Τζόζεφ Στίγκλιτς: «Η επίθεση της Ευρώπης στην ελληνική Δημοκρατία»

«Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος της αριστερής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Στο κάτω κάτω είναι εξαιρετικά άβολο να έχει η Ελλάδα μια κυβέρνηση που είναι τόσο πολύ αντίθετη με αυτού του είδους τις πολιτικές λιτότητας», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος σε άρθρο του στο project-syndicate.org.

«Οι θεσμοί έχουν εγκληματικές ευθύνες επειδή προκάλεσαν τόσο μεγάλη ύφεση» στην Ελλάδα, είπε αργότερα μιλώντας στο περιοδικό TIME.

Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο του Τζόζεφ Στίγκλιτς:

«Το κλιμακούμενο crescendo των διαπληκτισμών και της πικρίας μέσα στην Ευρώπη μπορεί να φαίνεται ότι είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του πικρού φινάλε μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών.

Στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες άρχισαν τελικώς να αποκαλύπτουν την πραγματική φύση της συνεχιζόμενης διαμάχης για το χρέος και η απάντηση δεν είναι ευχάριστη: είναι περισσότερο για την εξουσία και τη δημοκρατία, παρά για τα χρήματα και την οικονομία.

Φυσικά τα οικονομικά δεδομένα πίσω από το πρόγραμμα που η «τρόικα» πλάσαρε στην Ελλάδα πέντε χρόνια πριν ήταν αβυσσαλέα και είχαν ως αποτέλεσμα μείωση κατά 25% του ΑΕΠ.

Δεν μπορώ να σκεφτώ, ποτέ, ύφεση οικονομίας που έγινε τόσο σκόπιμα και είχε τόσο καταστροφικές συνέπειες: η ανεργία στους νέους στην Ελλάδα, για παράδειγμα, τώρα ξεπερνά το 60%.

Είναι εντυπωσιακό που η τρόικα έχει αρνηθεί να αποδεχθεί την ευθύνη ή να παραδεχθεί πόσο κακές ήταν οι προβλέψεις και τα μοντέλα της.

Αλλά αυτό που εκπλήσσει ακόμα περισσότερο είναι ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν ακόμα μάθει το μάθημά τους.

Η τρόικα ακόμα ζητά από την Ελλάδα να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα (χωρίς τις πληρωμένες των τόκων) 3,5% μέχρι το 2018. Οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει τους στόχους αυτούς ως τιμωρητικούς, διότι εάν τους επιδιώξεις αναπόφευκτα θα καταλήξεις σε βαθύτερη κατρακύλα.

Στην πραγματικότητα, ακόμα κι εάν αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος πέρα από κάθε φαντασία, η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση εάν οι ψηφοφόροι δεσμευτούν στους στόχους της τρόικας στο δημοψήφισμα.

Αναφορικά με τη μεταμόρφωση ενός τεράστιου ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες το έχουν καταφέρει όπως η Ελλάδα την τελευταία πενταετία. Και παρότι το κόστος σε ανθρώπινη δυστυχία ήταν εξαιρετικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης διήνυσαν μεγάλη απόσταση για να καλύψουν τις απαιτήσεις των δανειστών.

θα πρέπει να το κάνουμε απόλυτα σαφές: σχεδόν τίποτα από το τεράστιο ποσό που έχει χορηγηθεί ως δάνειο στην Ελλάδα δεν έχει φθάσει στην πραγματικότητα εκεί. Έχει διοχετευτεί στην πληρωμή των ιδιωτών πιστωτών -μεταξύ αυτών και των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών.

Η Ελλάδα έχει εισπράξει ψίχουλα, αλλά έχει πληρώσει υψηλό τίμημα για να συντηρήσει το τραπεζικό σύστημα αυτών των χωρών. Το ΔΝΤ και οι άλλοι «επίσημοι» πιστωτές δεν χρειάζονται τα χρήματα που οι ίδιοι ζητούν.

Όπως προβλέπει το συνηθισμένο σενάριο, τα χρήματα που εισπράττουν από την Ελλάδα θα γυρίσουν πίσω για να την ξαναδανείσουν.

Αλλά, πάλι, δεν πρόκειται για τα χρήματα.

Χρησιμοποιούν τις «προθεσμίες» για να αναγκάσουν την Ελλάδα να υποταχθεί και να αποδεχθεί το μη αποδεκτό: όχι μόνο τα μέτρα λιτότητας αλλά και τις άλλες επιθετικές και τιμωρητικές πολιτικές.

Γιατί όμως να κάνει κάτι τέτοιο η Ευρώπη;

Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης να ανθίστανται στο δημοψήφισμα και να αρνούνται να παρατείνουν μερικές ημέρες την προθεσμία της 30ής Ιουνίου για την επόμενη πληρωμή της Ελλάδας στο ΔΝΤ;

Δεν είναι το νόημα της Ευρώπης η δημοκρατία;

Τον Ιανουάριο, οι Έλληνες πολίτες ψήφισαν μια κυβέρνηση που είχε δεσμευτεί να δώσει τέλος στη λιτότητα. Εάν η κυβέρνηση απλώς εκπληρούσε τις προεκλογικές της υποσχέσεις, θα είχε ήδη απορρίψει την πρόταση.

Αλλά ήθελε να δώσει στους Έλληνες μια ευκαιρία να αποφασίσουν γι’ αυτό το θέμα που είναι τόσο κρίσιμο για τη μελλοντική ευημερία της χώρας τους.

Η ανησυχία για τη νομιμότητα της λαϊκής βούλησης είναι ασύμβατη με την πολιτική της ευρωζώνης, που ποτέ δεν ήταν ένα σχέδιο δημοκρατικό.

Οι κυβερνήσεις των περισσότερων μελών της δεν ζήτησαν την έγκριση του λαού όταν παρέδωσαν την κυριαρχία της νομισματικής τους πολιτικής στην ΕΚΤ. Οταν η Σουηδία έκανε δημοψήφισμα, οι Σουηδοί είπαν «όχι».

Κατάλαβαν ότι η ανεργία θα αυξανόταν εάν χάραζε τη νομισματική πολιτική της χώρας μια κεντρική τράπεζα που είχε μόνο στόχο τον πληθωρισμό.

Η οικονομία θα υπέφερε, διότι το οικονομικό μοντέλο στο οποίο βασίζεται η ευρωζώνη επαφίεται στις σχέσεις εξουσίας που δεν ευνοούν τους εργαζόμενους.

Και βεβαίως αυτό που βλέπουμε τώρα, 16 χρόνια μετά τη θεσμοθετημένη ύπαρξη αυτών των σχέσεων, είναι η αντίθεση της δημοκρατίας.

Πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος της αριστερής κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Στο κάτω κάτω είναι εξαιρετικά άβολο να έχει η Ελλάδα μια κυβέρνηση που είναι τόσο πολύ αντίθετη με αυτού του είδους τις πολιτικές, οι οποίες έχουν αυξήσει τόσο πολύ την ανισότητα σε τόσες πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες και που είναι τόσο πολύ δεσμευμένη να περιορίσει την αχαλίνωτη ισχύ του πλούτου.

Δείχνουν να πιστεύουν ότι μπορούν τελικώς να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση εκφοβίζοντάς την ώστε να αποδεχθεί μια συμφωνία που είναι αντίθετη με τη λαϊκή εντολή που έχει πάρει.

Είναι δύσκολο να συμβουλεύσει κανείς τους Έλληνες πώς να ψηφίσουν στις 5 Ιουλίου.

Καμία εναλλακτική -έγκριση ή απόρριψη των όρων της τρόικας- δεν θα είναι εύκολη και οι δύο κρύβουν μεγάλους κινδύνους.

Το «ναι» θα σημαίνει ύφεση χωρίς τέλος. Ισως σε μια αποδυναμωμένη χώρα -που έχει ξεπουλήσει τα περιουσιακά της στοιχεία και της οποίας οι νέοι άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει- μπορεί τελικώς να χαριστεί το χρέος. Ισως, έχοντας συρρικνωθεί σε μια μεσαίου εισοδήματος οικονομία, η Ελλάδα να μπορέσει τελικώς να διεκδικήσει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Ολα αυτά μπορεί να συμβεί την επόμενη δεκαετία ή ίσως την δεκαετία μετά την επόμενη.

Αντιθέτως, ψήφος στο «όχι» τουλάχιστον θα ανοίξει την πιθανότητα η Ελλάδα, με τη δυνατή δημοκρατική της παράδοση, να μπορέσει να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της.

Οι Ελληνες μπορούν να κερδίσουν ξανά την ευκαιρία να διαμορφώσουν ένα μέλλον, που παρότι μπορεί να μην χαρακτηρίζεται από την ευημερία του παρελθόντος, θα είναι πολύ πιο ελπιδοφόρο από ότι το εξωφρενικό βασανιστήριο του παρόντος.

Εγώ ξέρω τι θα ψήφιζα»

.
-Efsyn.gr

Ποιοι θα πληρώσουν το μάρμαρο

Το 15% τουλάχιστον των επικουρικών συντάξεων θα περικοπεί, αν περάσουν οι προτάσεις των πιστωτών






Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεχτεί τις προτάσεις των δανειστών μας, που αφορούν το ασφαλιστικό σύστημα, αυτοκτονώντας πολιτικά, λίγοι είναι αυτοί που δεν θίγονται.

Το μέγεθος των περικοπών θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλέσει μια νέα έκρηξη της ανεργίας, αφού η αγορά θα απολέσει μηνιαίως εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, με συνέπεια να κλείσουν και άλλες επιχειρήσεις και να μείνουν στο περιθώριο της εργασίας χιλιάδες εργαζόμενοι.

Το 15% τουλάχιστον των επικουρικών συντάξεων θα περικοπεί άμεσα αν γίνει δεκτή η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος και της ενοποίησης όλων των επικουρικών ταμείων στο ΕΤΕΑ.

Η παροχή των κατώτερων ορίων σύνταξης και του ΕΚΑΣ μόνο σε όσους νέους συνταξιούχους έχουν συμπληρώσει τα 67 έτη και η περικοπή τού μη ανταποδοτικού μέρους σε όλους τους νέους συνταξιούχους ηλικίας κάτω των 67 φέρνουν μειώσεις έως και 40%.

Επίσης, το μάρμαρο των προτάσεων των «θεσμών», αν αυτές περάσουν, θα πληρώσουν όλοι οι συνταξιούχοι λόγω της αύξησης της εισφοράς για τον κλάδο υγείας από 4% σε 6% και παρακράτηση ποσοστού 5% από τις επικουρικές συντάξεις, όπου έως σήμερα δεν έχουμε αντίστοιχη εισφορά.

Μεταξύ άλλων, θίγονται και νέοι συνταξιούχοι, όσοι λαμβάνουν εφάπαξ (μείωση έως και 20%), 130.000 αγρότες, που υπολογίζεται ότι θα δουν τη σύνταξή τους να μειώνεται δραματικά, και όλοι οι εργαζόμενοι, αφού ζητείται να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης από την 1η Ιουλίου του 2015 ώστε από το 2022 και μετά, η ηλικία που θα μπορεί κανείς να βγει νωρίτερα στη σύνταξη να είναι τα 67 για πλήρη, εκτός αν έχει 40 έτη ασφάλισης από τα 62 και μετά και 62 για μειωμένη με ποινή πρόωρης συνταξιοδότησης. -

-Efsyn.gr

.

