρου 18 α ν. 146/1914 (Α΄ 21), και
του άρθρου 19 ν. 4177/2013 (Α΄ 173), όπως ισχύουν5. Είμαι επιχείρηση. Εάν αποφασίσω να αποδέχομαι κάρτες πληρωμών από τους πελάτες μου υπάρχει υποχρέωση να συμβληθώ με ελληνική τράπεζα ή μπορώ να συμβληθώ και με τράπεζα του εξωτερικού;
Μετά την επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις μετρητών και στις μεταφορές κεφαλαίων, απαγορεύεται η κατάρτιση συμβάσεων αποδοχής συναλλαγών με κάρτες πληρωμών, εφόσον η εκκαθάρισή τους πραγματοποιείται με πίστωση λογαριασμού της επιχείρησης, ο οποίος τηρείται σε φορέα παροχής υπηρεσιών πληρωμών εκτός Ελλάδος.

6. Είμαι κάτοχος κάρτας πληρωμών που έχει εκδώσει τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα. Μπορώ να τη χρησιμοποιώ για να κάνω αγορές και πληρωμές στην Ελλάδα;
ΝΑΙ. Οι πιστωτικές, χρεωστικές και προπληρωμένες κάρτες μπορούν να χρησιμοποιούνται κανονικά για αγορές και πληρωμές υποχρεώσεων εντός Ελλάδος, μέχρι το όριο που προβλέπει η σύμβασή σας με την τράπεζα, εφόσον οι επιχειρήσεις από τις οποίες γίνεται η αγορά των αγαθών ή υπηρεσιών εκκαθαρίζουν τις συναλλαγές καρτών σε λογαριασμό που τηρούν σε τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα.

Αντίθετα, μετά την επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις μετρητών και στις μεταφορές κεφαλαίων, εάν οι επιχειρήσεις που λειτουργούν στην Ελλάδα έχουν εγκαταστήσει τερματικό αποδοχής καρτών πληρωμών (POS) από τράπεζα του εξωτερικού, οι πιστωτικές, χρεωστικές και προπληρωμένες κάρτες που έχουν εκδοθεί από τράπεζες και ιδρύματα ηλεκτρονικού χρήματος που λειτουργούν στην Ελλάδα απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται και γι’ αυτόν τον λόγο δεν γίνονται αποδεκτές οι συγκεκριμένες συναλλαγές.

7. Μπορώ να χρησιμοποιώ την κάρτα πληρωμών μου για να κάνω αγορές στο εξωτερικό ή από το internet;
ΝΑΙ, μετά την επιβολή περιορισμών στις αναλήψεις μετρητών και στις μεταφορές κεφαλαίων, μπορείτε να χρησιμοποιείτε τις κάρτες σας για αγορές αγαθών και υπηρεσιών από το εξωτερικό ή από το internet[1] στις ακόλουθες περιπτώσεις:
Α. Για αγορές που πραγματοποιείτε σε φυσικά τερματικά (POS) όταν βρίσκεστε στο εξωτερικό:
χωρίς περιορισμούς.
Β. Για αγορές που πραγματοποιείτε μέσω ιnternet από ηλεκτρονικά καταστήματα που εκκαθαρίζουν τις συναλλαγές καρτών σε λογαριασμό που τηρούν σε τράπεζα που λειτουργεί στην Ελλάδα:
χωρίς περιορισμούς.
Γ. Για αγορές που πραγματοποιείτε μέσω internet από ηλεκτρονικά καταστήματα που εκκαθαρίζουν τις συναλλαγές καρτών σε λογαριασμό που τηρούν σε τράπεζα του εξωτερικού:
εξακολουθούν να μην επιτρέπονται οι ακόλουθες γενικές κατηγορίες συναλλαγών:

Μεταφορές χρημάτων στο εξωτερικό.
Αγορά έργων τέχνης και δημοπρασίες.
Συναλλαγές με εταιρείες στοιχηματισμού, τυχερά παιχνίδια και video games
Αγορές σε κοσμηματοπωλεία.
Γενικοί κωδικοί στους οποίους εντοπίζεται πλειοψηφία συναλλαγών που αφορούν σε πορνογραφικό υλικό.
Προσωπικές υπηρεσίες (συνοδοί και ραντεβού).
Πληρωμές σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Αγορές ειδών ένδυσης και υπόδησης.
Αγορές οικιακού εξοπλισμού.
Αγορές ηλεκτρονικών ειδών/εξοπλισμού.
Αγορές καλλυντικών.
Αγορές υπηρεσιών εστίασης.Oι συναλλαγές με κάρτες πληρωμών στις υπόλοιπες κατηγορίες επιτρέπονται κανονικά.

[1] Πάντα μέχρι το όριο που προβλέπει η σύμβασή σας με την τράπεζα, και εντός του ορίου ποσού το οποίο εγκρίνεται για κάθε τράπεζα ξεχωριστά από την Επιτροπή Εγκρίσεως Τραπεζικών Συναλλαγών.

8.Είμαι επιχείρηση που δέχεται συναλλαγές με κάρτες πληρωμών. Πότε θα πιστώνεται ο λογαριασμός μου;
Η εκκαθάριση των συναλλαγών με κάρτες πληρωμών, ελληνικών και ξένων, γίνεται με πίστωση του λογαριασμού της επιχείρησης σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη σχετική σύμβαση. Συνήθως, η πίστωση του λογαριασμού σας γίνεται την επόμενη εργάσιμη ημέρα από την ημερομηνία αποστολής της συναλλαγής προς επεξεργασία στην τράπεζα συνεργασίας σας.

9.Οι κάρτες πληρωμών έκδοσης αλλοδαπών τραπεζών χρησιμοποιούνται κανονικά;
Πιστωτικές, χρεωστικές ή/και προπληρωμένες κάρτες αλλοδαπών τραπεζών εφόσον έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται τόσο για αγορές αγαθών και υπηρεσιών όσο και για αναλήψεις μετρητών χωρίς περιορισμούς, εντός των ορίων της σύμβασης του κατόχου τους με την εκδότρια τράπεζα του εξωτερικού.

10.Οι προμήθειες(*) που πληρώνω για να αποδέχομαι συναλλαγές καρτών τι αφορούν;
Οι προμήθειες που καταβάλλει η επιχείρηση στο πλαίσιο των υπηρεσιών αποδοχής και εκκαθάρισης συναλλαγών καρτών διαμορφώνονται ενσωματώνοντας διάφορες παραμέτρους κόστους. Ενδεικτικά αναφέρεται:

το κόστος διατραπεζικής προμήθειας που αποδίδει η τράπεζα του εμπόρου στην τράπεζα που έχει εκδώσει την κάρτα (interchange fee - IRF) (βλέπε και ερώτηση 11),
το κόστος προμηθειών που αποδίδουν οι τράπεζες στα διεθνή σχήματα καρτών (π.χ. Visa, MasterCard, American Express, Diners, China Unionpay, κ.λπ.),
το κόστος διόδευσης συναλλαγών μέσω τρίτων εταιρειών (Network Service Providers),
το λειτουργικό κόστος για την ανάπτυξη, αναβάθμιση και συντήρηση των συστημάτων αποδοχής και εκκαθάρισης συναλλαγών καρτών,
οι προβλέψεις της τράπεζας για ζημιές που προκύπτουν από απατηλές συναλλαγές καρτών (card fraud),
τυχόν κόστος από συμμετοχή σε «προγράμματα πιστότητας», το οποίο επιστρέφεται από την τράπεζα στους χρήστες καρτών πληρωμών ως επιβράβευση,
το κόστος πρόσθετων υπηρεσιών που τυχόν παρέχονται, όπως υπηρεσίες πρόληψης απατηλών συναλλαγών, υπηρεσίες ασφαλείας 3D Secure για συναλλαγές μέσω internet, κ.λπ., και
το περιθώριο κέρδους της τράπεζας.(*) Ως γενική παρατήρηση επισημαίνεται ότι η Ελληνική Ένωση Τραπεζών, η οποία είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεν έχει καμία αρμοδιότητα ή οποιαδήποτε ανάμειξη σε θέματα τιμολογιακής πολιτικής και κοστολόγησης των τραπεζών μελών της. Η τιμολογιακή πολιτική κάθε τράπεζας διαμορφώνεται στο πλαίσιο της ισχύουσας νομοθεσίας και του ελεύθερου ανταγωνισμού από κάθε τράπεζα ξεχωριστά και αποτελεί στοιχείο της επιχειρηματικής πολιτικής της.

11.Διάβασα ότι προμήθειες που πληρώνω για να αποδέχομαι συναλλαγές καρτών απαγορεύεται να υπερβαίνουν το 0,2% και το 0,3% του ποσού της συναλλαγής. Ισχύει κάτι τέτοιο;
ΟΧΙ, τα ανωτέρω ποσοστά αφορούν αποκλειστικά και μόνο στο κόστος διατραπεζικής προμήθειας που αποδίδει η τράπεζα του εμπόρου στην τράπεζα που έχει εκδώσει την κάρτα (interchange fee - IRF).

Τα ανωτέρω ποσοστά αφορούν μάλιστα συγκεκριμένους τύπους καρτών (χρεωστικών, προπληρωμένων και πιστωτικών, εξαιρουμένων των εταιρικών, που εκδίδονται από τράπεζες που λειτουργούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ για τις συναλλαγές με κάρτες πληρωμών που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΕ) 751/2015 εξακολουθούν να ισχύουν υψηλότερες διατραπεζικές προμήθειες που ξεπερνούν ακόμα και το 1%.

