Eρχονται και οι πρώτοι φόροι με την Εκτακτη Εισφορά

Με τη συμπλήρωση ενός μήνα διακυβέρνησης, ήρθε και η πρώτη …προαναγγελία νέου φόρου. O υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, ναι μεν εξέφρασε την ελπίδα ότι «δεν θα επιβληθεί έκτακτος φόρος» ωστόσο δεν το απέκλεισε αναφέροντας «αν χρειαστεί να μπει, θα το κάνω σε αυτούς που έχουν να πληρώσουν».

 .

Έτσι, ανοίγει πλέον και επίσημα η συζήτηση για το ενδεχόμενο επιβολής έκτακτης εισφοράς. Η έννοια δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα καθώς πολλές κυβερνήσεις έχουν καταφύγει σε έκτακτα μέτρα για να γεμίσουν τα άδεια ταμεία. Και πάντοτε, το επιχείρημα ήταν ότι θα επιβάλουν φόρους στους «έχοντες και κατέχοντες».

Η τελευταία έκτακτη εισφορά, ήταν αυτή που επιβλήθηκε το 2011. Τότε, χρησιμοποιήθηκε ως «βάση» η κατοχή πολυτελών περιουσιακών στοιχείων. Συγκεκριμένα:

α)Γιαεπιβατικά αυτοκίνηταάνω των χιλίων εννιακοσίων είκοσι εννέα (1.929) κυβικών εκατοστών, η έκτακτη εισφορά ήταν ίση με το γινόμενο του ποσού της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης επί συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%). Από την επιβολή της έκτακτης εισφοράς εξαιρέθηκαν τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης με παλαιότητα άνω των δέκα (10) ετών από το έτος πρώτης κυκλοφορίας τους στην Ελλάδα, καθώς και τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης αναπήρων, τα οποία απαλλάσσονται από τα τέλη κυκλοφορίας.

β)Για σκάφη αναψυχής ιδιωτικής χρήσης, η έκτακτη εισφορά ήταν ίση με το γινόμενο του ποσού της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης του σκάφους επί συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%). Από την επιβολή της έκτακτης εισφοράς εξαιρέθηκαν τα μηχανοκίνητα σκάφη ανοικτού τύπου, ταχύπλοα ή μη, ολικού μήκους μέχρι έξι (6) μέτρα.

γ)Γιααεροσκάφη, ελικόπτερα και ανεμόπτερα, η έκτακτη εισφορά ήταν ίση με το γινόμενο του ποσού της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης επί συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%).

δ)Γιαδεξαμενές κολύμβησης, εσωτερικές και εξωτερικές, η έκτακτη εισφορά ήταν ίση με το γινόμενο του ποσού της ετήσιας αντικειμενικής δαπάνης επί συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%).

Πριν από την επιβολή της έκτακτης εισφοράς με βάση τα περιουσιακά στοιχεία (ΙΧ μεγάλου κυβισμού, πισίνες, σκάφη αναψυχής κλπ) είχαν δοκιμαστεί και άλλοι έκτακτοι φόροι. Παλαιότερα, είχε χρησιμοποιηθεί ως «βάση» η αντικειμενική αξία των ακινήτων. Για το διάστημα από το 2010 έως το 2012, είχε επιβληθεί φόρος με συντελεστή 2% επί της αξίας των ακινήτων με αντικειμενική αξία άνω των 5.000.000 ευρώ.

Στο εισόδημα, η έκτακτη εισφορά έχει δοκιμαστεί με διάφορους τρόπους. Η χειρότερη και ποιο γενικευμένη, είναι αυτή που εφαρμόζεται ακόμη και σήμερα. Από το 2011, πληρώνουμε πρόσθετο φόρο 1-4% (ο συντελεστής 4% ίσχυε μέχρι πέρυσι για εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ). Πλέον οι συντελεστές της έκτακτης εισφοράς έχουν μειωθεί από 01/01/2015 κατά 30%. Και πάλι, στα υψηλά εισοδήματα επιβάλλεται συντελεστής 45%. Πέραν αυτού, έχουν λιγοστέψει και αυτοί που έχουν υψηλά εισοδήματα (τουλάχιστον αυτοί που φαίνονται ότι έχουν υψηλά εισοδήματα). Βάσει των τελευταίων στοιχείων, προκύπτει ότι πάνω από 100.000 ευρώ, δηλώνουν μόλις 39.000 άτομα. -

-Fpress.gr

.

--

Ο Πούτιν σταματά το εμπάρκο για την ελληνική αγορά

Ο εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Γεωργίας Αλέξιε Αλεξένκο άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο η χώρα μας να είναι μια από τις πρώτες χώρες που θα μπουν στην ρωσική Αγορά, όταν αρθεί το εμπάργκο.

 

Ο ίδιος εξέφρασε την ελπίδα, η ρωσική κυβέρνηση να δώσει το «πράσινο φως» σε ροδάκινα, φράουλα και πορτοκάλια να επανέλθουν στα ράφια της ρωσικής αγοράς, τυγχάνοντας της εξαίρεσης από τον αποκλεισμό, που επιβλήθηκε τον περασμένο Αύγουστο, σε οπωροκηπευτικά προέλευσης κρατών-μελών της Ε.Ε., ως αντίμετρο στις κοινοτικές κυρώσεις σε βάρος της χώρας.

 

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Αλεξένκο, δεσμεύτηκε να στείλει επιστολή στον Ρώσο πρωθυπουργό Μεντβέντεφ, γνωμοδοτώντας υπέρ της εξαίρεσης των τριών ελληνικών προϊόντων από τον αποκλεισμό, ύστερα από σχετικό αίτημα του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Παναγιώτη Σγουρίδη.

 

Όπως ενημέρωσε ο κ. Αλεξένκο, από την ημερομηνία που θα αποσταλεί η επιστολή, που θα λάβει σήμερα στα χέρια της η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα απαιτηθεί διάστημα τριών μηνών προκειμένου να ολοκληρωθούν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες που αφορούν μεταξύ άλλων τους ελέγχους (σ.σ. φυτοϋγειονομικούς κ.ά.) και την επίσκεψη εμπειρογνωμόνων από τη Ρωσία στις ελληνικές μονάδες, οι οποίοι θα πιστοποιήσουν την ασφάλεια και την ποιότητα των ελληνικών προϊόντων.