Πενήντα χρόνια του ΔΝΤ πείθουν πως θα ήταν προτιμότερο να συμβουλεύονται οι κυβερνήσεις τους… με­θυσμένους στο δρόμο. Αυτοί είναι τουλάχι­στον έντιμοι

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠΟ ΤΑ “ΡΟΛΕΞ” στις “ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ”


Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*

Το… μεθυσμένο ΔΝΤ και μια συγκέντρωση ανήμερα της επετείου του Βατερλό

Είναι τραγικό το ΔΝΤ, όπως και η Παγκόσμια Τράπεζα, να επιβάλ­λει δραστική περικοπή των συ­ντάξεων και δουλειά ως τα βαθιά γεράματα, όταν τα στελέχη του συνταξιοδοτούνται στα 51 τους χρόνια, με μη­νιαίες απολαβές 100.000 δολαρίων!

Εάν το παραπάνω είχε ειπωθεί η γραφτεί στην Ελλάδα, οι εγχώριοι «νεοφιλελέδες» θα έκλιναν σε όλες τις πτώσεις τη λέξη «λαϊκι­σμός», 20 ώρες το 24ωρο. Μόνο που η πα­τρότητα του προαναφερθέντος σχολίου ανή­κει στον Ντιν Μπέκερ, δι­ευθυντή του αμερικανικού Ερευνητικού Κέντρου Οι­κονομίας και Πολιτικής και συγγραφέα του διάση­μου βιβλίου «Άνοδος και Πτώση της Οικονομίας της Φούσκας».

Αυτά τα ανέφερε ο Μπέ­κερ πριν από πέντε χρόνια περίπου. Ήταν φυσιολογι­κό – αν όχι αναπόφευκτο- να τα θυμηθούμε τούτες τις ημέρες, καθώς το θέμα των συντάξεων στην Ελλά­δα κατέστη και πάλι «φλέ­γον». Δεν έχει καμία ση­μασία εάν τους σχετικούς ισχυρισμούς του ΔΝΤ τους κονιορτοποιούν ακόμη και οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ που συντάχθηκαν προ μνημο­νίων (γνωστό τι ακολούθη­σε στο ελληνικό ασφαλιστι­κό σύστημα). Διότι, τελικά, αυτή είναι η «δουλειά» του ΔΝΤ: Να «παράγει δίκαιο», να παράγει μια δική του, ξεχωριστή πραγματικότητα, να πα­ράγει δικούς του, καταρτισμένους «δημοσι­ογράφους». Να παράγει, βρε αδελφέ, συνε­χώς και γενικώς…

Συνέχιζε, τότε, ο Μπέκερ: «Πενήντα χρόνια του ΔΝΤ πείθουν πως θα ήταν προτιμότερο να συμβουλεύονται οι κυβερνήσεις τους… με­θυσμένους στο δρόμο. Αυτοί είναι τουλάχι­στον έντιμοι».

«Μεθυσμένοι»; Χμ …Ενδιαφέρουσα ημερο­λογιακή σύμπτωση: Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις αμόλησε την ασύλληπτη αρλού­μπα, ότι οι Έλληνες συνταξιοδοτούνται κατά μέσο όρο έξι χρόνια νωρίτερα από τους Γερ­μανούς, προσφάτως, ανήμερα των γενεθλίων της «Άμστελ» (11 Ιουνίου)…

«Μισός αιώνας αποτυχημένων συνταγών λιτότητας του ΔΝΤ σε δεκάδες χώρες του Τρί­του Κόσμου θα έπρεπε να έχει διδάξει την Ευ­ρώπη πόσο ολέθρια είναι η αντίληψη ότι η λι­τότητα οδηγεί στην ευημερία» τόνιζε, την ίδια περίπου εποχή, ο Μάικλ Χάτσον, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, παλιότερα οι­κονομολόγος της Wall Street.

Δεν παρασύρονται από λανθασμένες εκτι­μήσεις οι χώρες που ακολουθούν τις συνταγές του ΔΝΤ, έγραφε – με αρκετή διεισδυτικότητα- το αμερικανικό περιοδικό Counter Punch. Και πρόσθετε: «Είναι πολιτική επιλογή, με στό­χο την εξασθένιση του κρατικού τομέα, προς όφελος του ιδιωτικού και των κερδοσκόπων που ελπίζουν να αρπάξουν φθηνά τη δημό­σια περιουσία».

Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με αφορμή την επιβεβαίωση – άλλη μια φορά- της φύσης του ΔΝΤ: Βλέπει μισθούς και συντάξεις και μοιάζει με λευκό καρχαρία που συναντά φώ­κια. Ας θυμηθούμε κάτι ακόμη: Πως τίποτε απ’ όσα συνέβησαν τα τελευταία πέντε χρό­νια στην ελληνική κοινωνία και οικονομία δεν ήταν εκτροπή από τα προδιαγεγραμμένα.

Δεν επωμίζονται λοιπόν την ευθύνη οι… απατηλοί «πολλαπλασιαστές», ασχέτως εάν το μέγεθος του ολέθρου και της βαρβα­ρότητας καθιστούν, ενίοτε, αναγκαία την επί­κληση κάποιου «σφάλματος». Συμβαίνουν στους οικονομικούς και κοινωνικούς πολέ­μους, όπως περίπου και στους «κανονικούς»: Όταν καταρρέουν -ομού- ΑΕΠ, ζήτηση, εργα­σία, παραγωγή, κοινωνικές δομές, τότε το «ε, καλά, κάναμε ένα λάθος» αποδεικνύεται τό­σο αναγκαίο για το ΔΝΤ, όσο και για την κυ­βέρνηση του Ισραήλ, αφ’ ης στιγμής δεν κρύ­βονται πτώματα παιδιών που «γαζώθηκαν» στην παραλία της Γάζας. Εκτός εάν πιστεύ­ει κανείς ότι ο Μπέκερ και ο Χάτσον το 2010 ήταν …μέντιουμ και μάντευαν ότι οι «πολλα­πλασιαστές» θα ξέφευγαν…

Να όμως που το ΔΝΤ, ο (κατά Χά­τσον) καταστροφέας των οικονομιών και κοι­νωνιών του Τρίτου Κόσμου, είναι απαραίτη­τος στην …εκλαμπρότατη «άσπονδη φίλη του», την Ευρώπη…

Ναι, είναι απαραίτητο το ΔΝΤ, για να μην φαίνεται ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας ένα δικό τους πόλεμο, εναντίον της Αθήνας. Είναι, διότι έτσι η πολυθρύλητη διαπραγμάτευση καταλή­γει σε ένα «μπετόν αρμέ»: Πάνω στο πρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης, ο συρφετός των τοκογλύφων «κολλάει» ένα άθροισμα από τις χειρότερες, ανατριχιαστικότερες αξιώσεις των «συνιστωσών» του. Κατόπιν άρχεται η βυζα­ντινολογία για το ποιος ήθελε το «άλφα» ή το «βήτα» στοιχείο τούτου του …«best of».

Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι απαραίτητο το ΔΝΤ για να μπορεί ο (κάθε) Μπάμπης Πα­παδημητρίουνα φωνάζει «ευτυχώς!» που κά­ποιος από το πεφωτισμένο μπλοκ των δανει­στών δεν κάνει ρούπι πίσω στα εργασιακά, προτού το σώμα ή το πνεύμα του βρεθεί σε κάποια συγκέντρωση μνημονιακών – ευρω­παϊστών.

Τέλος πάντων, αν ο Ράις επέλεξε την ημέ­ρα των γενεθλίων της «Άμστελ» για να επιβε­βαιώσει τη ρήση του Μπέκερ περί ΔΝΤ και μέθης, οι μνημονιακοί – ευρωπαϊστές διάλε­ξαν την επέτειο του Βατερλό (18 Ιουνίου) για να κατηφορίσουν πάλι προς το Σύνταγμα. Αυ­τή τη φορά, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν ισάριθμοι των γκρουπ των Γιαπωνέζων του­ριστών. Εν προκειμένω, λοιπόν, δεν βίωσαν κάποιο Βατερλό. Μόνο που ένα σλόγκαν τους ηχεί κάπως …τρελό. Αν, φυσικά, ληφθεί υπό­ψη ποιοι το σκαρφίστηκαν.

Έγραψαν οι άνθρωποι στο Διαδίκτυο: «Στόχος μας είναι να διατρανώσουμε την προσήλωσή μας στην ευρω­παϊκή πορεία της χώρας και την προστασία των κατακτή­σεων δύο γενεών».

Τι λέτε, ωρέ «νεοφιλε­λέδες»;; Εσείς θέλετε «προ­στασία κεκτημένων»; Από πότε πάψατε να μισείτε αυ­τόν τον όρο; ΟΚ, καταλάβα­με, αναφέρεστε μόνο στα κε­κτημένα των δυο τελευταί­ων γενεών… Τα κάπως πα­λιότερα, όπως πχ να λαμβά­νεις μισθό και όχι χαρτζιλί­κι και στο τέλος του εργάσι­μου βίου σου να σου χορη­γείται σύνταξη κι όχι επίδο­μα κηδείας, ή το να δουλεύ­εις όπως ορίζουν τα ωρα­ριά σου κι όχι όσο κάθε φο­ρά αποφασίζουν τα αφεντι­κά σου, όλα τούτα έχουν πα­ραγραφεί.

Πείτε μου και μένα, τί έχουν και στο Σύ­νταγμα τραβάνε τα καημένα; Του Μπάμπη και του Άδωνι φυλάν τα κεκτημένα… Ας μας επι­τραπεί, πάντως, να εκφράσουμε διαφωνία με το χαρακτηρισμό της συγκέντρωσης ως «δι­αδήλωσης κατσαρόλας». Δεν ήταν κυρίως αυτό. Η συγκέντρωση των «νεοφιλελέδων» ήταν κατά βάση η «διαδήλωση των Ρόλεξ» και δευτερευόντως το …άλλο. Μόνο που το δευτε­ρεύον αφορά τους ποσοτικούς υπολογισμούς, όχι την αποτίμηση της απειλής: Εάν αυτή η κοινωνία υποστεί και τρίτο μνημόνιο, τότε οι ενδεχόμενες «αντι- αριστερές» κινητοποιή­σεις του μέλλοντος δεν θα χρωματίζονται τό­σο από τους ενσυνείδητους «ταγμένους» της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων, αλλά από τον θυμό όσων δεν θα αντέχουν άλλον ΕΝΦΙΑ, άλλες περικοπές, άλλη ανεργία.

Και τότε; Τότε, πόση διεισδυτικότητα θα έχουν άραγε οι αμήχανες ενστάσεις της κυ­βερνώσας Αριστεράς πως «αυτά ήταν τα απο­τελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που προηγήθηκαν» και τις οποίες δεν κατόρθω­σε η ίδια να ανακόψει, συν τοις άλλοις επει­δή οι «κατσαρολάδηκες» κατέβαιναν παρέα με τα εγχώρια πεκινουά των δανειστών; Πό­ση διεισδυτικότητα θα έχει άραγε και η προ­σπάθεια της «εκτός των τειχών» Αριστεράς να δείξει και να πείσει ότι η γραμμή που απέτυχε ήταν η πολιτική του συμβιβασμού;

Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Κι αν δεν τον μετρήσουν καίρια ραντεβού για δράση σήμε­ρα, θα τον μετρούν τα «Ρόλεξ» των χαρούμε­νων «νεοφιλελέδων» αύριο. Υπό μία έννοια, με τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα έβαλαν το χρονόμετρο να «γράφει»…

* Πηγή: prin.gr

-

Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να είναι θεατές- ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝIOY:ΠΑΛΛΑΪΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ– ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ ΤΟΥΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΙΟΥΝIOY:  

-ΠΑΛΛΑΪΚΗ, ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ– ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ ΤΟΥΣ
.