Τα εν λόγω ποσοστά (0,2% και 0,3%) αναφέρονται στα άρθρα 3 και 4 του Κανονισμού (ΕΕ) 751/2015 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, ισχύουν από 9 Δεκεμβρίου 2015, ρυθμίζουν την προμήθεια μεταξύ διαφορετικών τραπεζών (έκδοσης και αποδοχής της κάρτας πληρωμών) και δεν αφορούν την τιμολόγηση της κάθε τράπεζας προς τους πελάτες της (κατόχους ή/και αποδέκτες καρτών), η οποία και διαμορφώνεται με βάση τις αρχές της ελεύθερης αγοράς.

12.Τι ισχύει για τις προμήθειες που χρεώνουν οι ελληνικές τράπεζες στις επιχειρήσεις;
Οι προμήθειες εμπόρου που χρεώνουν οι ελληνικές τράπεζες για την αποδοχή συναλλαγών καρτών είναι από τις πλέον ανταγωνιστικές συγκρινόμενες με αυτές λοιπών τραπεζών που λειτουργούν σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μεσοσταθμικά διαμορφώνονται σε σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά σε σχέση με τις μεσοσταθμικές προμήθειες που εφαρμόζονται στην ΕΕ και ακόμα περισσότερο στις ΗΠΑ.

Η ανταγωνιστικότητα των τιμολογήσεων των ελληνικών τραπεζών έναντι των επιχειρήσεων που αποδέχονται συναλλαγές καρτών αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο εάν συνυπολογιστεί και ο εξαιρετικά χαμηλός βαθμός διείσδυσης της χρήσης των καρτών πληρωμών στη χώρα μας, παρά το γεγονός πως τα σημεία πώλησης (POS) ανά κάτοικο, δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικά έναντι του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1.800 POS ανά 100.000 κατοίκους στην Ελλάδα έναντι 1.970 POS ανά 100.000 κατοίκους στην Ευρωπαϊκή Ένωση). Ειδικότερα, σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας:

το 2014, σε κάθε έλληνα αντιστοιχούσαν οκτώ (8) συναλλαγές με κάρτες πληρωμών (εξαιρουμένων των αναλήψεων μετρητών), έναντι μέσου όρου 93 συναλλαγών ανά κάτοικο στην Ευρωπαϊκή Ένωση,
το 2014, ο συνολικός κύκλος εργασιών (τζίρος), με κάρτες πληρωμών που εκδόθηκαν στην Ελλάδα ανήλθε στα 4,7 δισ. ευρώ ή 428 ευρώ ανά κάτοικο, έναντι μέσου όρου 3.947 ευρώ ανά κάτοικο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το 2015 ακόμη και μετά την αναμενόμενη σημαντική αύξηση, λόγω των περιοριστικών μέτρων, των συναλλαγών και του κύκλου εργασιών με κάρτες πληρωμών, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι στο 20% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατέχοντας μια από τις τελευταίες θέσεις στη χρήση καρτών πληρωμών μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

13.Ποιος επιβαρύνεται με το κόστος του τερματικού αποδοχής συναλλαγών καρτών πληρωμών;
Το τερματικό αποδοχής συναλλαγών καρτών (POS) συνιστά αναπόσπαστο μέρος του συγκεκριμένου τρόπου εισπράξεων μιας επιχείρησης.

Συνεπώς, αντιμετωπίζεται ως πάγιο στοιχείο της επιχείρησης με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντιμετωπίζεται και η αγορά ενός μηχανήματος αναγνώρισης των κατάλληλων προς κυκλοφορία τραπεζογραμματίων (χαρτονομισμάτων) ευρώ για τις εισπράξεις της επιχείρησης με μετρητά.

Σε όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές αγορές, το κόστος εφάπαξ αγοράς ή ενοικίασης του τερματικού αποδοχής καρτών (POS), καθώς και το τυχόν κόστος συντήρησης τυπικά επιβαρύνουν την επιχείρηση που αξιοποιεί τις υπηρεσίες αποδοχής και εκκαθάρισης καρτών πληρωμών.

Σήμερα, παρέχονται τερματικά τόσο από τις τράπεζες όσο και από φορείς παροχής υπηρεσιών πληρωμών γενικότερα, ενώ στην Ελληνική αγορά δραστηριοποιούνται και τρίτες εμπορικές επιχειρήσεις που παρέχουν διαφόρων τύπων τερματικά αποδοχής καρτών, καλύπτοντας και πιο εξειδικευμένες ανάγκες (π.χ. σταθερά ενσύρματα τερματικά, ασύρματα τερματικά GPRS ή WiFi, mobile POS, κ.λπ.). Όλα τα τερματικά για να λειτουργήσουν απαιτούν τη σύναψη συνεργασίας με μια τράπεζα ή άλλο αδειοδοτημένο φορέα παροχής υπηρεσιών πληρωμών.

Οι περισσότερες ελληνικές τράπεζες έχουν συμβληθεί με κατασκευάστριες στο εξωτερικό εταιρείες ή τους αντιπροσώπους τους στην Ελλάδα προκειμένου να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν καλύτερη έκπτωση για λογαριασμό των επιχειρήσεων/πελατών τους με τους οποίους συμβάλλονται προκειμένου να αποδέχονται συναλλαγές καρτών.

Το κόστος αγοράς ενός τερματικού POS κυμαίνεται από 129 έως 450 ευρώ, ανάλογα με τον τύπο και τη λειτουργικότητά του, ενώ στην περίπτωση μίσθωσής του το κόστος κυμαίνεται ετησίως από 65 έως 192 ευρώ. Αντίστοιχα, το ετήσιο κόστος συντήρησης κυμαίνεται μεταξύ 24 και 96 ευρώ.

14.Στην εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ τηρείται κάποιο αρχείο σχετικό με την αποδοχή καρτών ως μέσου πληρωμής;
Στην εταιρεία ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ λειτουργεί το Αρχείο Καταγγελθεισών Συμβάσεων Επιχειρήσεων (ΣΚΣΕ) το οποίο περιλαμβάνει δεδομένα για επιχειρήσεις, των οποίων οι συμβάσεις για την αποδοχή καρτών, ως μέσου πληρωμής, έχουν καταγγελθεί. Οι καταγγελίες σχετίζονται με λόγους που αφορούν την αθέτηση των όρων των συμβάσεων των συναλλαγών (π.χ. αποδοχή καρτών που έχουν δηλωθεί ως απολεσθείσες, εικονικές συναλλαγές, αυτό-χρηματοδότηση, κ.λπ.). Το εν λόγω αρχείο άρχισε να λειτουργεί το 2006, σε συνέχεια και της Απόφασης αρ. 06/14.02.2006 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Ο χρόνος παραμονής των στοιχείων των επιχειρήσεων στο αρχείο αυτό ορίζεται σε πέντε (5) έτη από την ημερομηνία της καταγγελίας. Μετά την πάροδο των 5 ετών τα δεδομένα του αρχείου διαγράφονται αυτόματα.

15.Ποιο είναι το όφελος για την επιχείρησή μου από την αποδοχή καρτών πληρωμών σε σχέση με τις συναλλαγές με μετρητά;
Η αποδοχή καρτών θεωρείται πλέον απαραίτητο εργαλείο για την εξυπηρέτηση της πελατείας και των εισπράξεων οποιασδήποτε επιχείρησης.
Επιπλέον, η αύξηση χρήσης των καρτών πληρωμών συνεπάγεται για τους εμπόρους σημαντική μείωση του κόστους διαχείρισης των μετρητών (π.χ. διαχείριση κερμάτων, κόστος χρηματαποστολών, απώλειες από ληστείες, διαχείριση ακατάλληλων προς κυκλοφορία χαρτονομισμάτων, χρόνος εξυπηρέτησης πελατών, κ.λπ.) που με βάση τη διεθνή εμπειρία σε πολλές περιπτώσεις υπερκαλύπτουν την προμήθεια αποδοχής συναλλαγών καρτών πληρωμών. Το ετήσιο κόστος διαχείρισης μετρητών, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, ανέρχεται από 0,7% έως 2,5% του κύκλου εργασιών της επιχείρησης, ειδικότερα δε στην Ελλάδα εκτιμάται ότι ανέρχεται στο 2,3% του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων, ήτοι 4 δισ. ευρώ περίπου.

-

Τράπεζα Πειραιώς:Κέντρο Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας "Εξέλιξη"

Τράπεζα Πειραιώς: Τρία χρόνια συμβολαιακής γεωργίας




Η Τράπεζα Πειραιώς συμμετέχει, από 28 - 31 Ιανουαρίου, στην 26η AGROTICA, τη μεγαλύτερη έκθεση αγροτικών μηχανημάτων, εξοπλισμού και εφοδίων, η οποία θα φιλοξενηθεί στο Διεθνές Εκθεσιακό & Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Μαζί με την Τράπεζα, παρουσία θα έχει και το Κέντρο Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας "Εξέλιξη", μέλος του Ομίλου της Τράπεζας Πειραιώς, που σχεδιάζει και προσφέρει σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα και συμβουλευτικές υπηρεσίες, προσαρμοσμένα στις ανάγκες των αγροτών, για την προώθηση της βιώσιμης αγροτικής επιχειρηματικότητας.