 

Σημειώνεται ότι Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία και Ισπανία έχουν ήδη κινήσει τις ανάλογες διαδικασίες.

 

Επισημαίνεται, πάντως, ότι οι επιχειρήσεις γάλακτος, κρέατος και ιχθυρών που έλαβαν το πράσινο φως για έναρξη εξαγωγών στη ρωσική αγορά, αλλά τελικά δεν κατάφεραν να ξεκινήσουν λόγω εμπάργκο, ο κ. Αλεξένκο τόνισε ότι δεν θα χρειαστεί να υποβάλουν εκ νέου τον σχετικό φάκελο, απλώς θα πρέπει οι κτηνιατρικές υπηρεσίες της χώρας να αναλάβουν εκ νέου τη δέσμευση για την ασφάλεια και την ποιότητα των ελληνικών τροφίμων.-

- Dealnews.gr

.

----------------------------------------------

-  ΠΑΝΔΩΡΙΚΗ  ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ  -

-  https://doridapost.blogspot.gr  - 

Mail : doridapost@gmail.com

Δεν έχει κάνει μόνο η Ελλάδα λάθη …

Στο επίκεντρο του σχολιασμού του γερμανόφωνου τύπου βρίσκεται σήμερα η έγκριση της δανειακής σύμβασης για την Ελλάδα από τη γερμανική βουλή.

Η Deutsche Welle επισημαίνει: «Τις συνέπειες οικονομικών σφαλμάτων τις ζουν πολλοί άνθρωποι με πολύ σκληρό τρόπο. Η Ελλάδα είναι απλά το πιο βάρβαρο παράδειγμα. 

Η Ευρώπη χρειάζεται επιτέλους μια σταθερή αλλά και ηθική βάση. 

Αυτή τη στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη δεν έχουν οικονομική προοπτική. 

Εκεί βρίσκεται συσσωρευμένη πολύ εκρηκτική δύναμη. Στον κατάλογο των σφαλμάτων ανήκει για παράδειγμα η παραβίαση της ελευθερίας του τύπου στην Ουγγαρία αλλά και στην Ιταλία επί εποχής του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Όσο όμως και να διαφέρουν μεταξύ τους οι παραβιάσεις των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, ο καθένας με τον τρόπο του υποσκάπτει το κοινό οικοδόμημα».-

- Copy from, dw.ge

--

*   Mail :   fundgreek@gmail.com

* www.greekfund.blogspot.gr 

* 

Από το 2015 θα πάμε στις εργασιακές σχέσεις του 2009 ?

Αναλύσεις: Επιστροφή των εργασιακών στο 2009 ;

.

Aπό ετών και δεκαετιών η χώρα στερούνταν ενός σχεδίου για την οικονομική και την κοινωνική πορεία της, εναποθέτοντάς τες στην υποτιθέμενη «ευρωπαϊκή προοπτική» της, και μόνον αποσπασματικά και «πυροσβεστικά» προχωρούσε σε επιλογές υπό το βάρος εξωγενών υποχρεώσεων ή της ανάγκης βραχυπρόθεσμων προσαρμογών. Αυτό ισχύει σε πλείστους τομείς της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής, και ένας εξ αυτών, ιδιαίτερα χαρακτηριστικός, είναι αυτός των εργασιακών σχέσεων.


Έτσι όταν το 2008-2009 η ελληνική οικονομία ήρθε αντιμέτωπη με τα πρώτα ρήγματα της διαρθρωτικής κατάρρευσης και όταν το 2010-2012 βρέθηκε ενώπιον της χρεοκοπίας, σε πλείστους τομείς -και στα εργασιακά- στερούνταν δυνατότητας κατανόησης και επιλογών ώστε να μετριάσει/εξομαλύνει κατά το δυνατόν, αυτοδυνάμως και ενδογενώς, το τεράστιο κοινωνικό κόστος που η διαρθρωτική κατάρρευση και η χρεοκοπία προκαλούσαν. Οι εγχώριοι θεσμοί των εργασιακών σχέσεων καθηλώθηκαν σε ρόλους παρατηρητών και σχολιαστών σε επιλογές που ορίζονταν εξωγενώς.

Πέντε και πλέον έτη μετά τη διαρθρωτική κατάρρευση και τη χρεοκοπία που ακολούθησε, θα ανέμενε κανείς αφενός πρόοδο όσον αφορά την κατανόηση του τι και γιατί συνέβη στην οικονομία, και συνεπώς, του τι και γιατί συνέβη και συμβαίνει στις εργασιακές σχέσεις αυτής της οικονομίας, ώστε να προκύπτουν ψήγματα σχεδιασμού για το τι πρέπει να γίνει στις εργασιακές σχέσεις στο πλαίσιο π.χ. της αναγκαίας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.

Ωστόσο παρά την πολυετή μνημόνιο-αντιμνημονιακή φιλολογία, τη μακρά προεκλογική περίοδο, και τον μετεκλογικό μήνα, τα πολλά που λέγονται και τα λιγότερα που γράφονται δεν υποδηλώνουν κανένα «σχέδιο». Το μόνο που προκύπτει είναι υπόσχεση επιστροφής των εργασιακών σε ό,τι ίσχυε το 2009. Είναι αυτό επαρκές για τις σημερινές ανάγκες, και, ακόμη περισσότερο, είναι εφικτό; Ακόμη κι αν λάβει νομική μορφή και ισχύ, κινδυνεύει, όπως συνέβη στο παρελθόν -υπό απείρως ευνοϊκότερες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες- με τόσες νομοθετικές ρυθμίσεις: να μείνει «επί χάρτου» και οριακής αποτελεσματικότητας.