Ο λαός, οι εργαζόμενοι «δεν μπορεί να είναι θεατές μπροστά σε όλα αυτά που εξυφαίνονται σε βάρος τους.Οφείλουν να δώσουν τη σκληρή πολιτική μάχη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών», αναφέρεται μεταξύ άλλων σε κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ για τη νέα παλλαϊκή, πανεργατική κινητοποίηση που διοργανώνει την Κυριακή 21 Ιουνίου, στις 7 και μισή το απόγευμα, στο Σύνταγμα., κατά των δανειστών – τοκογλύφων και των απαιτήσεων τους, που βάλλουν ευθέως κατά των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των άνεργων, της νεολαίας του λαού.

Να σημειωθεί ότι τόσο το Σάββατο 20 όσο και την Κυριακή 21 Ιουνίου συγκεντρώσεις αλληλεγγύης υπέρ της Ελλάδας διοργανώνονται σε πολλές πόλεις του κόσμου.

Στη συνέχεια ακολουθεί το κάλεσμα της ΑΔΕΔΥ:

Μετά από πέντε περίπου μήνες διαπραγματεύσεων οι εργαζόμενοι αντιλαμβάνονται ότι οι λύσεις των προβλημάτων τους μετατίθενται όλο και περισσότερο στο μέλλον. Τα μνημόνια αντί να καταργηθούν, μπαίνουν σε διαδικασία ανανέωσης. Η επίθεση των μεγάλων μονοπωλιακών συγκροτημάτων, του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου κατά του λαού μας συνεχίζεται και κλιμακώνεται επικίνδυνα. Τα σχέδια τους, όπως εκφράζονται μέσα από τις προτάσεις τους για το ξεπέρασμα, δήθεν, της κρίσης, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε διαρκή λιτότητα, ανεργία, βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, νέες ιδιωτικοποιήσεις, παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων, πλήρη διάλυση του συστήματος ασφάλισης, υποβάθμιση της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, ανατροπή όλων των κατακτήσεων του λαού μας των τελευταίων 100 ετών.

Η Κυβέρνηση, με την πρόταση που διαμόρφωσε στη διαπραγματευτική διαδικασία, αποδεικνύει ότι δεν λαμβάνει υπόψιν της τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τις ανάγκες της τεράστιας στρατιάς των ανέργων, των νέων μας, των συνταξιούχων. Αποδέχεται ότι το χρέος πρέπει να εξυπηρετηθεί μέχρι τέλους, όταν είναι πλέον πασιφανές ότι η διαγραφή του είναι προϋπόθεση για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Αυτό συμβαίνει όταν η Υγεία βρίσκεται υπό κατάρρευση λόγω της τρομακτικής υποχρηματοδότησής της και της έλλειψης προσωπικού. Όταν τα σχολεία πρόκειται να αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα με την έναρξη της νέας χρονιάς για τους ίδιους λόγους.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να είναι θεατές μπροστά σε όλα αυτά που εξυφαίνονται σε βάρος τους. Οφείλουν να δώσουν τη σκληρή πολιτική μάχη για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της λιτότητας και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Απαιτούμε:

1) Αποκατάσταση των τεράστιων απωλειών που έχουμε υποστεί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι από τις πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών.

2) Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού - σύνταξης και ψήφιση νέου μισθολογίου που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας μέσα από Συλλογικές διαπραγματεύσεις με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

3) Άμεση χρηματοδότηση των Ταμείων και λειτουργία τους με την εγγύηση του Κράτους.

4) Παροχή επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους και εφαρμογή πολιτικών για την εξάλειψη της ανεργίας.

5) Νέες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με στόχο την επαρκή στελέχωση των Δημόσιων Υπηρεσιών με προτεραιότητα σε Υγεία, Παιδεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, ελεγκτικούς μηχανισμούς, Κοινωνική Ασφάλιση και σε όλες τις δομές που συμβάλλουν στην άμβλυνση των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης.

6) Κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων.

7) Διαγραφή του χρέους, που αποτελεί όρο για την επιβίωση της χώρας, του λαού και των εργαζομένων.

8) Επαναφορά των εργατικών, κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, που καταργήθηκαν στη μνημονιακή περίοδο.

9) Πέρασμα των τραπεζών υπό δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο.

Στα πλαίσια αυτά η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ απευθύνεται σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του ιδιωτικού τομέα, τις κοινωνικές, επαγγελματικές και αυτοδιοικητικές οργανώσεις και προτείνει τη συνδιοργάνωση πανεργατικής – παλλαϊκής κινητοποίησης την Κυριακή, 21 Ιουνίου 2015 και ώρα 7:00μμ στο Σύνταγμα.

Τέλος, σε περίπτωση που ανακοινωθεί συμφωνία Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΝΤ και ΕΚΤ, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ θα συνεδριάσει άμεσα για να εκτιμήσει και να αποφασίσει πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων, υλοποιώντας απόφαση του Γενικού της Συμβουλίου.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ


.

Μια ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη θα ήταν θλιβερή είδηση τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τους εταίρους της στην ΕΕ.

Το Grexit θα σημάνει γεωπολιτική καταστροφή ;

Της Judy Dempsey
Κάθε εβδομάδα, επιλέγονται μερικοί από τους κορυφαίους ειδικούς για να απαντήσουν σε μια νέα ερώτηση της Judy Dempsey σχετικά με τις προκλήσεις που διαμορφώνουν τον ρόλο της Ευρώπης στον κόσμο επί της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής της ασφάλειας.
Tony Barber δημοσιογράφος των Financial Times για θέματα Ευρώπης
Όπως οι Πόλεμοι της Γιουγκοσλαβίας στη δεκαετία του 1990 και η σύγκρουση στην Ουκρανία σήμερα, τα προβλήματα της Ευρωζώνης έχουν υπονομεύσει τον μετα-Ψυχροπολεμικό στόχο μιας Ευρώπης ολόκληρης, ελεύθερης, ειρηνικής, που θα απολαμβάνει και λογικές συνθήκες υγείας, εκπαίδευσης, απασχόλησης και ευημερίας. Το Grexit θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.
Αποδεικνύοντας ότι μια χώρα μπορεί να εγκαταλείψει μια νομισματική ένωση που έχει ως στόχο της να είναι κάτι το μόνιμο, το Grexit θα βύθιζε την ιδέα μιας Ευρώπης που είναι ολόκληρη. Αργά ή γρήγορα, μια ελληνική έξοδος θα έθετε υπό αμφισβήτηση την παραμονή και άλλων χωρών της ΕΕ στην Ευρωζώνη.
Το αν το Grexit θα αποτελέσει μια καταστροφή θα εξαρτηθεί από τις αντιδράσεις ΗΠΑ και Ευρώπης. Τα μετά-Grexit ανεπαρκή επίπεδα βοήθειας στην προς την Ελλάδα θα προσφέρουν γόνιμο έδαφος για την εξάπλωση της οικονομικής διαταραχής, του οργανωμένου εγκλήματος, της διαφθοράς, της παράνομης μετανάστευσης, του θρησκευτικού ριζοσπαστισμού και άλλων κακοήθων φαινομένων που ευδοκιμούν σε όλα τα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν υπάρχει σοβαρός κίνδυνος μιας κλίσης της Ελλάδας προς τη Ρωσία, πόσο μάλλον προς την Κίνα. Αλλά η Ελλάδα θα μπορούσε να μοιάζει με το Κοσσυφοπέδιο ή την πΓΔΜ στην άτακτη πολιτική της, τους σάπιους θεσμούς της και στην εξάρτηση από την ξένη οικονομική βοήθεια. Με αυτό, που θα το αποκαλούσα περιορισμένη καταστροφή, μια μακρόχρονη παρουσία της Δύσης θα μπορούσε να αποτρέψει μια συνολική κρατική αποτυχία, αλλά θα εμβαθύνει την εγχώρια δυσαρέσκεια του de facto καθεστώτος προτεκτοράτου στην Ελλάδα.