Στον εκθεσιακό χώρο της Τράπεζας Πειραιώς (Περίπτερο No 2, stand 31, 1oς όροφος, κτήριο Helexpo) θα βρίσκονται ειδικευμένα στελέχη για να παρέχουν πληροφορίες στους παρευρισκόμενους αναφορικά με τις υπηρεσίες και τα προϊόντα του Ομίλου, τα οποία απευθύνονται σε αγρότες, αγροτικές επιχειρήσεις, ομάδες παραγωγών, αγροτικούς συνεταιρισμούς, αλλά και σε συνδεδεμένες, με τον αγροτικό τομέα, επιχειρήσεις.

Βασική προτεραιότητα της Τράπεζας Πειραιώς είναι η εξασφάλιση των απαραίτητων κεφαλαίων, τόσο για κεφάλαια κίνησης όσο και για τις επενδυτικές ανάγκες των αγροτών. Ειδικότερα, με στοχευμένες και ορθολογικές χρηματοδοτήσεις βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα, διαμορφώνει τις προϋποθέσεις μείωσης του κόστους παραγωγής που αποτελεί καίριο ζήτημα σήμερα για την ελληνική γεωργία. Επιπρόσθετα, με τη νέα φιλοσοφία της για τις χρηματοδοτήσεις των επενδυτικών σχεδίων στοχεύει στη δημιουργία και ανάπτυξη βιώσιμων γεωργικών εκμεταλλεύσεων και δημιουργεί τις συνθήκες για την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014-2020.

Η Τράπεζα Πειραιώς δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εγκατάσταση της αναδυόμενης γενιάς νέων αγροτών, οι οποίοι αποτελούν και τον βασικό φορέα εισαγωγής νέας τεχνολογίας και καινοτομιών στο γεωργικό τομέα. Σε αυτό συμβάλλει με το αξιόλογο έργο του και το Κέντρο Βιώσιμης Επιχειρηματικότητας "Εξέλιξη", το οποίο με την παρουσία του στην Έκθεση θα ενημερώνει τους επισκέπτες για τα εξειδικευμένα προγράμματα και τις υπηρεσίες που προσφέρει, άμεσα σχετιζόμενα με την πράσινη επιχειρηματικότητα και τη σύγχρονη αγροτική ανάπτυξη.

Στρατηγική επιλογή η στήριξη της αγροτικής ανασυγκρότησης

Για την Τράπεζα Πειραιώς αποτελεί στρατηγική επιλογή η στήριξη της αγροτικής παραγωγικής ανασυγκρότησης και η αύξηση της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, εστιάζοντας στον εξορθολογισμό της αγροτοδιατροφικής αλυσίδας, στην παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων υψηλής ποιότητας και στην αύξηση του αγροτικού εισοδήματος. Ως εκ τούτου χρηματοδοτεί τον αγροτικό τομέα σε παραγωγικά πεδία, αποσκοπώντας μεταξύ άλλων και στη διευκόλυνση της καθετοποίησης της παραγωγής, της μεταποίησης των παραγόμενων προϊόντων και της αύξησης της αναγνωρισιμότητάς τους στην εθνική και στις διεθνείς αγορές. Τελικός στόχος είναι η διάθεση προϊόντων με υψηλή προστιθέμενη αξία και η δημιουργία βιώσιμων σε βάθος χρόνου γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

Η Τράπεζα Πειραιώς έχει προσεγγίσει με νέο ολιστικό τρόπο τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα. Την τελευταία τριετία 2013 -2016, στηρίζει τον πρωτογενή τομέα μέσω του πρωτοποριακού προγράμματος Συμβολαιακής Γεωργίας και Κτηνοτροφίας. Τρία χρόνια μετά, τα αποτελέσματα είναι θεαματικά, προς όφελος των 17.000 παραγωγών που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα, των περισσότερων από 170 μεταποιητικών επιχειρήσεων και της εθνικής οικονομίας, αφού οι συμμετέχοντες στο πρόγραμμα πραγματοποιούν εξαγωγές αξίας που αντιστοιχεί στο 20% των συνολικών ελληνικών εξαγωγών αγροτικών προϊόντων.

Η Τράπεζα, επίσης, συμπληρώνει την ολοκληρωμένη προσφορά της για τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα με μια πλήρη γκάμα προϊόντων που καλύπτουν κάθε εξειδικευμένη ανάγκη, όπως το πρόγραμμα εγκατάστασης νέων αγροτών, την αγορά γης και εξοπλισμού και την ενεργητική προστασία της εκμετάλλευσης.

Σήμερα η Τράπεζα Πειραιώς παρέχει με συνέπεια χρηματοδότηση σε περισσότερους από 60.000 επαγγελματίες αγρότες μέσω των χρηματοδοτικών της προγραμμάτων και στηρίζει έμπρακτα την παραγωγική διαδικασία και τα επενδυτικά τους σχέδια.

Παράλληλα, έχει σχεδιάσει τις απαραίτητες υποδομές και πολιτικές για την υποστήριξη της αξιοποίησης του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης (Π.Α.Α.) και δη τη στοχευμένη χρηματοδότηση βιώσιμων επενδύσεων.

Η σημασία του αγροτοδιατροφικού τομέα στην Οικονομία

Σημειώνεται ότι ο αγροτοδιατροφικός τομέας στην Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και μπορεί να υποστηρίξει, υπό προϋποθέσεις, την προσπάθεια για την έξοδο της οικονομίας από την ύφεση και την επιστροφή της σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης. Η συμμετοχή του πρωτογενούς τομέα στην οικονομία είναι υψηλή, αγγίζοντας σχεδόν το 3% του ελληνικού ΑΕΠ – ποσοστό διπλάσιο από το 1,5% του ΑΕΠ στην ΕΕ – 27. Υψηλή είναι ωστόσο και η συμμετοχή του αγροτικού κλάδου στην απασχόληση με ποσοστό πάνω από 12% έναντι μόλις 5% στην ΕΕ27.

Είναι χαρακτηριστικό πως σήμερα εν μέσω κρίσης, τα προϊόντα που παράγει η ελληνική γη καλύπτουν πάνω από το 17% των εξαγωγών της χώρας συμβάλλοντας στη μείωση του εμπορικού ελλείμματος.

Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει 100 περίπου προϊόντα με πιστοποίηση Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη και Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης. Σε σύνολο 1.300 προϊόντων ονομασίας προέλευσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τα 101 είναι επώνυμα ελληνικά προϊόντα, που φέρουν τις ενδείξεις "Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)" ή "Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ)". Περισσότεροι από 160.000 τόνοι από τα ΠΟΠ και ΠΓΕ ελληνικά προϊόντα φθάνουν στις αγορές όλων των χωρών της υφηλίου. Η χώρα μας κατατάσσεται στην 5η θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκεντρώνοντας το 8,4% του συνολικού αριθμού αυτών των επώνυμων "κατοχυρωμένων" προϊόντων.

capital.gr

Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ - DAVOS 2016 :ο οικονομικός κόσμος πορεύεται σε αχαρτογράφητα νερά

Σε αχαρτογράφητα νερά πορεύεται η παγκόσμια οικονομία





Στην κοινή παραδοχή ότι ο οικονομικός κόσμος πορεύεται σε αχαρτογράφητα νερά, καταλήγουν υψηλοί αξιωματούχοι, διακεκριμένοι οικονομολόγοι και ισχυροί επιχειρηματικοί παράγοντες στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, σε ένα ευρύτερο κλίμα απαισιοδοξίας. Καθοριστικό ρόλο παίζουν οι διεθνείς αγορές που έχουν καταποντιστεί τις πρώτες εβδομάδες του 2016 από την επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας και τη δραματική πτώση των τιμών του πετρελαίου. Υπάρχουν, παράλληλα, επιμέρους εξελίξεις, όπως ο κίνδυνος ενός Brexit ή η αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, που διαμορφώνουν ένα νέο περιβάλλον με προκλήσεις.


Στην τριήμερη συνάθροιση των ισχυρών του κόσμου, που ολοκληρώνεται αύριο στο Νταβός, ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς δήλωσε πως οι κεντρικοί τραπεζίτες θα πρέπει να συντονιστούν με την πραγματικότητα των αγορών. «Τα σημερινά τεκταινόμενα στέλνουν το μήνυμα πως ήταν λανθασμένη η υπερβολική αισιοδοξία που είχε απλωθεί γύρω μας».


Ο κεντρικός τραπεζίτης της Ινδίας, Ρ. Ρατζάν, είπε ότι «δεν γνωρίζουμε τη θεμελιώδη αξία για καμία κατηγορία επενδύσεων».


Ο Στέφεν Σουάρτσμαν, διευθύνων σύμβουλος του επενδυτικού κολοσσού Blackstone, σχολίασε πως οι τρέχουσες εξελίξεις αποτελούν μια διόρθωση, αφήνοντας μια νότα αισιοδοξίας. «Εάν θεωρούσα πως οι αγορές βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, θα ανησυχούσα πολύ».


Οι τιμές του πετρελαίου έχουν υποχωρήσει κάτω από τα 29 δολάρια το βαρέλι, ανατρέποντας αιφνιδίως τα δεδομένα στον παγκόσμιο κλάδο ενέργειας. Την ίδια στιγμή, η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, στους βραδύτερους ρυθμούς ανάπτυξης της τελευταίας 25ετίας, ενισχύει τις πτωτικές τάσεις στις τιμές των εμπορευμάτων, υποβαθμίζοντας την προοπτική κερδοφορίας των εταιρειών πρώτων υλών. «Το κλίμα αναταραχής στις αγορές μπορεί να είναι προάγγελος ότι συμβαίνει κάτι άσχημο και, ακόμη και εάν είναι παράλογο, έχει πραγματικές συνέπειες», είπε ο κ. Στίγκλιτζ.