Με δύο λόγια, όπως σε πλείστους άλλους τομείς πολιτικής, ακόμη περισσότερο στα εργασιακά, οι εγχώριοι θεσμοί «έχουν χάσει την μπάλα». Κι ένας τρόπος για να την ξαναβρούν ώστε, μέσω της κατανόησης και της συνεννόησης, να γίνουν δημιουργοί λύσεων είναι, κυριολεκτικά, να αρχίσουμε την ανάλυση και τη συζήτηση μέσω της μπάλας: συγκεκριμένα… από τον τελικό Γερμανία-Αργεντινή στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου.

Ο ακρογωνιαίος λίθος λόγω του οποίου διαλύθηκαν οι εργασιακές σχέσεις που επιβίωναν στην Ελλάδα του 2009 βρίσκεται εκεί. Αφενός στην εμπειρία της Αργεντινής του 2001, όταν σε συνθήκες νομίσματος συνδεδεμένου με το δολάριο υποχρεώθηκε, για να επιτύχει την «εσωτερική υποτίμηση», να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις μέσω περιορισμού και άρσης της μετενέργειάς τους - όπως συνέβη στην Ελλάδα το 2012. Βρίσκεται αφετέρου στη Γερμανία της ενοποίησης όπου τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά (χαμηλή ανταγωνιστικότητα) των επιχειρήσεων και των εργαζομένων των ανατολικών Länder επέβαλαν την πολυετή εξαίρεση των ανατολικών από τους όρους αμοιβής και εργασίας (και των συλλογικών συμβάσεων) των δυτικών συμπολιτών τους, όπως de facto συμβαίνει στην Ελλάδα του 2012-2015.

Posted by Christos A. Ioannou

Κερδοσκοπική αύξηση 5,3% στην τιμή της βενζίνης στα πρατήρια της χώρας.

Απροκάλυπτη Κερδοσκοπία με τις τιμές των καυσίμων *



Με βάση το παρατηρητήριο τιμών καυσίμων του Υπ. Ανάπτυξης, διαπιστώνουμε τις τελευταίες 2 εβδομάδες μια μέση αύξηση 5,3% στην τιμή της βενζίνης στα πρατήρια της χώρας. Αυτό δεν δικαιολογείται από την τωρινή άνοδο της χρηματιστηριακής τιμής του πετρελαίου.


Όπως γνωρίζουμε, μεσολαβεί διάστημα 1,5 - 2 μηνών για να αποτυπωθεί η οποιαδήποτε μεταβολή της τιμής στα πρατήρια, μέχρι δηλαδή να γίνουν παραγγελίες στις νέες χρηματιστηριακές αξίες. Μέχρι τότε τα διυλιστήρια χορηγούν την αγορά με καύσιμα από τα αποθέματά τους, αγορασμένα σε προγενέστερες τιμές. Ιδιαίτερα την περίοδο Δεκεμβρίου - Ιανουαρίου όλα τα διυλιστήρια παγκοσμίως αποθήκευσαν τεράστιες ποσότητες αποθεμάτων, ώστε να εκμεταλλευτούν τις χαμηλές τιμές που επικρατούσαν.




Θα περιμέναμε λοιπόν η τιμή στα πρατήρια να ήταν σήμερα ακόμα χαμηλότερη σε σχέση με τα τέλη Ιανουαρίου. Αντίθετα παρατηρούμε μία αύξηση των τιμών, η οποία δεν δικαιολογείται ούτε με βάση τη χρονική καθυστέρηση, ούτε και με την ανελαστικότητα των φόρων & τελών, που αποτελούν το 55% της τελικής τιμής.
Το παρακάτω γράφημα συγκρίνει τη μεταβολή της χρηματιστηριακής τιμής του πετρελαίου με τη μεταβολή της λιανικής τιμής στα πρατήρια της χώρας από τον Ιούνιο έως τις 13/2




Όπως βλέπουμε το φθινόπωρο μεσολάβησε 1,5 μήνας ώστε τα πρατήρια να προσαρμόσουν τις νέες μειωμένες τιμές. Αντίθετα τώρα η αύξηση της χρηματιστηριακής τιμής έχει περάσει χωρίς καμία καθυστέρηση στους καταναλωτές!




Δυστυχώς, οι στρεβλώσεις στην αγορά των καυσίμων εξακολουθούν να υφίστανται και καμία κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να λύσει το πρόβλημα. Αναμένουμε λοιπόν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την αντίδραση του υπουργείου Οικονομίας. Στην Κύπρο ο σύνδεσμος των Καταναλωτών διαμαρτυρήθηκε έντονα προ ολίγων ημερών για αντίστοιχα φαινόμενα που παρατηρούνται κι εκεί, ζητώντας τον αυστηρό έλεγχο και την επιβολή πλαφόν. Στην Ελλάδα ο συνήγορος του καταναλωτή κ. Ζαγορίτης δεν έχει ευαισθητοποιηθεί ακόμη.-

* Μελέτη Δ. Γκιόκα - Γ. Λαμπρόπουλου -

Περισσότερα: Huffingtonpost.gr

.

H «κακή τράπεζα» , τώρα που έχουμε έλλειψη ρευστότητας

Μπορεί να φτιαχτεί μια «κακή τράπεζα» στην Ελλάδα σήμερα

.

Μετα τις ΔΥΟ επιτυχημένες ανακεφαλαιοποιήσεις που έλαβαν Χώρα ΤΟ 2013 και το 2014, το πιο ακανθώδες θέμα για τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο είναι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. 

Σε μια οικονομία που βρίσκεται σε μόνιμη πίεση, είτε Από ΤΗ μείωση διαθέσιμου εισοδήματος ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ Αυξηση Της ανεργίας είτε Από ΤΗΝ έλλειψη ρευστότητας ΣΕ Επενδυτικά ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΑ Κίνησης, το η μεγαλύτερη πρόκληση ΓΙΑ τις διοικήσεις Των τραπεζικών ιδρυμάτων ΕΙΝΑΙ το η αντιμετώπιση ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ Των επισφαλών δανείων. 