.
Dimitar Bechev, Senior visiting fellow στο Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο του London School of Economics
Μια ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη θα ήταν θλιβερή είδηση τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τους εταίρους της στην ΕΕ. Το Grexit θα αποδείξει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι αναστρέψιμη και δεν οδηγεί σε σύγκλιση στην ευημερία και στα πρότυπα διακυβέρνησης.
Οδεύει η Ευρώπη, επίσης, προς μια γεωπολιτική καταστροφή, με τη σταθερότητα να απειλείται κατά μήκους ενός τεράστιου τόξου από την Ανατολική Μεσόγειο προς τις πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες; Αμφιβάλλω. Ναι, οι οικονομίες των γειτόνων της Ελλάδας θα υποστούν μείωση των εξαγωγών και μείωση των εμβασμάτων και, επίσης, οι ελληνικών συμφερόντων τράπεζες στη Βουλγαρία, στην Αλβανία και στη Σερβία θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι οι παραπάνω είναι τοπικές οντότητες που υπόκεινται σε εθνικούς κανονισμούς και δίχτυα ασφαλείας. Παρόλο τον πόνο, η επιστροφή της δραχμής θα μπορούσε, εν καιρώ να διευκολύνει την προσαρμογή και να επαναφέρει την Ελλάδα στο ρόλο της κινητήριας δύναμης της περιφερειακής ανάπτυξης.
Σίγουρα, οι ανταγωνιστές της ΕΕ θα κερδίσουν πόντους. Η Ρωσία θα χώνει το δάχτυλο στο μάτι της Δύσης, αλλά με μια ύφεση στο εσωτερικό της χώρας, η Μόσχα είναι σαφές ότι δεν είναι πρόθυμη να διασώσει την Ελλάδα. Η επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα στις 8 Απριλίου το αποδεικνύει αυτό. Από την πλευρά τους, οι αρχηγοί της ευρωζώνης δεν έχουν μαλακώσει λόγω του φλερτ της Αθήνας με το Κρεμλίνο.
Η υπό την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση της Ελλάδας φαίνεται να είναι προσηλωμένη στη καλές σχέσεις με την Τουρκία, ειδικά αφού έχει ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την επίλυση του κυπριακού με την εκλογή του Mustafa Akıncı ως πρόεδρος της Βόρειας Κύπρου τον Απρίλιο του 2015. Το Grexit θα ήταν κακό, αλλά όχι μια καταστροφή.
Θάνος Ντόκος Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής
Το Grexit θα έχει βαθιές (αν και όχι ισομερώς κατανεμημένες) γεωπολιτικές συνέπειες για όλες τις πλευρές που εμπλέκονται. Ακόμη και αν η Ελλάδα φύγει από την ευρωζώνη, αλλά παραμείνει στην ΕΕ, η συμβολή της χώρας σε διάφορες κοινές προσπάθειες θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση, περιορισμένες.
Πρώτον, η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο ευαίσθητα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, στο πλαίσιο της μετανάστευσης. Η αποτελεσματική διαχείριση των συνόρων θα είναι εκτός των δυνατοτήτων μιας χρεοκοπημένης χώρας.
Δεύτερον, μια υγιής Ελλάδα, είτε ως μέρους της διαφοράς ή ως παράγοντας εξισορρόπησης μεταξύ των Αλβανικών και Σλαβικών πληθυσμών στα Δυτικά Βαλκάνια, μπορεί να διαδραματίσει ένα σημαντικό σταθεροποιητικό ρόλο στην περιοχή.
Τρίτον, η περαιτέρω μείωση των αμυντικών δαπανών και των στρατιωτικών δυνατοτήτων θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά την συμμετοχή της Ελλάδας στις αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Τέταρτον, οι, διαφόρων βαθμών, προνομιακές σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ, τον Αραβικό κόσμο, το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα θα μπορούσαν να της επιτρέψουν να παίξει το ρόλο μιας επιπλέον Δυτικής γέφυρας προς τις ταραγμένες περιοχές.
Και τέλος, μια εξοστρακισμένη Ελλάδα θα είναι ευάλωτη στη διείσδυση των μη-Δυτικών μεγάλων δυνάμεων.
Έτσι, μια νέα Ελλάδα θα μπορούσε σίγουρα να είναι ένα πολύτιμος εταίρος για την ΕΕ, καθώς και για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, σε περιοχές ζωτικής σημασίας για την ευρωπαϊκή και την διατλαντική ασφάλεια και τα συμφέροντα.
Οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πρόκληση και να επωφεληθούν από τις ευκαιρίες της χώρας.
Ian Lesser, εκτελεστικός διευθυντής του Διατλαντικού Κέντρου και ανώτερος σύμβουλος για την εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας στο German Marshall Fund των Ηνωμένων Πολιτειών
Μια ελληνική έξοδος από την ευρωζώνη, ή ακόμα και μια χρεοκοπία λίγα βήματα πριν από αυτή, θα δημιουργούσε πραγματικούς γεωπολιτικούς κινδύνους. Μέσα σε όλο το διάλογο περί ηθικού κινδύνου και πιο απτών οικονομικών συμφερόντων, οι κίνδυνοι στους τομείς της πολιτικής και της ασφάλειας που συνδέονται με μια ελληνική κατάρρευση δεν έχουν λάβει τη δέουσα προσοχή.
Μια Ελλάδα που ανακάμπτει, εντός της ευρωζώνης, θα μπορεί διαδραματίσει έναν πολύ θετικό ρόλο στην όλο και πιο χαοτική σκηνή της Ανατολικής Μεσογείου. Μια ταραγμένη και ασταθής Ελλάδα, αντίθετα, δε θα είναι σε θέση να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο, είτε πρόκειται για τα Δυτικά Βαλκάνια, όπου παραμένουν πολλές εκκρεμότητες, είτε για το σύνολο των πιεστικών θεμάτων της μετανάστευσης, της τρομοκρατίας, καθώς και για θέματα ενέργειας στην γειτονιά της Ελλάδας.
Η ΕΕ θα μπορούσε να χάσει ένα δυνητικά σημαντικό περιουσιακό στοιχείο για την προβολή της Ευρωπαϊκής δύναμης και το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να χάσει ένα βασικό εταίρο για την αντιμετώπιση των σοβαρών κινδύνων που απορρέουν από την Ανατολή και τη Μεσόγειο. Η Ρωσία θα μπορούσε κάλλιστα να επωφεληθεί από την ελληνική αδυναμία να ενισχύσει τη θέση της έναντι της Ευρώπης μέσω νέων χρηματοδοτικών και ενεργειακών συμφωνιών. Και η Αθήνα θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή της σε μια εποχή που υπάρχουν πραγματικές δυνατότητες για την επίλυση της συνεχιζόμενης διαίρεσης της Κύπρου.
Εν ολίγοις, οι άμεσες ευκαιρίες και τα άμεσα κόστη για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να είναι σημαντικά και θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουν υπέρ ενός οικονομικού συμβιβασμού με την Αθήνα, για το γεωπολιτικό συμφέρον των διατλαντικών εταίρων.

.
Στράτος Πουρζιτάκης, φοιτητής PhD στο Τμήμα Κρατικών και Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Προδρόμου στο Χονγκ Κονγκ, με την υποτροφία του Ακαδημαϊκού Προγράμματος της ΕΕ στο Χονγκ Κονγκ
Οι φόβοι για τις γεωπολιτικές επιπτώσεις του Grexit εστιάζουν στην πιθανότητα ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ένας ρωσικός Δούρειος ίππος. Οι ανησυχίες αυτές δεν είναι εννοιολογικά λανθασμένες, αλλά δεν πιστεύω ότι η ΕΕ θα αντιμετωπίσει ένα γεωπολιτικό Βατερλώ.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ακόμα και αν η Ελλάδα εξέλθει από την ευρωζώνη, θα εξακολουθεί να είναι μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Παρά τις λαϊκιστικές φωνές εντός της ελληνικής κυβέρνησης που προτείνουν πως η Αθήνα θα πρέπει να παίξει το γεωπολιτικό χαρτί και να αναζητήσει συμμαχίες στη Ρωσία, το δόγμα που επινοήθηκε από τον Έλληνα πρώην Πρωθυπουργό και Πρόεδρο Κωνσταντίνο Καραμανλή ότι «ανήκουμε στη Δύση» θα παραμείνει βαθιά ριζωμένη μεταξύ των ελληνικών ελίτ.
Επιπλέον, ο Ρώσος Πρόεδρος Vladimir Putin, ο οποίος είναι πολιτικός ρεαλιστής, αναγνωρίζει ότι το να εισέλθει στην πίσω αυλή της Δύσης κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσιμων περιστάσεων θα μπορούσε να αποτύχει. Εκτός αυτού, η Ελλάδα θα έχει λίγα να προσφέρει ως παράγων της εξωτερικής πολιτικής, έτσι η Ρωσία θα είναι συνετή και δεν θα ρίξει λάδι σε μια φωτιά που είναι έτοιμη να ανάψει.
Επιπλέον, οι ανησυχίες ότι το συνεχιζόμενο ελληνικορωσικό ενεργειακό φλερτ θα εξελιχθεί σε μια ενεργειακή συμμαχία είναι μάλλον παρατραβηγμένες. Στην περίπτωση ενός Grexit, είναι αμφίβολο ότι ο προτεινόμενος αγωγός φυσικού αερίου Turkish Stream που θα διασχίζει όλη τη Μαύρη Θάλασσα θα εισέλθει στην Ελλάδα, η Ρωσία θα επιδιώξει πιο αξιόπιστους συνεργάτες και πιο βιώσιμες οδούς μεταφοράς. Πρόσφατα προέκυψε το ενδεχόμενο ότι μπορεί να υπάρξει μια αναβίωση του ματαιωμένου αγωγού Nabucco, που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο από την Τουρκία στην Κεντρική Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Ελλάδα. Αν συμβεί αυτό, η Αθήνα θα έχει περιορισμένη ισχύ έναντι της Ευρώπης και η χρήση της ενέργειας ως πολιτικό εργαλείο για να εκβιάσει την Δύση δεν θα αποτελεί επιλογή.

.
Gianni Riotta, μέλος του Council on Foreign Relations
Το Grexit δεν θα είναι ο θερμοπυρηνικού πολέμου φόβος που φοβόταν ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Harry Truman και ο σοβιετικός ηγέτης Josef Stalin, ούτε θα είναι η πτώση του Βυζαντίου. Ωστόσο, οι δηλητηριώδεις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν ήδη καταστρέψει ένα για καιρό αποδεκτό κλίμα στη γηραιά ήπειρο. Η γλυκιά ουτοπία της προόδου, της συνύπαρξης, κοινωνικής πρόνοιας, καθώς και της αλληλεγγύης στην Ευρώπη που διδάσκεται σε κάθε γενιά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έχει δώσει θέση στις δυσάρεστες αντιπαραθέσεις.
Η ελληνική κοινή γνώμη είναι διχασμένη. Από τη μία πλευρά, υπάρχει μια αριστερή πάλη ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, ένα κοκτέιλ που αναμιγνύει τον Γιάννη Βαρουφάκη, τον Joseph Stiglitz, τον Thomas Piketty και λίγο ούζο, που δεν είναι προετοιμασμένη να συμβιβαστεί, αλλά είναι χαρούμενη να αγωνίζεται ενάντια στην καπιταλιστική Ευρώπη και πρόθυμη να ονειροπολεί τις εύκολες συντάξεις και τις μικρές σε διάρκεια. Από την άλλη, υπάρχει πολύ πιο έμπειρος κόσμος, που γνωρίζει ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ένα δωρεάν γεύμα μουσακά πλέον, έτοιμο να κάνει θυσίες, αλλά που είναι, όμως, αισιόδοξο ότι η Ευρώπη τελικά θα υποχωρήσει τα μάτια της και θα διασώσει τον άμοιρο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Αν μια συμφωνία δεν επιτευχθεί κατά τις επόμενες δύο εβδομάδες για να αποφευχθεί το Grexit, η ΕΕ θα μειωθεί σε μέγεθος, η Ελλάδα θα εκλιπαρεί για πίστωση, ενώ θα τυπώνει άχρηστες δραχμές και πολλές άλλες χώρες θα τρέμουν: η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία. Ο Τσίπρας θα κερδίζει και να χάνει τις εκλογές, όπως οι συστολές και οι διαστολές ενός Ελληνικού ακορντεόν, οι δρόμοι της Αθήνας θα είναι γεμάτοι με υπερήφανος διαδηλωτές και ο Βαρουφάκης θα γράψει τα απομνημονεύματά του. Όλα τα έξυπνα παιδιά της Ελλάδας θα φύγουν από τη χώρα μέσα σε λίγα χρόνια.
Έτσι το Grexit δεν θα είναι μια γεωπολιτική τραγωδία, όχι, αλλά μάλλον μια δυσάρεστη Ελληνο-Ευρωπαϊκή τραγωδία, εκτός και αν εμφανιστεί σύντομα ένας καλοήθης από μηχανής θεός. 