Στο παρασκήνιο είναι αρκετά τα υψηλόβαθμα στελέχη του χρηματοπιστωτικού κλάδου που εκφράζουν έντονη αβεβαιότητα. Ο Αξελ Βέμπερ, πρόεδρος του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού UBS, μίλησε για τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος με χαμηλή ανάπτυξη, το οποίο δεν θα ανακάμψει στις υψηλές ταχύτητες του παρελθόντος. Την άποψη αυτή συμμερίζεται ο σερ Μάρτιν Σορέλ, διευθύνων σύμβουλος του διαφημιστικού κολοσσού WPP, που είπε πως «η νέα φυσιολογική κατάσταση είναι ένας κόσμος με χαμηλή ανάπτυξη».


Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον παρότρυνε τους επιχειρηματικούς παράγοντες να μιλήσουν ανοικτά για το μέλλον της Βρετανίας στην Ευρώπη, νωρίτερα από την έναρξη της εκστρατείας για το επίμαχο δημοψήφισμα, όπου οι Βρετανοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την παραμονή της χώρας τους στην Ε.Ε. Θετικές είναι, ωστόσο, οι προσδοκίες για την πορεία της Ευρωζώνης, όπως διατυπώθηκαν προχθές από τον επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί. Πάντως, ο γνωστός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί απορρίπτει σενάρια που συσχετίζουν τις υφιστάμενες συνθήκες στις αγορές με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.





Πηγή: kathimerini.gr


.

Η οικογενειοκρατία, μας κατέστρεψε

Η διαδοχή γενεών βλέπε "Καραμανλή - Παπανδρέου - Μητσοτάκη", σε  υψηλές πολιτικές θέσεις (υπουργοί -πρωθυπουργοί) έχει γίνει δεκτή στην Ελλάδα δίχως καμμία κριτική, σαν ένα φυσικό φαινόμενο.Το ίδιο ισχύει και η παρουσία πολλών γόνων πολιτικών στα βουλευτικά έδρανα.Δεν είναι απαραίτητο οι γόνοι να είναι "ανάξιοι" αλλά η ιστορία απέδειξε πως...δεν υπάρχει συνέχεια στους γόνους των πολιτικών μας. Είναι ετοιματζήδες και δεν έχουν καμμία σχέση με τους γονείς τους.Τρανταχτά παραδείγματα ο Καραμανλής ο νεώτερος και ο Γιωργάκης Παπανδρέου (απλά πουλάνε μούρη διότι είναι ευνοημένοι της οικογενειοκρατίας).Φοβούμαι πως την ίδια εξέλιξη θα έχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η Οικογενειοκρατία "ΦΟΥΣΚΏΝΕΙ ΚΑΙ ΞΕΦΟΥΣΚΏΝΕΙ", αφήνοντας πολλά δεινά στο τόπο μας.-

Η ΤΡΑΠΕΖΑ της ΕΛΛΑΔΟΣ

Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ


Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η ανάγκη εθνικοποίησης των κεντρικών τραπεζών, η εμπειρία της Ν. Αφρικής, η τράπεζα της Ελλάδος, τα αποθέματα του χρυσού και ορισμένα συμπεράσματα.


.


“Καθώς οι πιο σημαντικές συμφωνίες ιδιωτικοποιήσεων υπογράφονται πάντα εν μέσω οικονομικών ή πολιτικών κρίσεων, δεν υπάρχει ποτέ μία σαφής νομοθεσία, ή έστω ένα αποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο – η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι χαοτική, οι τιμές είναι ρευστές και οι συνειδήσεις των πολιτικών ελαστικές..…Μέχρι το 1990, πριν από την «κρίση της τεκίλας» δηλαδή, μόνο μία από τις τράπεζες του Μεξικού ανήκε σε ξένους. Μετά την κρίση όμως, στις αρχές του 2000, είκοσι τέσσερις από τις τριάντα τράπεζες «περιήλθαν» σε ξένα χέρια.


Οι ιδιωτικοποιήσεις αποδείχθηκαν τόσο επικερδείς, ώστε πολλές από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α., οι οποίες είχαν «αλώσει» τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, έβλεπαν με απληστία τις κρατικές αρμοδιότητες (παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, αστυνομία, φυλακές κλπ.), ως την επόμενη πηγή για άμεσα κέρδη. Απλούστερα, στόχος τους ήταν η πλήρης αποκρατικοποίηση της εξουσίας, με την εγκατάσταση άβουλων, τυπικών κυβερνήσεων, οι οποίες θα κατευθύνονταν απολυταρχικά από το σκοτεινό παρασκήνιο – ένα θέατρο σκιών”.


Με βάση τα παραπάνω, όταν προγραμματίζονται «μαζικές» ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα μας, δυστυχώς με τη συμφωνία της «μείζονος αντιπολίτευσης», πόσο μάλλον χωρίς κάποιο χρονοδιάγραμμα, καθώς επίσης σε συνθήκες παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και εθνικής υπερχρέωσης, απογοητεύεται κανείς – συμπεραίνοντας ότι μάλλον πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου εκποίηση, για μία λεηλασία καλύτερα της δημόσιας περιουσίας.


Ειδικότερα, όταν σχεδιάζεται η πώληση των στρατηγικών και κοινωφελών επιχειρήσεων της Ελλάδας, τότε όλοι εμείς οι Πολίτες διαπιστώνουμε ότι θα είμαστε ακόμη μία φορά θύματα μίας ακατανόητης ανευθυνότητας απέναντι στο «κοινωνικό σύνολο», η οποία «κατατρέχει» από αρκετά χρόνια τώρα την πατρίδα μας – ενδεχομένως επίσης μίας εγκληματικής ανεπάρκειας της Πολιτικής, η οποία υποτάσσεται πλέον «σύσσωμη» στις εντολές της σκιώδους εξουσίας.


Κλείνοντας τη μικρή εισαγωγή μας, το ίδιο μας απογοητεύουν και κάποια ΜΜΕ, τα οποία δεν αντιδρούν – παρά το ότι οφείλουν να ελέγχουν και τις τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική), χωρίς να «διαπλέκονται» μαζί τους. Φυσικά, οι αδυναμίες τους είναι μερικώς δικαιολογημένες, αφού δεν χρηματοδοτούνται από όλους εμάς τους Πολίτες, αλλά από τους διαφημιζομένους και τη λοιπή εξουσία.


Οι ευθύνες μας εδώ είναι τεράστιες, αφού δεν αγοράζουμε τις εφημερίδες κλπ. για το περιεχόμενο, αλλά για τα «δώρα» τους – ενώ είμαστε κομματικά ιδιοτελείς, διαβάζουμε ελάχιστα βιβλία, δεν ενισχύουμε σχεδόν καμία προσπάθεια «αντίστασης» και δεν ενημερωνόμαστε μεθοδικά, ως οφείλουμε, εάν θέλουμε να προσβλέπουμε στην άμεση Δημοκρατία.


.


Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ


Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, όπως έχουμε ήδη αναφέρει (άρθρο μας), “Αυτό που απομένει σε μία «μικτή Οικονομία» ως η καλύτερη «λύση», σε μία οικονομία δηλαδή που πιστεύει σε ένα όσο το δυνατόν μικρότερο κράτος (το οποίο όμως συνεχίζει να έχει στην κατοχή του τις κοινωφελείς και τις στρατηγικές επιχειρήσεις), καθώς επίσης στην ιδιωτική πρωτοβουλία (στην οποία θα πρέπει να τοποθετούνται όρια διασφάλισης του ελεύθερου ανταγωνισμού, ενώ οφείλει να ελέγχεται), δεν είναι άλλο από την κρατικοποίηση των κεντρικών τραπεζών – με τις εμπορικές να παραμένουν μεν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά να ελέγχονται αυστηρά από τις κεντρικές και κατ’ επέκταση από το κράτος


Οι κεντρικές τράπεζες οφείλουν να είναι εξ ολοκλήρου δημόσιοι οργανισμοί, ανεξάρτητοι από τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα, από τους ιδιώτες επενδυτές, καθώς επίσης από τις κυβερνήσεις – αποτελώντας τον τέταρτο πυλώνα της κρατικής εξουσίας.Δίπλα στις τρεις ανεξάρτητες εξουσίες, στην εκτελεστική (κυβέρνηση), στη νομοθετική (κοινοβούλιο) και στη δικαστική, οφείλει να προστεθεί η νομισματική εξουσία – ένας δημόσιος θεσμός δηλαδή, ο οποίος να έχει το προνόμιο, το αποκλειστικό δικαίωμα καλύτερα της δημιουργίας των νόμιμων και αποδεκτών μέσων ανταλλαγής: των εκάστοτε χρημάτων και νομισμάτων.


Με τον τρόπο αυτό θα είχε τη δυνατότητα το κράτος να δανείζεται άτοκα – με μέτρο φυσικά και υπό τον διαρκή έλεγχο των υπολοίπων τριών εξουσιών, καθώς επίσης των Πολιτών του. Έτσι θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα, όσον αφορά τις ανάγκες του συνόλου της κοινωνίας – ενώ θα είχε τη δυνατότητα να κατευθύνει ορθολογικότερα την ποσότητα χρήματος (επίσης τα βασικά επιτόκια κλπ), χωρίς να δημιουργούνται οι κερδοσκοπικές φούσκες, οι υφέσεις και οι πληθωρισμοί από τις μανιοκαταθλιπτικές, αχόρταγες «αγορές»”.