Όσες ρυθμίσεις και αν γίνουν, όσες επιμηκύνσεις επιτοκίων και αν επιχειρηθούν, αν οι οφειλέτες δεν έχουν κάποιο εισόδημα ή κάποια άλλα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να αξιοποιηθούν, το αποτέλεσμα θα παραμένει το ίδιο: Οι επισφάλειες θα αυξάνονται, τα νούμερα θα συνεχίζουν να λιμνάζουν στους τραπεζικούς ισολογισμούς και οι τιμές των παγίων (καλύμματα) θα αντιπροσωπεύουν πλασματικές αξίες. Απλώς οι τράπεζες δεν μπορούν εύκολα να διαγράψουν δάνεια, καθώς κάτι τέτοιο θα έφερνε πιθανώς σε κρίσιμα επίπεδα την κεφαλαιακή τους επάρκεια. 

.

Εσχάτως η νέα κυβέρνηση έδειξε να προσανατολίζεται στην ιδέα ενός ταμείου με ειδικό σκοπό μια «τράπεζα κακών δανείων».  Το ταμείο «κακών δανείων» δεν είναι νέα ιδέα, καθώς ανάλογα εγχειρήματα έχουν εφαρμοστεί στην Αμερική (TARP, Troubled Asset Relief Program) και στην Ιρλανδία (ΝΑΜΑ, εθνικής υπηρεσίας διαχείρισης περιουσιακών). 

Και τα δύο χρηματοοικονομικά σχήματα είχαν ως στόχο την απορρόφηση και διαχείριση των προβληματικών δανείων ή τοξικών στοιχείων του ενεργητικού (π.χ., ενός ομολόγου χωρίς δυνατότητα ρευστοποίησης) που είχαν στην κατοχή τους κυρίως τράπεζες (το ΤΑRP αγόρασε και αξίες από την αυτοκινητοβιομηχανία) μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. ΤΙ έγινε στις ΗΠΑ Στις ΗΠΑ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ αγόρασε αξίες ύψους 313 δισ. δολαρίων με μετρητά, τα οποία ενίσχυσαν τους ισολογισμούς των τραπεζών, αν και η αρχική δυνατότητα αγορών είχε προσδιοριστεί στα 700 δισ. δολάρια. Από τα χρήματα που αρχικά δόθηκαν, το ταμείο όχι μόνο κατάφερε να ανακτήσει όλο το αρχικό κεφάλαιο, αλλά πούλησε με κέρδος 25 δισ. δολαρίων. Βέβαια, η επιτυχία συνδυάστηκε και με άλλες ενέργειες που αφορούσαν την άμεση διοχέτευση ρευστότητας στις τράπεζες υπό την μορφή προνομιούχων μετοχών. Η συνταγή ήταν πολύ ισχυρή και η επιτυχία της πώλησης των προβληματικών στοιχείων του ενεργητικού τέσσερα χρόνια μόλις μετά την κατάρρευση της Lehman συνοδεύτηκε και από κεφαλαιακά κέρδη για το αμερικανικό Δημόσιο ύψους 19 δισ. δολαρίων από την επαναγορά και ακύρωση των προνομιούχων μετοχών από τις τράπεζες. τό ιρλανδικό Μοντέλο ΣΤΗΝ Ιρλανδία το η λειτουργια ΤΟΥ ταμείου προβληματικών δανείων προσομοίαζε περισσότερο ΜΕ «κακή τράπεζα». 

Το αρχικό μέγεθος του χαρτοφυλακίου δανείων που αγοράστηκε ήταν αξίας 77 δισ. ευρώ και σε αντάλλαγμα οι τράπεζες εισέπραξαν κρατικά ομόλογα ίσης αξίας.

Η διαφορά με την περίπτωση της Αμερικής είναι ότι το ΝΑΜΑ λειτουργούσε περισσότερο με δομή Private Equity, που σημαίνει ότι στο μετοχικό κεφάλαιο συμμετείχαν και ιδιώτες επενδυτές οι οποίοι κατείχαν το 51%. Οι τρεις ιδιώτες επενδυτές έβαλαν 51 εκατ. ευρώ από το αρχικό κεφάλαιο των 100 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια ο ισολογισμός μοχλεύθηκε επί 35 φορές (Χ35!) τα ίδια κεφάλαια με δανεισμό που εξασφαλίστηκε από κρατικά ομόλογα. Μέχρι το καλοκαίρι του 2014 το ταμείο είχε εισπράξει 20 δισ. ευρώ, από τα οποία είχε αποπληρώσει 13 δισ. ευρώ σε ομόλογα. Στόχος του ταμείου είναι να αποπληρώσει το 80% των ομολόγων έως το τέλος του 2016 και, σύμφωνα με την ετήσια επισκόπηση του ταμείου, ήδη η πορεία των πληρωμών προηγούνται κατά δύο χρόνια έναντι των αρχικών στόχων.  Στην Ελλάδα έως τώρα οι τράπεζες έχουν προχωρήσει σε εσωτερικές δομές διαχείρισης των επισφαλών δανείων. 

Η ιδέα της δημιουργίας «κακής τράπεζας» έχει να κάνει με το γεγονός της αδυναμίας αποπληρωμής των στεγαστικών δανείων, αλλά και της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά ακινήτων. Σε αντίθεση με τα καταναλωτικά δάνεια, τα στεγαστικά έχουν ως κάλλυμα την αξία του ακινήτου, η οποία σαφώς και δεν ανταποκρίνεται πια στην αξία του δανείου. Με την εξαγορά των δανείων από το ταμείο κλειδώνεται μια αποτίμηση για την τράπεζα, η οποία θα έχει το εξής αποτέλεσμα: Η τράπεζα θα καταγράψει τη ζημία που αντιστοιχεί πάνω από την πρόβλεψη που έχει πάρει και για το υπόλοιπο θα εισπράξει ένα αντίτιμο το οποίο μπορεί να είναι (α) ρευστό, (β) μετοχές του ταμείου, (γ) ομόλογα και (δ) συνδυασμός κάποιων από τις τρεις αξίες. 

.