Ο Mario Draghi στο ρόλο της Αθηνάς, τί λέτε;
Luis Σιμόν, καθηγητής-ερευνητής για τη διεθνή ασφάλεια στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Vrije Universiteit Brussel και συν-ιδρυτής και αρχισυντάκτης του European Geostrategy
Το φάντασμα του Grexit σηματοδοτεί την υποβάθμιση της επιρροής της ΕΕ στην Ευρώπη, ίσως και μια ταυτόχρονη αύξηση της ρωσικής επιρροής. Έτσι, είναι σημαντικό να τοποθετηθεί η συζήτηση για το Grexit στο ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο. Μερικές φορές, φαίνεται σαν η συζήτηση για την επιστροφή της Ρωσίας να επικεντρώνεται πάρα πολύ στη στρατιωτική ισορροπία στη βορειοανατολική Ευρώπη. Όσο κρίσιμο και να είναι αυτό, δεν είναι παρά μόνο ένα μέρος της ιστορίας. Συνολικά, το κύρος της ΕΕ στην βορειοανατολική Ευρώπη είναι στην πραγματικότητα αρκετά σταθερό. Οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία αποτελούν ιστορίες οικονομικής επιτυχίας. Είναι πολιτικά σταθερές και η ΕΕ διαθέτει ισχυρή λαϊκή υποστήριξη εκεί, κάτι που δε μπορεί να λεχθεί για τη Ρωσία.
Στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, η ισορροπία είναι πολύ πιο μικτή. Πολλές χώρες εκεί δεν έχουν ενταχθεί ακόμα στην ΕΕ και εκείνες που έχουν ενταχθεί βρίσκονται αρκετά πίσω όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη και την πολιτική σταθερότητα. Επιπλέον, οι νοτιοανατολικοί Ευρωπαίοι είναι γενικά πολύ πιο επιρρεπείς στη ρωσική οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επιρροή από τους βόρειους ομολόγους τους. Η στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ της Ρωσίας και της Σερβίας το 2013 το επαληθεύει αυτό, το ίδιο και η συμφωνία του Φεβρουαρίου του 2015, που θα επιτρέπει στο Ρωσικό Ναυτικό να έχει πρόσβαση σε λιμάνια στην Κύπρο.
Σε αυτό το πλαίσιο, Grexit θα ήταν πολύ συμβολικό. Για όλα τα προβλήματά της, η Ελλάδα τυχαίνει να είναι η μία χώρα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που απολαμβάνει τα υψηλότερα επίπεδα οικονομικής ανάπτυξης και ολοκλήρωσης εντός της ΕΕ. Φυσικά, η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από το ευρώ και να παραμείνει εντός της ΕΕ και, υπό αυτή την έννοια, το Grexit δεν θα είναι το τέλος της επιρροής της ΕΕ στην Ελλάδα. Αλλά θα ήταν ασφαλώς ένα σοβαρό πλήγμα για τη θέση της ΕΕ στην νοτιοανατολική Ευρώπη και θα ανοίξει την πόρτα στην ακόμη μεγαλύτερη επιρροή της Ρωσίας και στη γεωπολιτική αμφισβήτηση σε αυτό το τμήμα της ηπείρου.
Stephen Szabo, εκτελεστικός διευθυντής της Διατλαντικής Ακαδημίας
Η σύντομη απάντηση είναι όχι. Ελλάδα κατά πάσα πιθανότητα θα βγει από την ευρωζώνη στο άμεσο μέλλον, αλλά είναι πιθανό να παραμείνει στην ΕΕ, αν και ως μια περιφερειακή χώρα στον εξωτερικό κύκλο των κρατών μελών.
Ωστόσο, ακόμη και αν η συσσωρευμένη ενέργεια μιας χρεοκοπίας και μιας εξόδου από την ευρωζώνη επρόκειτο να οδηγήσει την Ελλάδα σε έξοδο από την ΕΕ, οι συνέπειες θα είναι διαχειρίσιμες. Αυτό το είδος του Grexit θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι η αρχή μιας πολυπόθητη ενοποίησης της ΕΕ, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν πιο σταθερό πυρήνα της Ένωσης που είναι πιο ικανός να αναζωογονεί τον εαυτό του. Η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του χαλάστρα, λόγω της στενής σχέσης της με τη Ρωσία και η έξοδος από το ΝΑΤΟ θα ήταν επίσης ένα πιθανό αποτέλεσμα, αλλά η Ελλάδα δεν είναι η Lehman Brothers.-

-Διάβασε εδώ:: http://carnegieeurope.eu/strategiceurope/?fa=60420




.

ΟΙ «ΘΕΣΜΟΙ» ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ - ΖΗΤΟΥΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΓΙΑ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ» ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ - Η Ελλάδα διαθέτει πολλαπλές εναλλακτικές δυνατότητες

ΝΕΑ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΑ ΚΑΙ ΕΚΤΑΚΤΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Χωρίς να υπάρξει κανένα αποτέλεσμα έληξε τη Πέμπτη 18/6 το βράδυ η συνεδρίαση του Eurogroup, που χρωματίστηκε από ένα μπαράζ ωμών εκβιασμών και τελεσιγράφων, με τα οποία οι «θεσμοί» αξίωσαν και πάλι από την ελληνική κυβέρνηση να υπογράψει μια συμφωνία κομμένη και ραμμένη «στα μέτρα τους» που θα εξοντώνει τον ελληνικό λαό και θα βάζει ταφόπλακα στην οικονομία της χώρας.

Οι πιέσεις και οι εκβιασμοί αναμένεται μάλιστα να κλιμακωθούν ως την ερχόμενη Δευτέρα (22/6) το βράδυ, που πρόκειται να πραγματοποιηθεί έκτακτη Σύνοδος Κορυφής, όπως ανακοίνωσε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντ. Τουσκ, αφού οι δανειστές φαίνεται πως απέρριψαν ακόμη ένα συμβιβαστικό σχέδιο που παρουσίασε η ελληνική πλευρά στο Eurogroup.



«Δεν είναι ορατή μια συμφωνία», δήλωσε αμέσως μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup ο πρόεδρός του Γ. Ντάισεμπλουμ. «Ενημερώσαμε την ελληνική πλευρά να μας παρουσιάσουν νέες προτάσεις τις επόμενες μέρες, υπάρχει η δυνατότητα για να παραταθεί το πρόγραμμα. Θέλουμε μια αξιόπιστη πρόταση γιατί έχουμε ελάχιστο χρόνο», πρόσθεσε ο ίδιος κάνοντας φανερό πως οι πιστωτές δεν θέλουν τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την πλήρη υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης στις ορέξεις τους και συμμόρφωσή με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που θέλουν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γάλλος Επίτροπος Π. Μοσχοβισί ο οποίος δήλωσε: «Μας τελειώνει όμως ο χρόνος. Πρέπει να λάβουμε αποφάσεις τις επόμενες ημέρες. Πλησιάζουμε στο τέλος. Η ελληνική πλευρά πρέπει να δεσμευθεί δημιουργικά για συμβιβασμούς για να αποφύγουμε την καταστροφή». Ο ίδιος νωρίτερα είχε φροντίσει με άλλες δηλώσεις να κάνει γνωστές τις απαιτήσεις των δανειστών από την ελληνική πλευρά για νέες υποχωρήσεις στο δημοσιονομικό, απορρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό και πρόσθετα μέτρα στο φορολογικό.

Ακόμη πιο προκλητική η πρόεδρος του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ, ερωτηθείσα σχετικά με το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μην μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις που οφείλει προς το ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου, δήλωσε ότι δεν θα δοθεί περίοδος χάριτος και ότι από την πλευρά του Ταμείου αυτό θα θεωρηθεί ως αθέτηση πληρωμών, στέλνοντας άλλο ένα τελεσίγραφο των δανειστών, αυτή τη φορά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Από την πλευρά του ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας Κλ. Ρέγκλινγκ,επιχειρώντας να βάλει για ακόμη μια φορά στο λαιμό της ελληνικής κυβέρνησης με το «όπλο» της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας δήλωσε ότι τα χρήματα που διαθέτει ο μηχανισμός θα διατεθούν στην Ελλάδα μόνο αν υπάρξει συμφωνία μέχρι τις 30 Ιουνίου.

Την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της χώρας η πέμπτη φάλαγγα δίνει κι αυτή με το ίδιο πάθος τον αγώνα στο πλευρό των δανειστών σπέρνοντας τρομολαγνικά σενάρια και κινδυνολογικές φημολογίες, με στόχο την πρόκληση πανικού, που έχει ως αποτέλεσμα μια άσκοπη και αδικαιολόγητη απόσυρση κεφαλαίων από τις τράπεζες.

Την απάντηση την έδωσε το απόγευμα της Τετάρτης (17/6) ο λαός που πλημμύρισε το Σύνταγμα και τις πλατείες δεκάδων άλλων πόλεων της χώρας, φωνάζοντας ένα βροντερό «όχι» στους εκβιασμούς των «Θεσμών» και στους ντόπιους κύκλους που παίζουν άθλια παιχνίδια σε βάρος του.

Η χώρα, άλλωστε διαθέτει πολλαπλές εναλλακτικές δυνατότητες, έξω από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που ταλανίζουν τη σημερινή ΕΕ και τους λαούς της. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, που παρά τιςπρόσκαιρες δυσκολίες, μπορούν να λειτουργήσουν μόνο θετικά για την πορεία του τόπου και να αποτελέσουν την απαρχή για μια οικονομική και παραγωγική ανάταση της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακή προοπτική, ενώ θα απελευθερώσουν τον ελληνικό λαό από το μαγκανοπήγαδο της διαρκούς λιτότητας.

ΣΠΥΡΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2015

.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ


Απόσπασμα από το βιβλίο σοκ του Ιγνατίου


Toυ Μιχάλη Ιγνατίου


Πριν από πέντε χρόνια, και συγκεκριμένα την Κυριακή 9 Μαίου του 2010, στις 10 π.μ. συγκεντρώθηκαν τα 24 μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ, στην κεντρική αίθουσα συνεδριάσεων, στον 12ο όροφο, στην Ουάσιγκτον.


Μοναδικό θέμα συζήτησης ήταν το πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας προκειμένου να αποφευχθεί, όπως είπαν, η χρεοκοπία της. Εκείνη τη μέρα υπήρχε διάχυτη ανησυχία τόσο μεταξύ των μελών του Δ.Σ. όσο και στη Γενική Διεύθυνση, και τα αρμόδια στελέχη του ΔΝΤ. Πραγματικά, η πρόταση των τελευταίων να εισηγηθούν την εκταμίευση ενός πρωτοφανούς μεγάλου δανείου προς την Ελλάδα (30 δις ευρώ) σε σχέση με την ποσόστωσή της (1 δις ευρώ) στα συνολικά κεφάλαια του ΔΝΤ είχε προκαλέσει την οργή των εκπροσώπων των αναδυόμενων χωρών στο Δ.Σ. Μέχρι τότε, το ΔΝΤ δεν είχε προχωρήσει ποτέ σε τόσο μεγάλο ποσοστό δανεισμού σε μία χώρα (30 φορές μεγαλύτερο από την ποσόστωση της Ελλάδας και μάλιστα αναπτυγμένης). Μόνο στην περίπτωση της Νότιας Κορέας, το 1997, το ποσοστό δανεισμού είχε φτάσει σε 19 φορές την ποσόστωση της στο ΔΝΤ.


Οι εκπρόσωποι, λοιπόν, των αναδυόμενων χωρών, και κυρίως της Βραζιλίας, είχαν προσέλθει στη συνάντηση του Δ.Σ., για να ασκήσουν σκληρή κριτική στη Γενική Διεύθυνση, στα στελέχη του ΔΝΤ και κυρίως στους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών χωρών, που πίεζαν για έγκριση της πρότασης για χρηματοδότηση της Ελλάδας με ένα τόσο μεγάλο δάνειο. Την προηγούμενη μέρα, η Γενική Διεύθυνση και τα στελέχη του ΔΝΤ είχαν ανησυχήσει όταν πληροφορήθηκαν ότι εκπρόσωποι των αναδυόμενων χωρών θα έφερναν στην επιφάνεια και ένα άλλο πρόβλημα για να παρεμποδίσουν το δανεισμό της Ελλάδας από το ΔΝΤ.


Συγκεκριμένα με βάση το Καταστατικό του, το Ταμείο δεν μπορούσε μέχρι τότε να χρηματοδοτήσει μία χώρα αν οι εμπειρογνώμονές του δεν πιστοποιούσαν ότι το χρέος της χώρας αυτής ήταν βιώσιμο και μάλιστα με μεγάλη πιθανότητα. Στην περίπτωση της Ελλάδας οι εμπειρογνώμονες αρνήθηκαν να παρέχουν αυτή τη σχετική διαβεβαίωση, δηλαδή πίστευαν ότι η χώρα μας δεν θα μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος της και επομένως υπήρχε μεγάλος κίνδυνος η Ελλάδα να μην μπορέσει να αποπληρώσει το δάνειο στο ΔΝΤ.