.


Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ Ν. ΑΦΡΙΚΗΣ


Για να μπορέσουμε τώρα να αντιληφθούμε πόσο σημαντικός είναι ο θεσμός της κεντρικής τράπεζας μίας χώρας, θα αναφερθούμε στο παράδειγμα της Ν. Αφρικής, την εποχή που η νέα κυβέρνηση της (Nelson Mandela) διαπραγματεύθηκε την ανεξαρτησία της.


Ενώ λοιπόν διεξάγονταν θετικά για το κράτος οι διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ κλπ. στο πολιτικό σκέλος, απαιτήθηκε από τους υπευθύνους για την οικονομική πολιτική της χώρας η μετατροπή της κεντρικής τράπεζας τους σε έναν ανεξάρτητο οργανισμό, ο οποίος θα λειτουργούσε με απόλυτη αυτονομία από την εκλεγμένη κυβέρνηση – σαν ένα κυρίαρχο «κράτος εν κράτει» ουσιαστικά, στο οποίο δεν θα παρέμβαιναν οι εκλεγμένοι νομοθέτες (όπως ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας).


Συνεχίζοντας, παρά το ότι διατυπώθηκε από τους πολιτικούς της χώρας η απορία, σε ποιόν θα «λογοδοτούσε» η ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα (στο ΔΝΤ, στο Χρηματιστήριο, στην BIS, οι έμπειροι διαπραγματευτές της «Δύσης» κατόρθωσαν να επιβάλλουν μονομερώς τη θέληση τους – ταυτόχρονα με την «άλωση» του Υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο τοποθέτησαν έναν δικό τους έμπιστο πολιτικό. Όπως είπαν χαρακτηριστικά κάποιοι διακεκριμένοι Πολίτες της Νοτίου Αφρικής, οι οποίοι τότε σχολίασαν τις νέες συνθήκες που δημιουργήθηκαν:


«Δεν μας άφησαν ποτέ ελεύθερους. Απλώς έβγαλαν την αλυσίδα από το λαιμό μας και την έβαλαν στους αστραγάλους μας….Οι μεγάλες επιχειρήσεις, μας δήλωσαν ουσιαστικά ότι θα κρατήσουν τα πάντα και εμείς θα κυβερνάμε μόνο κατ’ όνομα. Μπορούσαμε δηλαδή να έχουμε την πολιτική εξουσία μετά από πολλά χρόνια αγώνων, μπορούσαμε φαινομενικά να κυβερνάμε, αλλά η πραγματική διακυβέρνηση θα βρισκόταν στα χέρια των άλλων».


Περαιτέρω, αυτό που συνέβη στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων ήταν το ότι η κυβέρνηση «παγιδεύτηκε», χωρίς δυστυχώς να το αντιληφθεί, σε ένα είδος ιστού της αράχνης – «υφασμένου» από μυστηριώδεις κανόνες και υπόγειες ρυθμίσεις, οι οποίες αποσκοπούσαν στο να «οριοθετήσουν», καθώς επίσης να περιορίσουν την εξουσία των δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών της χώρας. Όταν λοιπόν θέλησε η νέα κυβέρνηση να υλοποιήσει τα οράματα της, ανακάλυψε ότι η πραγματική εξουσία, η οικονομική, βρισκόταν στα χέρια άλλων.


Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να αναδιανείμει τη γη, επειδή το νέο Σύνταγμα προστάτευε την ατομική ιδιοκτησία και καθιστούσε πρακτικά αδύνατη την όποια αγροτική μεταρρύθμιση. Εκτός αυτού, δεν ήταν δυνατόν να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, αφού εκατοντάδες εργοστάσια της χώρας ήταν έτοιμα να κλείσουν – επειδή η κυβέρνηση είχε υπογράψει τη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (του μετέπειτα ΠΟΕ), η οποία απαγόρευε την αναγκαία επιδότηση των τοπικών επιχειρήσεων.


Ίσως οφείλουμε να επισημάνουμε εδώ ότι, χωρίς κάποια προστασία και επιδοτήσεις, είναι σχεδόν αδύνατη η επαναβιομηχανοποίηση μίας χώρας – η αναβίωση δηλαδή του κατεστραμμένου παραγωγικού της ιστού (όπως απαιτείται σήμερα στην Ελλάδα, εάν θέλουμε πράγματι να επιλύσουμε το τεράστιο πρόβλημα του πάγια αρνητικού ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών μας, το οποίο ουσιαστικά ευθύνεται τα μέγιστα για το εξωτερικό τουλάχιστον χρέος μας).


Συνεχίζοντας στο θέμα μας, η διανομή δωρεάν φαρμάκων για την καταπολέμηση του aids απαγορευόταν, αφού μία τέτοια απόφαση παραβίαζε τα πνευματικά δικαιώματα ιδιοκτησίας, τα οποία προστάτευε ο ελεγχόμενος από την υπερδύναμη Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου – στον οποίο είχε προσχωρήσει η Νότια Αφρική, κατ’ απαίτηση βέβαια των δανειστών της. Η διάθεση περισσότερου χρήματος προϋπέθετε φυσικά τη σύμφωνη γνώμη της ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας, η οποία δεν την παρείχε.


Η δωρεάν ύδρευση δεν ήταν επίσης εφικτή, αφού η Παγκόσμια Τράπεζα, μέσω της ομάδας οικονομολόγων που είχε στείλει στη χώρα, είχε μετατρέψει σε κανόνα, σε υποχρέωση δηλαδή, τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στις κοινωφελείς επιχειρήσεις. Τέλος, εάν η κυβέρνηση ήθελε να αυξήσει τους μισθούς, δεν της επιτρεπόταν, λόγω του δανείου ύψους 850 εκ. $ με το ΔΝΤ, το οποίο επέβαλλε «συγκράτηση των μισθών».


Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η οποιαδήποτε μη υποταγή στους κανόνες και στους περιορισμούς που επέβαλλαν το ΔΝΤ και όλοι οι υπόλοιποι «συνεργοί» του, θα θεωρούταν απόδειξη επικίνδυνης εθνικής αφερεγγυότητας, έλλειψη αφοσίωσης στην εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» και απουσία ενός βασισμένου σε κανόνες συστήματος – με αποτέλεσμα τη διακοπή της χορήγησης βοήθειας («δόσεων» από το ΔΝΤ) και τη φυγή των ξένων κεφαλαίων.


Συνεχίζοντας, τόσο η δήθεν «ανεξάρτητη» κεντρική τράπεζα, όσο και το «υπό κηδεμονία» Υπουργείο Οικονομικών, επέβλεπαν άγρυπνα την πιστή τήρηση των εντολών – οπότε φυσικά επαναλήφθηκε η γνωστή ιστορία: Η κυβέρνηση,«γονατισμένη» από το χρέος και υφιστάμενη διεθνείς πιέσεις, προκειμένου να ιδιωτικοποιήσει τις κοινωφελείς επιχειρήσεις,άρχισε σύντομα να αυξάνει τις τιμές, να μειώνει τους μισθούς, να διασύρει τους αντιρρησίες και να «ξεπουλάει» δημόσια περιουσία – με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, εκατομμύρια άνθρωποι να εξαθλιωθούν, μη έχοντας πλέον ηλεκτρικό ρεύμα και νερό, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς.


Όσο για τα πλούσια ορυχεία, τις τράπεζες και τις μονοπωλιακές βιομηχανίες, των οποίων την εθνικοποίηση ζητούσε ο Mandela, παρέμειναν στα χέρια τεσσάρων εταιρικών κολοσσών – οι οποίοι ελέγχουν πλέον το 80% του χρηματιστηρίου της χώρας. Μεταξύ των ετών 1997 και 2004 η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής πούλησε δεκαοκτώ δημόσιες εταιρείες, συγκεντρώνοντας 4 δις $, τα οποία διατέθηκαν στην εξυπηρέτηση των δανείων των διεθνών τοκογλύφων.


Το «πικρό φάρμακο» λοιπόν του ΔΝΤ, το οποίο προβλέπει (με τη βοήθεια μίας εντελώς ανεξάρτητης κεντρικής τράπεζας και ενός σκιώδους Υπουργείου Οικονομικών) περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στις κρατικές δαπάνες, ελαστικότητα στην εργασία, απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, ενίσχυση του ελευθέρου εμπορίου, περιορισμένους ελέγχους στη ροή των κεφαλαίων κλπ., αποδείχθηκε στην κυριολεξία θανατηφόρο για την συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών της Ν. Αφρικής – όπως και για όλες σχεδόν τις χώρες, στις οποίες «εισέβαλλαν» οι σύνδικοι του διαβόλου.


.

Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) τώρα, η κεντρική δηλαδή τράπεζα της χώρας μας, είναι η εποπτική των εμπορικών τραπεζών και υποχρεωτικά ένας από τους μετόχους της ΕΚΤ – όπως όλες οι άλλες τράπεζες της Ευρωζώνης. Εν τούτοις, δεν ανήκει στο κράτος, όπως κατά τη γνώμη μας θα έπρεπε ενώ, κατά έναν παράδοξο τρόπο (μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως), είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο. Η μετοχική της σύνθεση είναι η παρακάτω:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ

Μετοχική σύνθεση

8,93%

91,07%
Αριθμός Μετοχών

1,80 εκ.