Αν η τράπεζα διαχειριστεί με επιτυχία το χαρτοφυλάκιο των ακινήτων, θα μπορούσε να διανείμει μέρισμα στους μετόχους της (κράτος συν τράπεζες) ή να επαναγοράσει τα ομόλογα που έχουν εκδοθεί για αυτό τον σκοπό. Η σύμπραξη των μεγάλων τραπεζών σε μια κοινή διαχείριση επισφαλών στεγαστικών δανείων θα μπορούσε να δημιουργήσει μια κρίσιμη μάζα 19,3 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα από την Τράπεζα της Ελλάδος έως το καλοκαίρι του 2014. Η αύξηση της μάζας θα μπορούσε να προσελκύσει μεγάλου μεγέθους επενδυτές και να δημιουργήσει γεωγραφικές και ποιοτικές διαστρωματώσεις, κάνοντας πιο ελκυστικό το προς πώληση πακέτο. Σε δεύτερο χρόνο, οι τράπεζες θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν τα κεφάλαια που θα αντλήσουν από αυτήν τη διαδικασία με υψηλότερη απόδοση, βελτιώνοντας την αποτελεσματικότητά τους. 

.

ΣΤΟ Επίκεντρο ΤΑ στεγαστικά Δάνεια ΣΕ Πρώτη φάση, το σχέδιο που έχει δει το φως της δημοσιότητας αφορά τα στεγαστικά δάνεια .

.

Η επόμενη φάση θα μπορούσε να περιλαμβάνει επιχειρηματικά δάνεια στα οποία οι επισφάλειες έχουν υπερβεί τα 35 δισ. ευρώ. Η διαφορά με τα στεγαστικά δάνεια είναι ότι το ταμείο θα μπορούσε να μπει μέτοχος σε κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις, μετατρέποντας τις δανειακές υποχρεώσεις σε κοινό μετοχικό κεφάλαιο και καθιστώντας, όπου υπάρχει η δυνατότητα, την εταιρεία βιώσιμη.

  Η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος δεν εξαρτάται από την τιμή πώλησης των περιουσιακών στοιχείων που έχουν ως κάλλυμα τα δάνεια. Εξαρτάται περισσότερο από την πορεία της οικονομίας, καθώς ένας ενδιαφερόμενος επενδυτής θα ήθελε πρωτίστως η επένδυσή του να αποκτήσει μεγαλύτερη αξία, ώστε, όταν θα έρθει η ώρα να τη ρευστοποιήσει, να υπάρχει η δυνατότητα αποκόμισης κάποιων υπεραξιών. 

Η αύξηση, επομένως, των δεικτών της οικονομίας είναι αυτή που θα κρίνει την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, αφού, από μόνη της, ακόμα και μια πολύ χαμηλή τιμή ρευστοποίησης είναι αμφίβολο αν θα προσελκύσει ισχυρό ενδιαφέρον. 

-

Από ΤΟΝ Αναλυτή  
Μάνο Χατζηδάκη 

* Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Κεφάλαιο" της 21ης Φεβρουαρίου

.

Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε τον βίο της με ένα μεγάλο πλεονέκτημα κι ένα μεγάλο μειονέκτημα.

Hic Saltus


.





Όσοι παρακολουθούν από κοντά το πολιτικό δράμα- από πάθος για την πολιτική, αγωνία για την οικονομία ή από επαγγελματική υποχρέωση- δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι πέρασε μόλις ένας μήνας από την Κυριακή των εκλογών. Ο χρόνος πύκνωσε απότομα. Και με την συμπλήρωση του πρώτου μετεκλογικού μήνα, φαίνεται ότι κλείνει κι ένας μετεκλογικός κύκλος. Η συμφωνία της Παρασκευής στο Eurogroup και η έγκριση του mail Βαρουφάκη, είναι η τελική πράξη αυτού του πρώτου κύκλου.


Ένας πρώτος απολογισμός, λοιπόν.


Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε τον βίο της με ένα μεγάλο πλεονέκτημα κι ένα μεγάλο μειονέκτημα.


Το μεγάλο της πλεονέκτημα ήταν η εκλογική της νίκη η ίδια. Όλοι στην Ευρώπη- ακόμη και σκληρότεροι των σκληρών- γνώριζαν ότι απέναντι σε μια κυβέρνηση που έχει εκλεγεί με μια προεκλογική ατζέντα τόσο ριζικής εναντίωσης στην γερμανική οικονομική ορθοδοξία και τις πολιτικές που επέβαλε, δια των «προγραμμάτων διάσωσης», στην Ελλάδα, ήταν αδύνατο να επιτύχουν έναν συμβιβασμό, δίχως να της παραχωρήσουν κάτι. Ένα, μικρό βέβαια, αλλά όχι ασήμαντο, ποσοστό των διεκδικήσεών της. Η κυβέρνηση, δηλαδή, και μόνον χάρις στην ύπαρξή της την ίδια, είχε μια σπάνια και πολύτιμη ευκαιρία επαναδιαπραγμάτευσης.


Το μεγάλο της μειονέκτημα ήταν ο χρόνος. Όλοι στην Ευρώπη γνώριζαν, επίσης, ότι η νέα κυβέρνηση είχε μόλις ένα μήνα να καταληξει, πριν εκπνεύσει το «πρόγραμμα», σε μια συμφωνία με τους «θεσμούς» (τι εύρημα!), υπό την πίεση ενός επικείμενου κινδύνου πιστωτικής ασφυξίας και μέτρων περιορισμού στην κίνηση κεφαλαίων- με ό,τι αυτά θα σήμαιναν για την ελληνική οικονομία αλλά και για το πολιτικό κλίμα στην χώρα.


Έκανε η κυβέρνηση την καλύτερη δυνατή διαχείριση του πολιτικού της πλεονεκτήματος; Πέτυχε μια αποτελεσματική διαχείριση των κινδύνων που (γνώριζε εξ αρχής ότι θα) την απειλούσαν;

Άλλοι (Economist) λένε ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχασε μια μεγάλη ευκαιρία, που δεν θα της ξαναδοθεί. Άλλοι (Krugman) πως καλά τα κατάφερε. Άλλοι (Munchau στους FT) πως τώρα μεν ηττήθηκε αλλά τίποτε δεν κρίθηκε και η μεγάλη μάχη είναι αυτή που ξεκινά τώρα και θα διαρκέσει ως τον Ιούνιο.