Λίγο μετά τις 10 π.μ. εισήλθε στην αίθουσα συνεδριάσεων ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Τζον Λίπσκι, ένας πανύψηλος Αμερικανός με μεγάλο μουστάκι που μοιάζει σαν Κρητικός, ο οποίος είχε μεγάλη εμπειρία τόσο στο ΔΝΤ όσο και στο ιδιωτικό χρηματοπιστωτικό τομέα, και ο οποίος θα προέδρευε της συνεδρίασης επειδή απουσίαζε στο εξωτερικό ο Στρος Καν. Ηδη είχαν καταλάβει τις θέσεις τους τα μέλη του Δ.Σ. καθώς και οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ. Ιδιαίτερα ανήσυχος έδειξε ο νομικός σύμβουλος του ΔΝΤ, ΣινΧέιγκαν, ο οποίος θα έπρεπε μετά την έναρξη της συνεδρίασης να εξηγήσει στα μέλη του Δ.Σ. ότι ο δανεισμός της Ελλάδας ήταν σύννομος με βάση το Καταστατικό του Ταμείου. Ο προεδρεύων του έδωσε αμέσως το λόγο. Ο νομικός σύμβουλοςαναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ δεν μπορούσαν να επιβεβαιώσουν ότι το χρέος της Ελλάδας ήταν βιώσιμο με μεγάλη πιθανότητα, και αυτό αντίκειται στο κανονισμό του Ταμείου. Ετσι υποστήριξε ότι προκειμένου να προχωρήσει το Δ.Σ. στην έγκριση του δανείου προς τη χώρα μας θα έπρεπε να τροποποιηθεί ο κανονισμός του ΔΝΤ ώστε ακόμα και αν το χρέος μίας χώρας δεν είναι βιώσιμο να μπορεί το Ταμείο να την χρηματοδοτήσει, σε περίπτωση που υπάρχει κίνδυνος επιμόλυνσης άλλων χωρών. Δηλαδή υποστηρίχθηκε ότι με τη μη χρηματοδότηση μίας χώρας από το Ταμείο και μάλιστα χώρας-μέλους της Ευρωζώνης, θα μπορούσε να οδηγήσει στην πτώχευση της. Το γεγονός αυτό μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες σε άλλες χώρες τόσο σε περιφερειακό επίπεδο, π.χ. η Ευρωζώνη, όσο και στην παγκόσμια οικονομία (π.χ. όπως με την χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ το 2007-2008). Ηταν μία απάτη και μία καραμπινάτη παραβίαση του Καταστατικού…


Αμέσως μετά την τοποθέτηση αυτή του νομικού συμβούλου του ΔΝΤ, πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας ΠάουλοΝοριέγκα Μπατίστα, ο οποίος βρήκε την ευκαιρία να κατατροπώσει τους Ευρωπαίους εκπροσώπους και τη Γενική Διεύθυνση του ΔΝΤ κατηγορώντας τους για άδικη και άνιση μεταχείριση των αναπτυσσόμενων χωρών προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των χωρών της Ευρωζώνης. Ειδικότερα στιγμάτισε το γεγονός ότι η ρύθμιση που πρότεινε στο Δ.Σ. ο νομικός σύμβουλος, που έγινε κατά μυστικό και αιφνιδιαστικό τρόπο, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και απόφαση του Δ.Σ., αποσκοπεί στο να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες και όχι η Ελλάδα (κάτι που υπογράμμισαν στη συνέχεια και οι εκπρόσωποι της Ελβετίας και του Ιράν).


Προέβλεψε επίσης την αποτυχία του Ελληνικού Προγράμματος επειδή περιλάμβανε σκληρά μέτρα λιτότητας που θα προκαλούσαν μεγάλη ύφεση, ανεργία και καταστροφή του παραγωγικού ιστού της χώρας. Για όλους αυτούς τους λόγους, υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να πληγεί η αξιοπιστία του ΔΝΤ.


Το μεγάλο ρίσκο που αναλάμβανε το Ταμείο με τη χρηματοδότηση της Ελλάδας είχαν αποδεχθεί οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου στην έκθεση τους προς τα μέλη του Δ.Σ. Μετά τον εκπρόσωπο της Βραζιλίας μίλησαν και άλλοι συνάδελφοί του αναδυομένων χωρών (της Ρωσίας, της Αργεντινής, κ.α.) και υποστήριξαν ότι έλειπε από το ελληνικό πρόγραμμα το βασικό στοιχείο της αναδιάρθρωση του χρέους και έτσι ο κίνδυνος αποτυχίας ήταν πολύ μεγάλος. Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ απάντησαν στην κριτική του ότι οι ίδιες οι ελληνικές αρχές απέκλεισαν το ενδεχόμενο αυτό. Το ένα τρίτο των εκπροσώπων του Δ.Σ. υπογράμμισαν ότι όλο το βάρος της επώδυνης αυτής προσπάθειας θα έπεφτε στις πλάτες των Ελλήνων ενώ άφηνε ανεπηρέαστους τους Ευρωπαίους πιστωτές.


Αλλοι εκπρόσωποι επισήμαναν ότι η επιτυχία του Προγράμματος θα εξαρτηθεί από την πιθανότητα επιστροφής της Ελλάδας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ώστε να μπορέσει να αποπληρώσει τα τεράστια χρέη της.Ο εκπρόσωπος της Αργεντινής, που η χώρα του είχε πτωχεύσει το 2001 στα πλαίσια ενός αντίστοιχου προγράμματος του ΔΝΤ, βρήκε την ανέλπιστη ευκαιρία να επιχειρηματολογήσει κατά του ΔΝΤ και των πολιτικών του, οι οποίες –όπως είπε- οδηγούν σε χρεοκοπία, μεγάλη ύφεση και ανεργία. Επίσης ο εκπρόσωπος της Αυστραλίαςεξέφρασε και την άποψη ότι με το ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που είχε κάνει όταν ξέσπασε η κρίση στη νοτιοανατολική Ασία το 1997-98 και συγκεκριμένα να επιβάλει αυστηρούς όρους για μεταρρυθμίσεις αγνοώντας τις αντιδράσεις της κοινωνίας.


Από την πλευρά τους, οι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών χωρών (κυρίως της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας) διαβεβαίωσαν τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. ότι οι τράπεζες τους θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ελλάδα και θα διατηρούσαν τα ελληνικά ομόλογα που είχαν αγοράσει (κάτι όμως που δεν συνέβη στη συνέχεια διότι έσπευσαν να απαλλαγούν από ένα μεγάλο μέρος των ομολόγων αυτών για να περιορίσουν τις ζημιές τους από το ενδεχόμενο ενός κουρέματος τους, όπως συνέβη το 2012). Υποστήριξαν επίσης ότι η αλλαγή του Καταστατικού σχετικά με την βιωσιμότητα του χρέους θα αφορά όλες τις χώρες συμπεριλαμβανομένων και των αναδυόμενων χωρών. Η περίπτωση της Ελλάδας, όπως είπαν, άνοιξε δήθεν το δρόμο στη διεθνή κοινότητα να προλαμβάνει συστημικές κρίσεις όπως εκείνης της πτώχευσης τηςLehmanBrothers.


Οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ και Κίνα) υποστήριξαν το πρόγραμμα για την Ελλάδα με το επιχείρημα ότι θα έπρεπε να αποφευχθεί η επιμόλυνση των οικονομιών άλλων χωρών από μία ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας. Στο ερώτημα πολλών εκπροσώπων του ΔΝΤ προς τα στελέχη του Ταμείου σχετικά με το πότε η Ελλάδα θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές οι τελευταίοι απάντησαν σε ένα με δύο χρόνια και με την προϋπόθεση ότι η τελευταία θα εφαρμόσει πλήρως το πρόγραμμα προσαρμογής και η ελληνική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει τα ισχυρά συμφέροντα που παρεμποδίζουν τις μεταρρυθμίσεις καθώς και την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.


Αρκετά μέλη του Δ.Σ., άσκησαν κριτική στους εμπειρογνώμονες του Ταμείου για τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις τους σχετικά με τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα μέχρι το 2020.(Είναι γνωστό ότι στη συνέχεια τα στελέχη του ΔΝΤ αναθεώρησαν πολλές φορές προς το χειρότερο τις προβλέψεις του για την ελληνική οικονομία).


Τελικά το πρόγραμμα χρηματοδότησης της Ελλάδας εγκρίθηκε ομόφωνα μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά συνεδρίασης. Αλλά μία πικρή γεύση παρέμεινε στα μέλη του Δ.Σ. σχετικά με την πιθανότητα επιτυχίας του.


Το Πρόγραμμα αυτό ήταν εξ’ ορισμού καταδικασμένο να αποτύχει και να οδηγήσει την οικονομία της Ελλάδας στην καταστροφή. (Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 25%, η ανεργία αυξήθηκε στο 27%, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν κατά 30-40%, το χρέος αυξήθηκε από 129% του ΑΕΠ στο 179%). Τα κύρια αίτια της αποτυχίας ήταν:


1. Η κρίση χρέους αντιμετωπίστηκε ως μία κρίση ρευστότητας ενώ ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι επρόκειτο για μία κρίση φερεγγυότητας. Επρόκειτο για την αδυναμία της Ελλάδας να αποπληρώσει το χρέος της επομένως έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή αναδιάρθρωση του χρέους.


2. Οι Ευρωπαίοι εταίροι με το Ελληνικό Πρόγραμμα προσπάθησαν να προστατεύσουν περισσότερο τις τράπεζες τους και λιγότερο την Ελλάδα.


3. Η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και οι μεγάλες μειώσεις μισθών και συντάξεων προκάλεσανμία άνευ προηγουμένου ύφεση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνη που έπληξε την αμερικανική οικονομία κατά τη διάρκεια της μεγάλης κρίσης το 1929-1933.


4. Το Πρόγραμμα δεν συνοδεύτηκε από ένα νέο γενναίο πακέτο επενδύσεων με χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να αντισταθμιστούν ως ένα βαθμό οι υφεσιακές του συνέπειες ούτε όμως και με ένα πρόγραμμα άμεσης αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης.


Πέντε χρόνια μετά από εκείνη την ημέρα, η Ελλάδα βρίσκεται στο έσχατο σημείο εξαθλίωσης. 
Είναι μία καταστρεμένη χώρα.Το «πακέτο σωτηρίας», που εγκρίθηκε εκείνη την Κυριακή, αποδείχθηκε συνταγή για την καταστροφή της Ελλάδας. Χωρίς αναδιάρθρωση το τέλος ήταν κοντά…

Τρόικα: Ο Δρόμος προς την Καταστροφή.

Χωρίς αναδιάρθρωση το τέλος ήταν κοντά…

Την Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015 θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του ανταποκριτή του «Εθνους» και τουMega στην Ουάσιγκτον, με τίτλο «Τρόικα: Ο δρόμος προς την καταστροφή – Η «διάσωση» της Ελλάδας μέσα από έγγραφα του ΔΝΤ, των Αμερικανών και της Κομισιόν, και οι τραγικές ευθύνες των Ελλήνων πολιτικών».
 Ο ανταποκριτής μας συνομίλησε με 139 αξιωματούχους, πολιτικούς και διπλωμάτες, οι οποίοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αναμειχθεί στο λεγόμενο «Ελληνικό Πρόγραμμα».-

Σε καιρό ειρήνης οι Γερμανοί απαιτούν να στερηθούν το. . . νερό και το ηλεκτρικό (!) δεκάδες χιλιάδες Ελληνες

«Εφτυσαν» εντελώς οι Γερμανοί τις προτάσεις Τσίπρα


Μια αυταπάτη και ένα παράπονο εξέφρασε προχθές ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πριν αναχωρήσει την προηγούμενηΤετάρτη για τις Βρυξέλλες προκειμένου να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ. Η αυταπάτη του πρωθυπουργού συνίστατο στο ότι αναφερόμενος στο ταξίδι του στη βελγική πρωτεύουσα είπε ότι «θα πάω για να συζητήσουμε πάνω στην πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης». Ούτε κατά διάνοια δεν συνέβη αυτό. 

