Ετσι έγινε η δήμευση των συντάξεων
.
Γράφει ο Γιώργος Κουτρουμάνης, Πρώην Υπουργός Εργασίας
.
Κάθε άλλο παρά ανταποδοτική μπορεί να θεωρηθεί μια σύνταξη, όταν η εισφορά την υπερβαίνει. Αυτό αποτελεί απλά δήμευση της περιουσίας ενός ασφαλισμένου που πλήρωσε πολλά για να πάρει ψίχουλα
Τις επόμενες ημέρες, στις αρχές Οκτωβρίου, αναμένονται οι περικοπές και σε άλλες επικουρικές συντάξεις, περίπου 30. 000, για να ολοκληρωθεί ο κύκλος εφαρμογής του μέτρου μειώσεων για όσους συνταξιούχους είχαν άθροισμα κύριας και επικουρικής άνω των 1. 300 ευρώ. Πρόκειται για ακόμη μια μεγάλη μείωση, η οποία στο συνολικό εισόδημα των συνταξιούχων αυτής της κατηγορίας, μεταφράζεται ποσοστιαία σε ένα 7% κατά μέσο όρο.
Πέρα όμως από τη μείωση του εισοδήματος, πέρα από το γεγονός ότι κανένας δεν μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα πώς έγινε ο επανυπολογισμός των συντάξεων αυτών για να καταλήξει σε μειώσεις που φθάνουν το 50%, υπάρχει ένα στοιχείο που καθιστά το συγκεκριμένο μέτρο, αν μη τι άλλο, πρωτόγνωρο και οπωσδήποτε προβληματικό.
Περικοπές στις συντάξεις έχουν γίνει πολλές τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων. Περικοπές είχαμε και στο άθροισμα κύριων και επικουρικών συντάξεων με τον νόμο 4093/2012. Όμως, σε όλες τις προηγούμενες περικοπές υπήρχε το στοιχείο της αναλογικής μείωσης των συντάξεων πάνω από ένα ποσό. Για παράδειγμα μείωση στο άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης 5%, όταν αυτό το άθροισμα ήταν από 1. 000 έως 1. 500 ευρώ σήμαινε για συνταξιούχο με 1. 400 ευρώ σύνταξη, μια μείωση στο εισόδημά του 70 ευρώ τον μήνα.
Τώρα με τις νέες μειώσεις ο ίδιος συνταξιούχος είχε μείωση 95 ευρώ στην επικουρική του σύνταξη και βέβαια έχασε περισσότερα από το εισόδημά του. Όμως το θέμα δεν είναι αυτό μόνο. Το θέμα είναι ότι τα 225 ευρώ επικουρική σύνταξη που έπαιρνε έγιναν 130, όταν ο συγκεκριμένος συνταξιούχος του ΙΚΑ είχε 30 έτη ασφάλισης, στην ανώτερη ασφαλιστική κατηγορία δηλαδή με 2. 400 ευρώ τον μήνα αποδοχές και εισφορά 144 ευρώ τον μήνα ή 168 ευρώ τον μήνα που πληρώνει σήμερα ο αντίστοιχος εργαζόμενος με βάση το νέο καθεστώς που ισχύει, με το 7% εισφορά από 1/6/2016.
Αλήθεια, σε ποια λογική μπορεί να υπακούει ένα τέτοιο μέτρο, όταν διαμορφώνεται σύνταξη χαμηλότερη από τις εισφορές που πληρώνονται; Ποια ασφαλιστική αρχή μπορεί να υπηρετεί μια τέτοια επιλογή όταν ένας ασφαλισμένος με τα μισά χρόνια ασφάλισης δηλαδή 15 και το 1/3 των αποδοχών, δηλαδή με 800 ευρώ λαμβάνει επικουρική σύνταξη 158 ευρώ, έχοντας καταβάλει εισφορές σε μηνιαία βάση 48 ευρώ;
Και μιλάμε για επικουρικό ταμείο, όπου οι συντάξεις θα πρέπει να είναι καθαρά ανταποδοτικές. Κάθε άλλο όμως παρά ανταποδοτική μπορεί να θεωρηθεί μια σύνταξη όταν η εισφορά την υπερβαίνει . Αυτό αποτελεί απλά δήμευση της περιουσίας ενός ασφαλισμένου που πλήρωσε πολλά για να πάρει ψίχουλα. Σε ποιο Δικαστήριο, άραγε, μπορούν αυτές οι περικοπές να κριθούν νόμιμες και ως καλώς γενόμενες;
Μιλάμε για τα επικουρικά ταμεία τα οποία έχουν – υποτίθεται- διοικητική, λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια και η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι δεν εφήρμοσε τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, όταν εξοντώνει με μειώσεις μέχρι 50% όσους δούλεψαν πολλά χρόνια και πλήρωσαν πολλά στα ταμεία τους. Είναι προφανές, ότι με όλα αυτά οι συνέπειες είναι μεγάλες για τουλάχιστον 250. 000 συνταξιούχους. Ακόμη όμως μεγαλύτερες είναι οι συνέπειες για το μέλλον των ταμείων και επομένως για το μελλοντικό επίπεδο των συντάξεων. Σε ένα ασφαλιστικό σύστημα όταν παραβιάζονται βασικές αρχές πολύ δύσκολα υπάρχει μέλλον.
Όταν δεν υπάρχει δίκαιη κατανομή των βαρών και μια στοιχειώδης αναλογικότητα στις παροχές, δεν μπορεί να διασφαλιστεί βιώσιμη προοπτική, μόνο και μόνο μέσα από τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της ασφάλισης. Δεν μπορούν να βελτιωθούν τα έσοδα των Ταμείων, ακόμη και με καλύτερες οικονομικές συνθήκες, όταν δημιουργούνται ισχυρά αντικίνητρα ασφάλισης. Και δεν είναι μόνο στα επικουρικά ταμεία. Ο νέος νόμος 4387/2016 ο οποίος εφαρμόζεται ως προς τον τρόπο υπολογισμού των κύριων συντάξεων από 13/5/2016 και για τις νέες εισφορές από 1/1/2017, όπως πολλές φορές έχουμε αναλύσει, αποτελεί μια παρέμβαση, η οποία, μεταξύ άλλων, οδηγεί σε εξίσωση προς τα κάτω των συντάξεων.
Την ίδια στιγμή «ανοίγει» με ακραίο τρόπο την ψαλίδα στις εισφορές, χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη, σχετική έστω, ανταποδοτικότητα. Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα, αλλά και τις πραγματικές συνθήκες της οικονομίας είναι εντελώς ανεδαφική -δυστυχώς- η πρόβλεψη ότι τελειώσαμε με τις περικοπές στις συντάξεις.-
-imerisia.gr