Ας το ξανασυζητήσουμε όταν ολοκληρωθεί κι ο επόμενος γύρος. Προς το παρόν, ας μείνουμε στον χρόνο που μεσολαβεί ως την επόμενη κρίση- είτε αυτή έρθει στα τέλη Απριλίου, είτε στα τέλη Ιουνίου. Αυτός θα είναι χρόνος πυκνών, διαρκών και δύσκολων διαπραγματεύσεων. Αλλά η κυβέρνηση- καλό είναι να το θυμούνται οι άνθρωποί της- δεν θα κριθεί από το πώς διαπραγματεύεται, αλλά από το πώς κυβερνά.


Το πρόβλημα της Ελλάδας- όπως σωστά, νομίζω, έγραφε προχθές η WSJ σ' ένα κατά τα άλλα πικρόχολο άρθρο της- είναι ότι, από το 2009 ως τώρα, καμιά κυβέρνηση κανείς ηγέτης δεν έφερε ένα πειστικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα γεννούσαν την αναπτυξη που είναι αναγκαία ώστε η χώρα να βγει από την κρίση και να καταστεί αξιόχρεη. Ένα σχέδιο αλλαγών είναι το ζητούμενο. Μια θεραπεία για την χρόνια νόσο μιας οικονομίας βαθιά παρασιτικής, που είχε την ιδιωτική κατανάλωση ως μοναδικό κινητήρα της οικονομικής μεγέθυνσης, που ακόμη και στις καλύτερες ημέρες μεγέθυνσής της δεν κατάφερνε να δημιουργεί επαρκή αριθμό νέων θέσεων εργασίας και που (γιαυτό) δεν κατάφερε να αυξήσει τις εξαγωγές της παρά την μεγάλη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στα χρόνια του μνημονίου.


Αν η νέα κυβέρνηση δώσει έμπρακτα δείγματα ότι μπορεί να καλύψει αυτό το κενό, θα έχει επιτύχει ό,τι κι αν γίνει στις διαπραγματεύσεις. Αν δεν το καταφέρει, στα ασφυκτικά περιθώρια χρόνια που διαθέτει, οι διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» και άνευ σημασίας θα είναι και περιθώρια επιτυχούς έκβασης δεν θα έχουν. Εδώ ταιριάζει αυτό που είχε πει αταίριαστα, στην προεκλογική περίοδο, ο Αλέξης Τσίπρας: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.-


Παύλος Τσίμας

-Huffingtonpost.gr

.

Η επόμενη ημέρα της Ν.Δ.

Ώρα αποφάσεων για την επόμενη ημέρα της Ν.Δ. Οι δελφίνοι αν και τηρούν στάση αναμονής καραδοκούν


Η σύντομη κατά τα άλλα εσωκομματική εκεχειρία στη ΝΔ που κρίθηκε αναγκαία λόγω των διαπραγματεύσεων της νέας κυβέρνησης με τους εταίρους, υποχρεώνει την ηγεσία του κόμματος να ξεκαθαρίσει το τοπίο στο κόμμα και τις απανταχού "φυλές" της ΝΔ να πάρουν ανοιχτά θέση για την επόμενη μέρα.


«Αρκετά έμειναν τα προβλήματα κρυμμένα κάτω από το χαλί», σχολίαζε γαλάζιο κοινοβουλευτικό στέλεχος, παραπέμποντας στην επόμενη εβδομάδα οπού ήδη έχουν ανακοινωθεί συνεδριάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για την Πέμπτη 5 Μαρτίου και της Πολίτικης Γραμματείας για την Κυριακή 8 Μαρτίου.


Λέξεις κλειδιά στις επικείμενες κομματικές συνεδριάσεις η "Κεντροδεξιά", η αναζήτηση των αιτιών της "εκλογικής ήττας", αλλά και το κεφάλαιο "ηγεσία του κόμματος".


Σε αυτή την κατεύθυνση προετοιμάζονται τόσο οι έχοντες τα "κλειδιά" του κόμματος στη Συγγρού, όσο και οι κομματικοί στρατοί που συνωστίζονται πίσω από επίδοξους διαδόχους.


Λέξεις όπως "βαρόνοι" αλλά και "δελφίνοι" θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα αποτελέσουν από τη ερχόμενη εβδομάδα μόνιμη επωδό σε πολιτικές συζητήσεις και δημοσιογραφικές αναλύσεις, αν και πει του παρόντος η βάση του κόμματος επιμένει να θέτει ως πρώτιστο και αναγκαίο, το θέμα της φυσιογνωμίας της Κεντροδεξιάς Παράταξης.


Τα πρόσωπα, οι ομάδες και η στρατηγική τους


Η προσωπική δήλωση-απάντηση του Αντώνη Σαμαρά στο email της κυβέρνησης θεωρήθηκε από πολλούς ως μια έμμεση απάντηση και σε όσους εντός ΝΔ επιμένουν να το αμφισβητούν, αφού αυτό που επέλεξε να κάνει είναι να υπερασπιστεί την διαπραγματευτική τακτική της προηγούμενης κυβέρνησης και να δηλώσει δυναμικό παρόν, παίρνοντας πάνω του, σχεδόν το σύνολο της αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ.


Άλλωστε, οι μέχρι σήμερα κινήσεις του, κάθε άλλο παρά έναν "παραδομένο" αρχηγό κόμματος δείχνουν, με τον στενό πυρήνα των συνεργατών του να επιμένουν στην λογική της "αριστερής παρένθεσης" και τον ίδιο - ακόμα και αν τεθεί ανοιχτά θέμα αλλαγής ηγεσίας - να δηλώνει αποφασισμένος να διεκδικήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης της βάσης του κόμματος στο πρόσωπο του.


Τα πράγματα περιπλέκονται από τη στιγμή που στην συζήτηση μπαίνει το όνομα του Κώστα Καραμανλή!