18,10 εκ.
Αξία 14.05.11*

51,00 εκ. €

519,90 εκ. €


* Τιμή μετοχής 28,74 €

Πηγή: capital

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι, η Ελλάδα συμμετέχει μόλις με 8,93% στο μετοχικό κεφάλαιο της ΤτΕ, ενώ όλοι οι υπόλοιποι μέτοχοι είναι άγνωστοι – με λιγότερο από 5% μερίδια, αφού διαφορετικά θα εμφανίζονταν στη μετοχική της σύνθεση.

Ιστορικά, η ΤτΕ ιδρύθηκε το 1927, επειδή η Εθνική Τράπεζα, η οποία είχε το δικαίωμα δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά, το εκδοτικό προνόμιο δηλαδή από το 1841 (ιδρύθηκε ουσιαστικά από τον οίκο Rothschild, σε συνεργασία με Έλληνες), δεν δέχθηκε να «τυπώσει» χρήματα για τη χρηματοδότηση της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Στον Πίνακα ΙΙ που ακολουθεί εμφανίζονται ορισμένα μεγέθη της ΤτΕ, από τον επίσημο Ισολογισμό της:

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙI: Οικονομικά στοιχεία της ΤτΕ από τον Ισολογισμό του 2010, σε €
Οικονομικά μεγέθη

2010

2009

Χρυσός και απαιτήσεις σε χρυσό

5.005.114.533

3.633.315.395
Απαιτήσεις έναντι του ΔΝΤ

908.925.790

947.530.824
Απαιτήσεις έναντι Γενικής Κυβέρνησης

200.915.553

270.390.666
Δάνεια προς Πιστωτικά Ιδρύματα Ευρωζώνης

97.668.800.000

49.655.100.000
Συμμετοχή στην ΕΚΤ*

468.140.047

435.391.713
Απαιτήσεις από ΕΚΤ**

1.131.910.591

1.131.910.591
Καθαροί τόκοι (έσοδα)

825.890.005

766.668.842
Καθαρά Κέρδη χρήσεως

190.452.292

228.160.613
Τραπεζογραμμάτια σε κυκλοφορία

21.748.281.800

20.886.044.900
Λογαριασμός Ειδικών Τραβηχ. Δικ. ΔΝΤ

905.348.233

851.675.401
Καθαρές υποχρεώσεις από το υπόλ. target-2

87.088.090.137

49.036.062.655
Προβλέψεις επισφαλειών

2.385.419.686

1.953.462.075
Ίδια Κεφάλαια

815.444.326

805.307.786


* Στο Κεφάλαιο, τα αποθεματικά και τις προβλέψεις

** Από τη μεταβίβαση συναλλαγματικών διαθεσίμων

Πηγή: ΤτΕ

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Ξεκινώντας την περιληπτική μας αναφορά στον Ισολογισμό της ΤτΕ από το χρυσό, ο οποίος διαφυλάσσεται από την κεντρική (μας;) τράπεζα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ανέρχεται στους 111,7 τόνους (πηγή: WP) – παρά το ότι η Ελλάδα πούλησε στα τέλη του 2003 περί τους 20 τόνους, στην τιμή των 300 $ την ουγγιά (σημερινή αξία περί τα 1.500 $ η ουγγιά). Βέβαια, ο χρυσός αποκλειστικής ιδιοκτησίας του Ελληνικού κράτους δεν μπορεί να είναι αυτός που εμφανίζεται στο ενεργητικό της ΤτΕ, αφού η τράπεζα δεν είναι κρατική.

Ίσως οφείλουμε να σημειώσουμε εδώ ότι η Ελλάδα, με κριτήριο το ποσοστό χρυσού σε σχέση με τα συνολικά αποθέματα αξιών της, κατατάσσεται διεθνώς στην 2η θέση, μετά την Πορτογαλία (ενώ διαθέτει τα ίδια σχεδόν αποθέματα χρυσού, με την πολύ μεγαλύτερη της Τουρκία). Σε απόλυτα μεγέθη, είναι η 30η στην παγκόσμια κατάσταση – αν και ουσιαστικά η 27η μεταξύ κρατών, αφού στον κατάλογο συμπεριλαμβάνονται το ΔΝΤ (3ο), η ΕΚΤ (12η) και η BIS (28η). Πρόκειται λοιπόν για ένα ακόμη θετικό στοιχείο για τη χώρα μας, το οποίο επίσης συνηγορεί στο ότι πρόκειται για μία πολύ πλούσια χώρα, την οποία πρέπει να προστατεύσουμε από τη λεηλασία που επιχειρείται.

Ο Πίνακας ΙII που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός, με πάρα πολλά χρήσιμα συμπεράσματα (όπως για παράδειγμα τα ελάχιστα αποθέματα της Κίνας, της Ιαπωνίας κοκ, σε σχέση με τις Η.Π.Α. ή με τη Γερμανία κλπ. – κάτι που σε περίπτωση «νομισματικού κραχ» θα ήταν σημαντικό, αφού οι χώρες που δεν διαθέτουν αξιόλογα αποθέματα χρυσού θα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση):

ΠΙΝΑΚΑΣ ΙII: Αποθέματα χρυσού σε τόνους και ποσοστό του στα συνολικά συναλλαγματικά αποθέματα ορισμένων χωρών.
Χώρα

2000

2010

Μερίδιο σε %

Η.Π.Α.

8.137,9

8.133,5

72,1
Γερμανία

3.468,6

3.402,5

67,4
Ιταλία

2.451,8

2.451,8

66,2
Γαλλία

3.024,6

2.435,4

65,7
Κίνα

395,0

1.054,1

1,5
Ελβετία

2.419,4

1.040,1

15,1
Ιαπωνία

763,5

765,2

2,7
Ρωσία

384,4

726,0

5,7
Ινδία

357,8

557,7

7,4
Πορτογαλία

606,7

382,5

79,6
Μ. Βρετανία

487,5

310,3

15,6
Τουρκία

116,3

116,1

5,6
Ελλάδα

132,6

111,7

76,5


Πηγή: Wikipedia

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Σημείωση: Πρόσφατα, όταν η Γερμανία ζήτησε με θράσος από την Πορτογαλία να πουλήσει το χρυσό της, πριν ακόμη λάβει το πακέτο ενίσχυσης των 80 δις €, η κεντρική τράπεζα της χώρας είπε ότι ακόμη και αν τον πουλούσε, τα χρήματα θα πήγαιναν σε έναν ειδικό αποθεματικό λογαριασμό, τον οποίο δεν μπορεί κανείς να αγγίξει (!)

Συνεχίζοντας στο θέμα μας, από τον Ισολογισμό διαπιστώνονται οι στενές σχέσεις της ΤτΕ με το ΔΝΤ, ενδεχόμενα δάνεια της προς τις Ελληνικές Τράπεζες (97,6 δις € δάνεια προς πιστωτικά ιδρύματα της Ευρωζώνης, τα οποία υποθέτουμε ότι δεν είναι ξένα – όχι τουλάχιστον στο σύνολο τους), τα τραπεζογραμμάτια που ευρίσκονται σε κυκλοφορία στην Ελλάδα (χαρτονομίσματα κλπ. αξίας περίπου 20 δις € – μία υπερδιπλάσια ποσότητα σε σχέση με το 2002), καθώς επίσης το θέμα του target-2, το οποίο προβληματίζει τη γερμανική κεντρική τράπεζα, έτσι όπως το έχουμε ήδη επισημάνει (άρθρο μας).

Επίσης από τον ίδιο Ισολογισμό διαπιστώνουμε ότι, ο συγκεκριμένος λογαριασμός της ΕΚΤ είναι επιβαρυμένος με περίπου 87 δις €, έναντι 49 δις € το 2009. Συμπεραίνουμε λοιπόν πως μάλλον έχουν δίκιο οι Γερμανοί οικονομολόγοι, σε σχέση με τα ενδεχόμενα προβλήματα της χώρας τους (Bundesbank).

Κλείνοντας, διαπιστώνουμε ότι η ΤτΕ αξιολογείται από το χρηματιστήριο μόλις στο τριπλάσιο των καθαρών κερδών της του 2010 (!) ή στο 70% περίπου των Ιδίων Κεφαλαίων της – γεγονός που πιθανόν σημαίνει ότι, οι πάσης φύσεως επενδυτές διαβλέπουν κίνδυνο «απομείωσης» των κεφαλαίων της ΤτΕ, της τάξης του 30%.

.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι μάλλον προφανές ότι η χώρα μας θεωρείται ως μία επικίνδυνη βόμβα στα θεμέλια του συστήματος, τόσο της Ευρωζώνης όσο και της λοιπής «Δύσης», ενώ γίνονται πολλές προσπάθειες «απασφάλισης» της – γεγονός που πιθανολογούμε ότι είναι προς όφελος της διαπραγματευτικής μας ικανότητας, αρκεί η Πολιτική μας να χειρισθεί επιτέλους σωστά τα πλεονεκτήματα που διαθέτουμε. Παράλληλα, επιχειρείται η λεηλασία του δημοσίου πλούτου της πατρίδας μας, με τη βοήθεια της τεράστιας εμπειρίας των συνδίκων του διαβόλου.

Στα πλαίσια αυτά, θεωρούμε ότι θα πρέπει να πάψουν άμεσα οι εσωτερικοί εμφύλιοι πόλεμοι – ειδικά οι «επιθέσεις αποδόμησης» εναντίον των συνδικαλιστών των επιχειρήσεων του δημοσίου τομέα της χώρας μας. Καλώς ή κακώς, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι ο στρατός που απαιτείται για την προστασία ενός κράτους, το οποίο ευρίσκεται σε μία «οικονομικά» εμπόλεμη κατάσταση.