Ο Γιούνκερ είχε καλέσει τον Τσίπρα κοντά του για να του επιδώσει τις προτάσεις των Γερμανών (τυπικά των δανειστών, της Ευρωζώνης) και τον ήθελε στις Βρυξέλλες για να επηρεάσει κατασταλτικά τις αντιδράσεις του, γνωρίζοντας το σοκ που θα υφίστατο ο Ελληνας πρωθυπουργός μόλις έβλεπε τους απερίγραπτης κοινωνικής σκληρότητας όρους που απαιτούσε το Βερολίνο.

Πρέπει πραγματικά να έχεις στην εθνική σου παράδοση το κρεματόριο του Αουσβιτς και το στρατόπεδο του Νταχάου για να απαιτείς σε καιρό ειρήνης να στερηθούν το. . . νερό και το ηλεκτρικό (!) δεκάδες χιλιάδες Ελληνες μέσω της αύξησης κατά 10 (!) ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες του ΦΠΑ που επιβάλλεται στην κατανάλωσή τους ή για να ζητάς να μην καταβάλλεται το επίδομα του ΕΚΑΣ στους πιο εξαθλιωμένους συνταξιούχους. «Στον Καιάδα οι Ελληνες γέροντες!» είναι η ουσία της γερμανικής πολιτικής απέναντι στους συνταξιούχους όχι φυσικά της Γερμανίας, οι οποίοι άλλωστε είναι οι κατεξοχήν ψηφοφόροι της δεξιάς καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, αλλά μόνο της Ελλάδας και της Νότιας Ευρώπης, ευκαιρίας δοθείσης.

Το παράπονο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όπως το εξέφρασε ο ίδιος, ήταν ότι αναφορικά με τις σε 47 σελίδες περιεχόμενες προτάσεις που είχε στείλει η κυβέρνηση στους εταίρους της εν Ευρωζώνη, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. «Μέχρι σήμερα δεν έχουμε πάρει σχόλια πάνω σε αυτή την πρόταση» δήλωσε ο πρωθυπουργός. Με έσχατη περιφρόνηση αντιμετωπίστηκε από τους Γερμανούς το ελληνικό σχέδιο - σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών δήλωσε την Τετάρτη ότι. . . δεν το είχε καν διαβάσει ακόμη!

Ξεκαθάρισε δε ο εκπρόσωπος αυτός ότι ούτως ή άλλως το μόνο κείμενο επί της ουσίας που δέχονται οι Γερμανοί να συζητήσουν είναι αυτό που έχουν. . . γράψει οι ίδιοι, το κείμενο της τρόικας! «Η πρόταση των τριών θεσμών θα είναι για μας η σημαντική βάση διαπραγμάτευσης» δήλωσε απερίφραστα ο Μάρτιν Γέγκερ, εκπρόσωπος του Σόιμπλε. Η πρώτη ματιά στην ελληνική λίστα μεταρρυθμίσεων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι διαπραγματεύσεις δεν πρόκειται να τελειώσουν σύντομα μέσω επίτευξης συμφωνίας των δύο πλευρών, δήλωσε ο ίδιος ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Πέρα όμως από αυτά που γράψαμε στην αρχή περί «αυταπάτης» και πέρα από τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, δεν έχουμε την εντύπωση ότι κατελήφθη εξαπίνης, απροετοίμαστος για το τι τον περίμενε στις Βρυξέλλες. Οποια μεγάλη ευρωπαϊκή εφημερίδα και αν κοιτούσε την Τετάρτη, το κλίμα ήταν άκρως επιθετικό κατά της χώρας μας από την πρώτη τους κιόλας σελίδα. «Οι δανειστές κάνουν στην Ελλάδα μια «τελευταία» προσφορά» ήταν π. χ. ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γερμανικής «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Δεν πήγαινε πίσω και ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου: «Οι δανειστές ενώνονται για να αυξήσουν την πίεση επί της Ελλάδας για νέο σχέδιο διάσωσης». Χωρίς περιστροφές και η γαλλική «Λε Μοντ», η οποία προσδιόριζε και τους πρωταγωνιστές: «Ελλάδα - η Μέρκελ και ο Ολάντ ασκούν πίεση για να αποσπάσουν μια συμφωνία» έγραφε στον κύριο τίτλο της πρώτης σελίδας και αυτή. Ούτε καν από τους Αμερικανούς των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» δεν είχε δημοσιογραφική στήριξη η Ελλάδα! «Η Ελλάδα βρίσκεται μόνη της καθώς εντείνονται οι συνομιλίες για το χρέος» ήταν ο τίτλος στην πρώτη σελίδα της αμερικανικής εφημερίδας. Μέσα ήταν ακόμη σκληρότερος: «Οι Ευρωπαίοι ηγέτες συσπειρώνονται πίσω από τη Γερμανία στο θέμα της Ελλάδας». Ολοι εναντίον του «ατίθασου».

Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υπήρχαν δύο εξελίξεις. Η πρώτη αναφερόταν στη σύγκληση της Βουλής, προκειμένου ο πρωθυπουργός να την ενημερώσει για τις απαράδεκτες προτάσεις των δανειστών. Η δεύτερη εξέλιξη ήταν η ανακοίνωση ότι χθες η ελληνική κυβέρνηση υπέβαλε αίτημα να πληρώσει όλες τις δόσεις του Ιουνίου την ημερομηνία της τελευταίας δόσης, στις 19 Ιουνίου, οπότε θα πρέπει να καταβάλει περίπου 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ! Να τα βρει μόνη της, αποκλείεται. Κερδίζει απλώς δεκαπέντε μέρες ακόμη διαπραγματεύσεων, μέσα στις οποίες ελπίζει να μπορέσει να υπογράψει ανεκτή συμφωνία. Σίγουρα θα υπάρξουν εξελίξεις. Ιδωμεν. . .

.

Μήπως ο Γιάνης τώρα προχωρά συστημικά το "plan B"...?

Aρκετοί αρχίζουν να πιστεύουν πως όντως υπάρχει το "plan B" .

Ο Αλέξης Τσίπρας παλεύει με τη τρόικα για το "plan Α", αλλά ο Γιάνης Βαρουφάκης προωθεί ως εναλλακτική λύση ...
το "plan B".

Υπάρχει  "plan B".

Σε μία κανονική χώρα θα είχε ήδη σημάνει συναγερμός.

Χρειάζεται ένας εθνικός συναγερμός για να αντιμετωπιστεί το τραγικό αδιέξοδο.

Οι εθνικές τραγωδίες δεν συγχωρούνται.

Ο κίνδυνος πλέον της τυπικής χρεοκοπίας, είναι  ορατός και είναι  πραγματικός εφιάλτης  αργού θανάτου,  το πακέτο το οποίο προτάθηκε από τους δανειστές.

Που βρίσκονται άραγε ο  Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών,  οι πρώην πρωθυπουργοί και πρώην υπ. Οικονομικών?

Πολλοί πλέον πιστεύουν πως  ο Γιάνης - βλέποντας τα πονηρά παιγνίδια που παίζονται από το ΔΝΤ και το Σόιμπλε - έβαλε μπροστά το "plan B", δηλαδή 1)δεν πληρώνω και 2)φεύγω από το Ευρώ, γυρίζοντας στη δραχμή.

Αναμένουμε την 10 Ιουνίου.

-G.F.

Άρθρο-φωτιά από την Daily Telegraph: η αξιοπιστία και η μελλοντική επιβίωση του ΔΝΤ διακυβεύονται-Η αποστολή του ΔΝΤ είναι να σώζει τις χώρες.

Άρθρο-φωτιά από την Daily Telegraph: Το ΔΝΤ πρόδωσε την αποστολή του στην Ελλάδα



Την άποψη ότι το ΔΝΤ βρίσκεται σε δεινή θέση και ότι ίδια η αξιοπιστία και η μελλοντική επιβίωση του ΔΝΤ διακυβεύονται, γράφει σε άρθρο του ο δημοσιογράφος της Daily Telegraph.

Με τίτλο «Το ΔΝΤ πρόδωσε την αποστολή του στην Ελλάδα, αιχμάλωτο στους πιστωτές της ΟΝΕ» και υπότιτλο «Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα ήταν το ότι άφησε τον Ντομινίκ Στρος Καν να επιβληθεί στον οργανισμό για να σώσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες και το ευρώ όταν ξέσπασε η κρίση, καταδικάζοντας σε καταστροφή την Ελλάδα» η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph φιλοξενεί σήμερα άρθρο του δημοσιογράφου της, Αμπρόζ Ίβανς-Πρίτσαρντ.

«Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βρίσκεται σε δεινή θέση. Η κατάσταση έχει φθάσει σε τέτοιο σημείο στην Ελλάδα, όπου η ίδια η αξιοπιστία και η μελλοντική επιβίωση του ΔΝΤ διακυβεύονται» ξεκινά το άρθρο του ο δημοσιογράφος.

«Οι Έλληνες δεν αρνούνται να πληρώσουν τη δόση ύψους 300 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ επειδή τους τελείωσαν τα χρήματα, παρότι σύντομα θα συμβεί αυτό. Πέντε πρωταγωνιστές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που συναντήθηκαν στο Μέγαρο Μαξίμου χθες (το βράδυ της Πέμπτης) έλαβαν μία εν ψυχρώ, υπολογισμένη και προσεκτικά μελετημένη απόφαση να μην πληρώσουν. Γνώριζαν ακριβώς τι έκαναν. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ αιφνιδιάστηκε. Αξιωματούχοι στην Ουάσινγκτον εξεπλάγησαν» σχολιάζει ο δημοσιογράφος.

«Οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ γνωστοποιούν ότι είναι τόσο ενοχλημένοι και με τόσο έντονο το αίσθημα της αδικίας, ώστε ενδεχομένως να αθετήσουν την αποπληρωμή των δόσεων στο ΔΝΤ στις 30 Ιουνίου. Κάνοντας κάτι τέτοιο θα φέρουν τον Οργανισμό στη δεινή θέση να κληθεί να εξηγήσει στις 188 χώρες μέλη του γιατί έχασε τόσο απερίσκεπτα τα χρήματά τους…».

«Οι Έλληνες κατηγορούν το ΔΝΤ ότι συμφώνησε σε ένα καθεστώς επιβεβλημένης λιτότητας από την ΟΝΕ, το οποίο παραβιάζει τον ίδιο τον κανονισμό του ΔΝΤ και βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με την πενταετή ανάλυση του εξαιρετικού ερευνητικού του τμήματος και του επικεφαλής οικονομολόγου του Ολιβέ Μπλανσάρ…».

«Ο άνθρωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα, Πολ Τόμσεν, έχει πιέσει για την εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας με ένα ύποπτο πάθος, το οποίο σοκάρει ακόμη και τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίοι -συγκριτικά- είναι «γατάκια». Αυτό θα ήταν (κατά κάποιον τρόπο) δικαιολογημένο ανήταν διαθέσιμη η άλλη πλευρά της συνηθισμένης διαπραγμάτευσης του ΔΝΤ: απομείωση του χρέους και υποτίμηση.