Ήδη αρκετά στελέχη, με αφορμή και την επιλογή Τσίπρα να εκλέξει τον Προκόπη Παυλόπουλο στην Προεδρία της Δημοκρατίας, δεν διστάζουν να μιλήσουν ακόμα και για υπόγειο δίαυλο επικοινωνίας του νυν με τον πρώην Πρωθυπουργό ή ακόμα χειρότερα, για τη πρώτη πράξη ενός ευρύτερου σχεδίου που έχει ως σημείο αναφοράς τον πρώην αρχηγό της ΝΔ, αλλά με άγνωστο "Χ" το πρόσωπο που θα τεθεί απέναντι στην σημερινή ηγεσία.


Ο Δένδιας, ο Κυριάκος και οι άλλοι...


Σε μια τέτοια περίπτωση, ενδιαφέρον παρουσιάζει ο κατάλογος των λεγόμενων δελφίνων αλλά και τα μπλοκ που διαμορφώνονται, με αρκετούς σχεδόν να προεξοφλούν μια πιθανή αναβίωση Καραμανλικών και Μητσοτακικών.


Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδέχθηκε την πρόταση του Αντωνη Σαμαρά να γίνει Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος στην μετά την ήττα εποχή της ΝΔ παρότι από την πρώτη στιγμή δέχθηκε "φίλια" πυρά ό,τι εντάσσεται στο νέο ηγετικό πυρήνα της Συγγρού.


Σε κατ´ ιδίαν συζητήσεις ο κ. Μητσοτάκης δεν κρύβει τον έντονο προβληματισμό του για την έκταση της ήττας υπογραμμίζοντας την αναγκαιότητα η συντηρητική Παράταξη να αναθεωρήσει την "Ακροδεξιά" ρητορική που για δυόμιση χρόνια υιοθέτησε το πρωθυπουργικό επιτελείο και να επανατοποθετηθεί στον κεντροδεξιό χώρο του πολιτικού χάρτη.


Οι αρχηγικές βλέψεις του Κυριάκου Μητσοτάκης παραμένουν αναλλοίωτες στο τραπέζι και στενοί του συνεργάτες αιτιολογούν την απόφαση του να αποδεχθεί την πρόταση Σαμαρά σημειώνοντας ό,τι σε κάθε περίπτωση παραμένει στρατιώτης της παράταξης.


Κατά τα φαινόμενα αντίπαλο δέος στον Κυριάκο Μητσοτάκη στην κούρσα διαδοχής φαίνεται να είναι ο Νίκος Δένδιας.

Ο τέως υπουργός Άμυνας εκτιμάται ό,τι απόλαυσε προνομιακής μεταχείρισης από τον πρωθυπουργικό περιβάλλον του κ.Σαμαρα τόσο ως προς την υπουργική όσο και ως προς την κομματική του παρουσία.


Του ανατέθηκαν χαρτοφυλάκια που βρίσκονται κοντά στην ιδεολογικοπολιτική θεώρηση της ΝΔ (Δημόσιας Τάξης και Άμυνας) ενώ ενδιαμέσως διαχειρίστηκε το υπερυπουργειο Ανάπτυξης που τουλάχιστον πολιτικά δεν χαρακτηρίζεται ως υψηλής πολιτικής επικινδυνότητας.


Παράλληλα, η μετακίνηση του από την Κέρκυρα στην καυτή Β´ Αθήνας και η πρωτιά του στην δυσκολότερη εκλογική Περιφέρεια της Ελλάδας καταδεικνύουν αφενός τη συνολική κινητοποίηση του κομματικού μηχανισμού υπέρ του, αφετέρου τη κεφαλαιοποίηση από τον ίδιο της υπουργικής του διαδρομής.


Επιπρόσθετα, ο κ.Δένδιας φαίνεται ό,τι απόλαυσε της υποστήριξης και του Καραμανλικού μηχανισμού, γεγονός που είναι αρκετό για να οδηγήσει σε ερμηνείες αναφορικά με τη στάση του πρώην πρωθυπουργού σε ενδεχόμενη κούρσα διαδοχής.


Ο ίδιος ο κ.Δενδιας πάντως κινήθηκε αντιδιαμετρικά προς τον κ.Μητσοτάκη καθώς σύμφωνα με πληροφορίες αρνήθηκε τη θέση που του προσφέρθηκε από τον Αντωνη Σαμαρα να αναλάβει γραμματέας της ΚΟ αποφεύγοντας προφανώς να ταυτιστεί με την νέα ηγετική ομάδα της ΝΔ.


Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ό,τι ισχυρή παρουσία στην κούρσα της διαδοχής - αν και εφόσον αυτή δρομολογηθεί - αποτελεί ο Μάκης Βορίδης.

Συνεργάτες του τέως υπουργού υγείας θεωρούν ό,τι ο ίδιος έχει σημαντικά ερείσματα στην εκλογική βάση των Νεοδημοκρατών σε βαθμό μάλιστα να του διασφαλίζουν και το προβάδισμα στην κούρσα της διαδοχής.


Ανάχωμα στην υποψηφιότητα Βορίδη φαίνεται να αποτελεί το παρελθόν του (Εθνικό Μέτωπο, νεολαία ΕΠΕΝ), που, ανεξάρτητα από την αστική μεταστροφή του ίδιου του κ.Βορίδη, μετά βεβαιότητας δεν διευκολύνει την επιδίωξη της Συγγρού για τον κεντροδεξιό ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό.


Παλαιοί κομματικοί πάντως όταν ερωτώνται για το ενδεχόμενο να "τρέξει" στην κούρσα και ο κ.Βορίδης, θυμίζουν με νόημα την ...ημιτελή κούρσα Αβραμόπουλου το 2009!


Εσχάτως, στη λίστα με τους επίδοξους διεκδικητές του κομματικού "θρόνου" έχει προστεθεί και το όνομα του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα.

Ο ίδιος τις τελευταίες εβδομάδες έχει δραστηριοποιηθεί σημαντικά κάνοντας συναντήσεις με τόσο με στελέχη μεσαίου βεληνεκούς όσο και με προσωπικότητες του κόμματος.


Κατά πληροφορίες μάλιστα ο κ.Τζιτζικώστας προσφάτως διερεύνησε και την πιθανότητα ύπαρξης ασυμβίβαστου μεταξύ του ρόλου του Περιφερειάρχη και του προέδρου του κόμματος...