Όπως λοιπόν όλοι όσοι δεν συμπαθούν, ενδεχομένως εύλογα, τη στρατιωτική εξουσία, συμβιβάζονται μαζί της όταν απειλούνται τα σύνορα της χώρας τους, έτσι και αυτοί που είναι αντίθετοι με την ασυδοσία κάποιων συνδικαλιστών θα πρέπει να συμβιβαστούν, όταν απειλείται η οικονομική λεηλασία του δημοσίου πλούτου. Η αντιμετώπιση του εχθρού προέχει, ενώ μπορούν κάλλιστα να λυθούν αργότερα τα εσωτερικά μας προβλήματα – φυσικά από εμάς και όχι από τους ξένους.

Υποθέτουμε βέβαια ότι, εάν αποτύχει το πρόγραμμα του ΔΝΤ στην Ελλάδα, όπως φαίνεται να συμβαίνει σήμερα (πόσο μάλλον εάν αντισταθούν οι Έλληνες στην απίστευτη εισβολή του), τα πράγματα θα αλλάξουν ραγδαία – εις βάρος των όποιων εντολέων του. Επομένως, έχουμε την άποψη ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να το διακινδυνεύσει – ενώ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, «θεμιτά και αθέμιτα», για να επιτύχει τον τελικό σκοπό του.

Πιθανότατα δε, οι πρόσφατες «φιλικές» διαπιστώσεις των γερμανικών ΜΜΕ, τα οποία φαίνεται πως κατάλαβαν τους κινδύνους της χώρας τους από την «Ελληνική βόμβα», να εντάσσονται σε μία ευρύτερη στρατηγική «απασφάλισης» – πόσο μάλλον όταν η «μερκαντιλίστρια» καγκελάριος της ηγετικής δύναμης της Ευρώπης (άρθρο μας), έχει τα δικά της μυστικά σχέδια για τη χώρα μας.

Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα οφείλει είτε να απαιτήσει έναν βιώσιμο διακανονισμό του δημοσίου χρέους της (ενδεχομένως με τον παράλληλο «συμψηφισμό» των γερμανικών αποζημιώσεων), χωρίς τον αποκλεισμό της από τις αγορές και τη λεηλασία του εθνικού πλούτου της, είτε να αποφασίσει την άμεση στάση πληρωμών – παραμένοντας φυσικά εντός της Ευρωζώνης, αφού κανένας δεν μπορεί να απαιτήσει την έξοδο της.

«Ανάπτυξη ή χρεοκοπία» λοιπόν – με την ανάπτυξη να απαιτεί αφενός μεν την εκδίωξη του ΔΝΤ, αφετέρου την έντιμη και εφικτή αποπληρωμή του συνολικού δημοσίου χρέους μας, σε 40 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με αυτό που δανείζονται οι τράπεζες (με το βασικό της ΕΚΤ). Παράλληλα, αντιμετώπιση του πολιτιστικού μας προβλήματος, το οποίο γιγαντώθηκε τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι πολύ πιο σημαντικό από το οικονομικό και οφείλει να καταπολεμηθεί από όλους μας, το συντομότερο δυνατόν.-

-ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ, www.analyat.gr (γράφτηκε την 15.5.2015)

Στουρνάρας

Οι προυποθέσεις για την επιστροφή της οικονομίας στην κανονικότητα
.

Κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην παρουσίαση του βιβλίου «A Financial Crisis Manual – Reflections and the Road Ahead» (Εγχειρίδιο Διαχείρισης Χρηματοοικονομικών Κρίσεων), ο κ. Στουρνάρας τόνισε ότι οι κίνδυνοι στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι υπαρκτοί και δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. «Το προσφυγικό πρόβλημα και οι μη συμμετρικές επιπτώσεις του στην ΕΕ, το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ, οι διαφορετικές απόψεις κρατών-μελών για την τραπεζική ένωση, η προσαρμογή της Κίνας στο νέο επιδιωκόμενο οικονομικό πρότυπο με μεγαλύτερη έμφαση στην κατανάλωση και λιγότερη στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι στη Μέση Ανατολή» ανέφερε χαρακτηριστικά ο διοικητής της ΤτΕ, και συνέχισε: «Το μείγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται σήμερα διεθνώς δεν είναι επαρκώς ευέλικτο: Υπάρχει Διότι δεν μπορεί από μόνη της η νομισματική πολιτική, όσο καινοτόμος και αποτελεσματική και αν είναι, να επιτύχει όλους τους στόχους της οικονομικής πολιτικής».




Ομιλία του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα στην παρουσίαση του βιβλίου «A Financial Crisis Manual – Reflections and the Road Ahead» (Εγχειρίδιο Διαχείρισης Χρηματοοικονομικών Κρίσεων) σε επιμέλεια Δ. Θωμάκου, Π. Μονοκρούσου και Κ. Νικολόπουλου (Εκδόσεις Palgrave-Macmillan)

Σημαντικό βιβλίο: Σημαντική συμβολή στη διεθνή βιβλιογραφία για την χρηματοοικονομική κρίση, τις προκλήσεις της δημοσιονομικής πολιτικής, τις προκλήσεις της νομισματικής πολιτικής σε ένα περιβάλλον πολύ χαμηλού πληθωρισμού και πολύ χαμηλών επιτοκίων, την απαιτούμενη νέα αρχιτεκτονική για την Ευρωζώνη, τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα, το μέγεθος των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών.

To βιβλίο αυτό, που επιμελούνται οι Καθηγητές Δημήτριος Θωμάκος (Παν. Πελοπονήσου), Κωνσταντίνος Νικολόπουλος (Bangor University, UK) και ο Δρ. Πλάτων Μονοκρούσος (Chief Economist - Eurobank), επιχειρεί ένα σπάνιο συγκερασμό απόψεων διακεκριμένων ακαδημαϊκών αλλά και υψηλόβαθμων στελεχών της αγοράς για: τα βαθύτερα αίτια, τα διδάγματα αλλά προπάντων τις απαιτούμενες λύσεις για την έξοδο από την πρόσφατη διεθνή χρηματοοικονομική κρίση; με άλλα λόγια ένα πλήρες . . . Εγχειρίδιο Διαχείρισης Χρηματοικονομικών Κρίσεων! Το βιβλίο κινείται σε τρία επίπεδα: παγκόσμια οικονομία (κεφάλαια 1, 4, 5, 10 & 12), Ευρωζώνη (κεφάλαια 2, 3, 13 & 14) και Ελλάδα (κεφάλαια 6-9 & 11). Τα βασικά σημεία του είναι τα εξής:

Α) Παγκόσμια οικονομία και διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές




Οι πολιτικές ελέγχου (financial repression), ο έντονος παρεμβατισμός και ο περιορισμός της μεταβλητότητας στις αγορές μπορεί να έχουν παρενέργειες, περιορίζοντας την ανθεκτικότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος σε μελλοντικούς κλυδωνισμούς. Επιπροσθέτως, η συμπίεση των αποδόσεων των ομολόγων ενθαρρύνει τον εθισμό των επενδυτών σε κινδύνους μακράς διάρκειας.

Σημαντικές αλλαγές απαιτούνται σε επίπεδο εποπτικού και κανονιστικού πλαισίου έτσι ώστε να περιοριστούν μελλοντικοί κίνδυνοι συστημικής αστάθειας. Κατ αρχάς, τα κίνητρα πρέπει να αλλάξουν. Οι αμοιβές των υψηλόβαθμων στελεχών του χρηματοοικονομικού κλάδου θα πρέπει να συναρτώνται από μια πιο σαφή σχέση ρίσκου-απόδοσης σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Οι εποπτικές αρχές πρέπει να αξιολογούν τα στοιχεία ενεργητικού και παθητικού των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου με σκοπό την ενσωμάτωση περιόδων ιδιαίτερα χαμηλής ή υψηλής μεταβλητότητας στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων. Επιπλέον, η έννοια του δανειστή έσχατης ανάγκης χρειάζεται να διευρυνθεί έτσι ώστε να ενσωματώσει και μη-τραπεζικούς διαμεσολαβητές ('σκιώδες' τραπεζικό σύστημα) παράλληλα με τον εποπτικό έλεγχό τους.

Β) Νομισματική Πολιτική




Οι προκλήσεις σήμερα είναι ακριβώς αντίθετες απ' ότι ήταν μέχρι μια δεκαετία πριν:

Μέχρι τότε οι Κεντρικές Τράπεζες χρησιμοποιούσαν, συνήθως, μέτρα περιοριστικής νομισματικής πολιτικής για να μειώσουν τον πληθωρισμό. Σήμερα, λειτουργώντας σε συνθήκες χαμηλής οικονομικής δραστηριότητας και πολύ χαμηλού πληθωρισμού, πασχίζουν να αυξήσουν τον πληθωρισμό, ώστε να επιτύχουν έναν ρυθμό κοντά στο 2%, με συνδυασμό συμβατικών, αλλά και μη συμβατικών, μέτρων επεκτατικής νομισματικής πολιτικής, όπως: πολύ χαμηλά, ακόμα και αρνητικά παρεμβατικά επιτόκια, ποσοτική χαλάρωση (QE), μελλοντική καθοδήγηση (forward guidance), προκειμένου να επηρεάσουν τις προσδοκίες αλλά και να συμπιέσουν τις αποδόσεις των μακροπρόθεσμων ομολόγων. Για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις αυτής της πολιτικής (πχ. δημιουργία πολύ υψηλών τιμών περιουσιακών στοιχείων), χρησιμοποιούν και μέτρα μακροπροληπτικής εποπτείας (macroprudential measures), όπως θέσπιση ποικίλων περιορισμών στη δραστηριότητα των τραπεζών (αποθεματικά ασφαλείας, κανονισμούς που αφορούν την δανειοδότηση αγοράς κατοικιών, υψηλά ποσοστά κεφαλαιακής επάρκειας, κ. λπ. ). Αυτό το είδος επεκτατικής, μη συμβατικής νομισματικής πολιτικής, σε συνδυασμό με τα μέτρα μακροπροληπτικής εποπτείας, αποτελεί μία σχετικά νέα εμπειρία (η Ιαπωνία εγκαινίασε πρώτη αυτό το είδος των μέτρων λόγω της μακράς ύφεσης που γνώρισε αρκετά χρόνια πριν) τα αποτελέσματα της οποίας τα παρακολουθούμε στενά! Κατά γενική ομολογία, τα μέτρα αυτά λειτουργούν ικανοποιητικά και έχουν προσδώσει στη νομισματική πολιτική νέες δυνατότητες.