Έτσι συνήθως λειτουργούν τα προγράμματα του ΔΝΤ: επιβάλλουν αυστηρές μεταρρυθμίσεις, αλλά ταυτόχρονα ξεχνούν το χρέος και αποκαθιστούν τις καταρρακωμένες χώρες στην εξωτερική βιωσιμότητα. Είναι μία πολύ επιτυχημένη συνταγή…», γράφει ο Βρετανός δημοσιογράφος επισημαίνοντας ότι η πρακτική αυτή δεν εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ στην περίπτωση της Ελλάδας.

«Το προπατορικό αμάρτημα του ΔΝΤ στην Ελλάδα είναι ότι επέτρεψε στον αστό, Παριζιάνο Ντομινίκ Στρος-Καν να επιβληθεί στον οργανισμό για να στηρίξει την νομισματική ένωση της Ευρώπης και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα όταν ξέσπασε η κρίση το 2010».

«Η αποστολή του ΔΝΤ είναι να σώζει τις χώρες. ‘Οχι τα νομίσματα ή τις τράπεζες και στα σίγουρα δεν θα πρέπει να κάνει βρωμοδουλειές για μία πλούσια νομισματική ένωση, η οποία είναι απολύτως ικανή να τα βγάλει μόνη της πέρα με τις υποθέσεις της αλλά αρνείται να το πράξει για πολιτικούς λόγους». «Σαφώς ήταν δύσκολη η συγκυρία τον Μάιο του 2010. Η ευρωζώνη κλυδωνιζόταν ανεξέλεγκτα» σημειώνει ο δημοσιογράφος.

«Ωστόσο, διαρροές από τις συναντήσεις του ΔΝΤ αποκάλυψαν ότι όλα τα μέλη των αναδυόμενων οικονομιών (και η Ελβετία) ήταν αντίθετα με τους όρους του πρώτου δανείου βοήθειας προς την Ελλάδα. Διαμαρτυρήθηκαν ότι σχεδιάστηκε (το πακέτο) για να σώσει το ευρώ και όχι την Ελλάδα». «Η αναδιάρθρωση του χρέους έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι» λέει ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας στο ΔΝΤ.

«Το ΔΝΤ θα πρέπει να είναι προσεκτικό. Έχει γίνει η επιτομή της κακοδιοίκησης» επισημαίνει ο αρθρογράφος και συνεχίζει: «Ο Οργανισμός έχει επιτακτική ανάγκη για μεταρρυθμίσεις».

«Η μαχητική κυβέρνηση της Ελλάδας οδηγεί τα πράγματα σε κρίσιμο σημείο για έναν οργανισμό που έχει ήδη προβλήματα, αλλά διαθέτει και εξαιρετικό προσωπικό κι αξίζει ακόμη να σωθεί. Η κυρία Λαγκάρντ θα πρέπει να σταματήσει να παίζει τον ρόλο ενός διπλωμάτη.

Θα πρέπει να βγάλει το ευρωπαϊκό της καπέλο και αντ΄αυτού να αρχίσει να μιλάει για λογαριασμό του Οργανισμού, του οποίου ηγείται και για τον κόσμο. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους πιστωτές της ΟΝΕ κατά μέτωπον και δημοσίως. Θα πρέπει να τους πει, ωμά, ότι φέρουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης για το σημερινό αδιέξοδο. Θα πρέπει να τους καταστήσει σαφές ότι η Ελλάδα χρειάζεται σαρωτική ελάφρυνση του χρέους …και ότι η άρνηση των πιστωτών να αντιμετωπίσουν αυτό το βασικό γεγονός είναι αυτή τη στιγμή το κυριότερο εμπόδιο για μία λύση…».

-7imeres/gr

H άλλοτε κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση πνίγεται από τη γραφειοκρατία της. Νομοθετεί με βήμα χελώνας.

Η πρώτη στροφή της συντεταγμένης μεταμόρφωσης του Αλέξη Τσίπρα

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ - του Θανάση Λουκόπουλου*

Πολλοί περισσότεροι του αναμενομένου, προσπαθούν στις Βρυξέλλες να ερμηνεύσουν και να εξηγήσουν, την αδυναμία συνεννόησης και την ιδιάζουσα αστοχία υλικού που παρατηρείται στην υπόθεση της αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης. Είναι κάτι που όχι μόνο δεν περνά πίσω από τις γραμμές, αλλά αντιθέτως προβληματίζει και, σε μερικές περιπτώσεις, φοβίζει.

Οι εν λόγω κύκλοι της Ε.Ε., θεωρούν ότι πίσω από αυτή την πρωτοφανή παγκοσμιότητα που απέκτησε το ελληνικό ζήτημα, δεν μπορεί να κρύβονται μόνο τα περίεργα ανακλαστικά του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, απέναντι στην κυβερνητική προοπτική αριστερών κομμάτων σε χώρες της Ε.Ε. όπου σοβεί η κρίση. Ούτε τα σχετικά λίγα δισ. ευρώ που χρειάζονται για την διάσωση μιάς χώρας που κινδυνεύει με χρεοκοπία.

Αυτό που πρωτίστως φοβίζει, είναι το ενδεχόμενο το ελληνικό ζήτημα, να αποτελέσει την σταγόνα με την οποία θα ξεχειλίσει το ποτήρι της ανεπάρκειας των δομών της Ε.Ε.

Τους ανησυχεί για παράδειγμα το γεγονός οτι θεσμοθετημένα παγκόσμια όργανα, όπως το G7, οι BRICS και Αμερικάνικοι διακυβερνητικοί θεσμοί, είναι έτοιμοι να παρέμβουν προκειμένου να τελειώσει αυτό το ιδιαιτέρως κουραστικό παιχνίδι με το ελληνικό ζήτημα.

Να υπογραμμιστεί εδώ οτι μαζί με το ελληνικό ζήτημα, η ευρωπαϊκή πολιτική δείχνει να πνίγεται και στο ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Και στο ακανθώδες Βρετανικό BREXIT. Και στο θέμα των μυστικών φορολογικών εξαιρέσεων. Και στην δυστοκία ολοκλήρωσης του νέου παραγωγικού μοντέλου που απαιτείται για την Ε.Ε. Και στην έλλειψη συνεκτικού στρατηγικού σχεδίου για το διεθνές εμπόριο. Και στην αναποτελεσματικότητα της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής. Και στις παλινδρομίες γύρω από το ενεργειακό. Δεν είναι και λίγα...

Πέραν όλων αυτών, κανείς δεν κλείνει τα μάτια στο ότι η άλλοτε κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση πνίγεται από τη γραφειοκρατία της. 

Νομοθετεί με βήμα χελώνας. 

Συζητά χωρίς απτά αποτελέσματα, και όταν αποφασίζει έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα. Επαφίεται στην ευρηματικότητα των lobbies για την σύνταξη ενός απλού κανονισμού. Το outsouring και οι επιδοτήσεις των πανεπιστημιακών ξεβράζουν καθημερινά σκάνδαλα, με αποτέλεσμα η υπηρεσία εσωτερικού ελέγχου να έχει τόσο μεγάλο όγκο υποθέσεων που καμιά έρευνα δεν ολοκληρώνεται σε προβλέψιμο χρόνο.

Σε όλα αυτά τα θεσπέσια, να προσθέσουμε ότι η Ευρώπη των θεσμών και των κανόνων αδυνατεί να συντάξει έναν ρεαλιστικό προϋπολογισμό, για τις δαπάνες των θεσμικών της Οργάνων και την υποστήριξη των πολιτικών της. Έχει απαξιώσει την Ευρωβουλή, με τις διαδικασίες των διακυβερνητικών συνεννοήσεων. Τα μεγάλα θέματα επιλύονται σε «πηγαδάκια» ηγετών και στο παρασκήνιο. Παρά την ίδρυση της ΕΚΤ, χρειάστηκε να δημιουργήσει έναν έκτακτο μηχανισμό για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που δεν αποτελεί μέρος των θεσμικών δομών της ΕΕ, αλλά λειτουργεί με καταστατικό Ανωνύμου Εταιρίας, στο Λουξεμβούργο. Αποκορύφωση της αδυναμίας διαχείρισης της οικονομικής κατάστασης ήταν η αποδοχή της συμμετοχής του ΔΝΤ στη διάσωση ευρωπαϊκών οικονομικών. Και μάλιστα, οικονομιών της Ευρωζώνης.

Σαν κερασάκι σε άγευστη ευρωτάρτα, το ΔΝΤ ασκεί κριτική προς την ΕΕ, χαρακτηρίζοντας «υπερβολικά περίπλοκο τον έλεγχο της δημοσιονομικής κατάστασης των μελών της ΕΕ με στόχους υπερβολικά αυστηρούς για το χρέος, ώστε να αντιμετωπίσουν την πραγματική οικονομία».

Η μελέτη δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 29/5. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που τα στελέχη του ΔΝΤ πιέζουν την Ελλάδα να προσαρμοστεί στους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, όταν οι ίδιοι επισημαίνουν ότι «σπάνια έχουν εφαρμοστεί ή εκπληρωθεί τέτοιοι στόχοι για όριο χρέους στο 60% του ΑΕΠ και έλλειμμα στο 3%. Οι παρατηρήσεις της μελέτης είναι σωστές, αλλά... δραματικά ανεπίκαιρες. Λόγω αργοπορίας δέκα ετών. Τώρα, δεν μένει παρά να δούμε και πόσο υποκριτικά γραμμένες είναι.

Διότι το ΔΝΤ, προτείνει στην ΕΕ «να επικεντρωθεί περισσότερο στο κρατικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ως ένα μόνο, μεταξύ άλλων, βασικό δημοσιονομικό μέγεθος, υιοθετώντας περισσότερο ευέλικτους κανόνες για τις δαπάνες». Με αυτή την αντίληψη το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους, που ζητά η Ελλάδα, θα μπορούσε να επιλυθεί με απόφαση επιμήκυνσης της αποπληρωμής του και ταυτόχρονη υποστήριξη των δημοσίων επενδύσεων.

Και επειδή ως γνωστόν ο φόβος φυλάει τα έρημα, θέλουν όντως -οι ίδιοι κύκλοι- να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους και να λύσουν το πρόβλημα της Ελλάδας. Αφενός διότι η αποτυχία απειλεί τις μπίζνες των νέων επενδυτικών σχεδίων (βλ. πλάνο Γιούνκερ) και αφετέρου διότι κούρασε η γκρίνια και η αστάθεια στις χρηματαγορές. Μέχρι τότε οι διαπραγματεύσεις θα περιβάλλονται από απόλυτη μυστικότητα, οι «ειδήσεις» θα προκύπτουν από στοχευμένες διαρροές, ενώ καμιά λέξη δεν θα εκστομίζεται τυχαία.

Ούτε η αναδίπλωση, που θα φτάνει τα όρια της συντεταγμένης μεταμόρφωσης, του Αλέξη Τσίπρα θα είναι τυχαία. Θα είναι μέρος του σεναρίου, για να μην πούμε το σενάριο αυτό καθεαυτό, το οποίο καθαρογράφεται αυτές τις ημέρες. Και αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκη λάθος. Αρκεί να γίνει με σχέδιο ώστε να διασφαλιστούν τα διαχρονικά ελληνικά συμφέροντα. Αρχής γενομένης από την συγκρότηση ενός νέου επαγγελματικού-παραγωγικού κυβερνητικού σχήματος.


* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης που εργάζεται στις Βρυξέλλες , με καταγωγή από την Δωρίδα

.