Γ) Οικονομική Πολιτική σε επίπεδο Ευρωζώνης: Νέα αρχιτεκτονική




Ο δρόμος για την επίτευξη της οικονομικής ολοκλήρωσης εξακολουθεί να είναι μακρύς και δύσκολος. Προβάλλεται ο ισχυρισμός στο βιβλίο αυτό ότι το νέο πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την τόνωση των επενδύσεων κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Απαιτείται, και αυτό επίσης τονίζεται στο βιβλίο, η πλήρης εκμετάλλευση του δημοσιονομικού χώρου (fiscal space), όπου υπάρχει, για την εύρυθμη λειτουργία και τη διαδικασία ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ευρωζώνη σήμερα δεν είναι τα δίδυμα ελλείμματα των χωρών-μελών της περιφέρειας, τα οποία έχουν, σε μεγάλο βαθμό, εξαλειφθεί, αλλά το πλεόνασμα ρεκόρ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας, που αποτελεί άμεσο επακόλουθο των πολιτικών που υιοθετήθηκαν ως απάντηση στην κρίση. Δεν μπορεί να επιτευχθεί βιώσιμη μακροπρόθεσμη ισορροπία στην Ευρωζώνη χωρίς αυτό το πλεόνασμα να μειωθεί σημαντικά. Η διόρθωση της μεγάλης αυτής ανισορροπίας είναι μία δύσκολη διαδικασία και ενδεχομένως να δημιουργήσει κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία, εάν δεν γίνει έγκαιρα. Υπάρχουν τρόποι να επιτευχθεί η διόρθωση αυτή. Ένας εξ αυτών είναι η ανατίμηση της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας, που κατ' ουσίαν σημαίνει υψηλότερο πληθωρισμό στη Γερμανία απ' ότι στις λοιπές χώρες-μέλη της Ευρωζώνης. Υπάρχουν βεβαίως και άλλοι τρόποι να επιτευχθεί αυτό, όπως η πραγματοποίηση επενδύσεων στις χώρες-μέλη της περιφέρειας, π. χ. μέσω της ενίσχυσης των κεφαλαίων της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Η απαιτούμενη νέα αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης περιγράφεται γλαφυρά στη λεγόμενη Έκθεση των πέντε Προέδρων ('Five Presidents' Report'), η οποία περιλαμβάνει , πέρα από τη Νομισματική Ένωση, που έχει ήδη επιτευχθεί, την Οικονομική Ένωση, την Τραπεζική Ένωση και τη Δημοσιονομική Ένωση μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια. Τα βήματα περιγράφονται στην Έκθεση αυτή, που αποτελεί τόσο το όραμα για μια πιο αποτελεσματική Ευρωζώνη, όσο και έναν οδηγό με τις απαιτούμενες διαδικασίες και τον απαιτούμενο χρονικό ορίζοντα για την ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος.

Δ) Οικονομική Πολιτική σε επίπεδο Ελλάδας

Παρουσιάζονται στο βιβλίο τα αποτελέσματα οικονομετρικών μελετών α) για τους προσδιοριστικούς παράγοντες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, και β) για τις μακροοικονομικές επιπτώσεις των δημοσιονομικών προγραμμάτων που εφαρμόστηκαν στη χώρα την τελευταία εξαετία. Μάλιστα, η τελευταία αποτελεί συμβολή στη διεθνή βιβλιογραφία για το πώς μεταβάλλονται οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές στην Ελλάδα σε συνάρτηση με τον οικονομικό κύκλο. Επιπροσθέτως, παρουσιάζεται εμπεριστατωμένη ανάλυση της εξέλιξης του ελληνικού δημοσίου χρέους μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και υπογραμμίζεται η αναγκαιότητα ενός νέου πακέτου ελάφρυνσής του. Τέλος, αναφορικά με την αναγκαιότητα χάραξης ενός ενιαίου στρατηγικού σχεδίου για την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, τονίζεται ότι η διακοπή της φυγής ανθρώπινου κεφαλαίου και η αύξηση της απασχόλησης για τη νεότερη γενιά θα πρέπει να αποτελέσουν σημαντικές προτεραιότητες του σχεδίου αυτού. Βεβαίως, απαραίτητη προϋπόθεση επιστροφής στην κανονικότητα είναι η αποκατάσταση κλίματος εμπιστοσύνης με την ολοκλήρωση του προγράμματος αξιολόγησης, που θα αποτελέσει τον καταλύτη για μια σειρά ευνοϊκών ρυθμίσεων (επαναφορά εξαίρεσης - waiver - από την ΕΚΤ, χαλάρωση και τελικά εξάλειψη των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, συμπερίληψη της Ελλάδας στα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης, ελάφρυνση χρέους).

Ε) Συμπεράσματα

Φιλοδοξία του βιβλίου που παρουσιάζεται σήμερα είναι η άντληση σημαντικών διδαγμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σημείο αναφοράς πριν ξεσπάσει μια νέα διεθνής κρίση. Και αυτό αποτελεί, σύμφωνα με τους συγγραφείς αυτού του βιβλίου, ένα σοβαρό ενδεχόμενο εάν δεν θέσουμε άμεσα σε εφαρμογή τις κατάλληλες πολιτικές για την πρόληψή της!

Οι κίνδυνοι σήμερα στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι υπαρκτοί και δεν επιτρέπεται εφησυχασμός. Το προσφυγικό πρόβλημα και οι μη συμμετρικές επιπτώσεις του στην ΕΕ, το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ, οι διαφορετικές απόψεις κρατών-μελών για την τραπεζική ένωση, η προσαρμογή της Κίνας στο νέο επιδιωκόμενο οικονομικό πρότυπο με μεγαλύτερη έμφαση στην κατανάλωση και λιγότερη στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι στη Μέση Ανατολή.

Το μείγμα οικονομικής πολιτικής που ακολουθείται σήμερα διεθνώς δεν είναι επαρκώς ευέλικτο: Υπάρχει μεγάλη έμφαση στην χρήση μέσων νομισματικής πολιτικής, και αυτό σαφώς αποτελεί ορθή επιλογή, αλλά η νομισματική πολιτική πρέπει να συμπληρωθεί από μια πιο ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική, όπου υπάρχει αντίστοιχος χώρος, ιδιαίτερα με αύξηση των επενδύσεων σε υποδομές, αλλά και από ευρύτερη χρήση μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών πολιτικών που αυξάνουν τον δυνητικό ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης.

Διότι δεν μπορεί από μόνη της η νομισματική πολιτική, όσο καινοτόμος και αποτελεσματική και αν είναι, να επιτύχει όλους τους στόχους της οικονομικής πολιτικής.

-

Sturnaras- ethnos.gr -

2016, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με έξοδο της Ελλάδας από το τέλμα της κρίσης

.

Φάγανε το μέλλον της χώρας

.

Η ηθική και πολιτική χρεοκοπία προφανώς προηγήθηκε της οικονομικής.

Η Ελλάδα αν δε προσέξουμε θα μοιάζει με χώρα του πρώην Ανατολικού μπλόκ.

Το Μάιο 2010 ψηφίσθηκε το Α΄μνημόνιο από το Γιωργάκη Παπανδρέου, ακολούθησαν το Β΄μνημόνιο του Αντώνη Σαμαρά και το Γ΄μνημόνιο του Αλέξη Τσίπρα.

Περάσαμε μία ολόκληρη 6 ετία κρίσης.Η αριστερά και η δεξιά εναλλάσσονται ρόλους , χωρίς κανένα υπαρξιακό πρόβλημα.

Ο λαός στέκεται καχύποπτος απέναντι στα κόμματα.

Τα κόμματα –με δημοκρατικές διαδικασίες- αναιρούν όλες τις λαικές κατακτήσεις των 2 τελευταίων αιώνων.

Ενώ ζούμε στον 21^ο  αιώνα, ξαναγυρίζουμε πίσω στον 19^ο αιώνα.

Το 2016 προβλέπεται ότι θα είναι «πάλι» μία εξαιρετικά δύσκολη χρονιά.

Η ευχή όλων των Ελλήνων φέτος  να είναι η πρώτη χρονιά που θα ανοίξουν οι προοπτικές για έξοδο της Ελλάδας από το τέλμα της κρίσης, με ανασυγκρότησηη των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Χώρας.

- GREEKFUND.BLOGSPOT.GR