Η πραγματικότητα είναι ό,τι ο κ.Τζιτζικώστας εκπροσωπεί τη νέα γενιά στελεχών της ΝΔ, διαχώρισε τη θέση του από τις ιδεολογικές επιλογές του κ.Σαμαρά από την αυτοδιοικητική κάλπη ενώ και οι σχέσεις του με την Παναγή Κυριακού (πολιτικό γραφείο Κώστα Καρμανλή), χαρακτηρίζονται ιδιαιτέρως στενές.


Ωστόσο, είναι αμφίβολος τόσο ο μηχανισμός που διαθέτει αλλά και η διεισδυτικότητα του ίδιου ως προσωπικότητα σε ευρύτερα εκλογικά στρώματα κεντροδεξιών ψηφοφόρων πέραν των στενών ορίων της βόρειας Ελλάδας.


Ως περιφερειακοί παίκτες τις τελευταίες ώρες έχουν εμφανιστεί άπω δημοσιεύματα τόσο η Όλγα Κεφαλογιάννη όσο και ο Βασίλης Κικίλιας.


Και οι δυο βασίζονται κυρίως στην επικοινωνιακή αναγκαιότητα που επιβάλει στη ΝΔ να αναζητήσει αντίπαλο στον Αλέξη Τσίπρα μέσα σε ένα ηλικιακό πλαίσιο που να κινείται πέριξ των 40 ετών του πρωθυπουργού.


Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μοναδικό κριτήριο και πάντως σίγουρα όχι ικανή και αναγκαία συνθήκη.

Η κυρία Κεφαλογιάννη αποδεδειγμένα κατάφερε να αφήσει το προσωπικό της στίγμα στο

χαρτοφυλάκιο του υπουργείου τουρισμού, ένα υπουργείο μειωμένους πολιτικού ρίσκου, αλλά αυξημένης επικοινωνιακής σημασίας.


Ο κ.Κικίλιας από την άλλη υποβάθμισε την πολιτική του δραστηριότητα επιλέγοντας να αναδείξει επιχειρησιακές πρωτοβουλίες, με την απαραίτητη επικοινωνιακή υποστήριξη, στο πλαίσιο των καθηκόντων του στο υπουργείο προστασίας του πολίτη.


Πάντως και τα δυο αυτά στελέχη θεωρείται πιθανότερο ό,τι θα επιδιώξουν να διασώσουν το πολιτικό τους κεφάλαιο τηρώντας στάση αναμονής, μέχρι την μεθεπόμενη μέρα...


Γιάννης Πιτταράς


.

- Πηγή, Ηuffingtonpost.gr.

Το ημερολόγιο χρέους της Ελλάδας μέχρι το 2054

Γραφήματα:Το ημερολόγιο χρέους της Ελλάδας μέχρι το 2054

.


.

Η αμερικανική οικονομική εφημερίδα παρουσιάζει σε γραφήματα το ημερολόγιο χρέους της Ελλάδας μέχρι το 2054.


Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat αύξηση κατέγραψε το ελληνικό δημόσιο χρέος το τρίτο τρίμηνο του 2014 φτάνοντας το 176% του ΑΕΠ.


Σύμφωνα με τη Τράπεζα της Ελλάδας το Εξωτερικό Χρέος δεν περιλαμβάνει τις υποχρεώσεις από μετοχές καθώς και τις άμεσες επενδύσεις.



Τα χρήματα και που τα χρωστάει η Ελλάδα μέχρι το 2054


wsj


Μεταξύ άλλων η Ελλάδα χρωστάει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, EFSF, Κυβερνήσεις, Ιδιώτες επενδυτές.



Τα χρήματα και που τα χρωστάει η Ελλάδα το 2015


wsj




Τα χρήματα και που τα χρωστάει η Ελλάδα το 2016


wsj




Τα χρήματα και που τα χρωστάει η Ελλάδα το 2054


wsj




Τα χρήματα που χρωστάει η Ελλάδα


wsj




Αναλυτικός πίνακας χρέους


wsj



Μπορείτε να δείτε αναλυτικά όλους τους πίνακες στο θέμα Greece’s Debt Due: What Greece Owes When της Wall Street Journal

.

- HuffPost Greece | Στέφανος Νικήτας
.

-Copy from,    - Huffingtonpost.gr/


.

Γλέζος, Κρίμα και πάλι κρίμα.- Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό -

«Ζητώ συγγνώμη από τον ελληνικό λαό διότι συντήρησα αυτή την ψευδαίσθηση» λέει ο Γλέζος για τη συμφωνία στο Eurogroup


HuffPost Greec.











Αίσθηση προκαλεί η δήλωση του Μανώλη Γλέζου με την οποία ζητά συγγνώνη από τον ελληνικό λαό επειδή βοήθησε να συντηρηθεί η ψευδαίσθηση των πρεκλογικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ.


Το αρθρο του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της Κίνησης Ενεργοί Πολίτες.


Όλο το άρθρο του κ.Γλέζου:


«Η μετονομασία της Τρόικας σε Θεσμούς, του Μνημονίου σε Συμφωνία και των Δανειστών σε Εταίρους, όπως και όταν βαφτίζεις το κρέας ψάρι, δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση.


Δεν αλλάζεις, βέβαια, και την ψήφο του Ελληνικού Λαού, στις εκλογές της 25 Ιανουαρίου 2015.


Ψήφισε αυτό που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ: καταργούμε το καθεστώς της λιτότητας, που δεν αποτελεί μόνο στρατηγική της ολιγαρχίας της Γερμανίας και των άλλων δανειστριών χωρών της ΕΕ, αλλά και της ελληνικής ολιγαρχίας.


Καταργούμε τα Μνημόνια και την Τρόικα, καταργούμε όλους τους νόμους της λιτότητας.


Την επομένη των εκλογών με ένα νόμο καταργούμε την Τρόικα και τις συνέπειές της.


Πέρασε ένας μήνας κι ακόμα η εξαγγελία να γίνει πράξη.


Κρίμα και πάλι κρίμα.


Από την πλευρά μου ΖΗΤΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Ελληνικό Λαό διότι συνήργησα σ΄αυτή την ψευδαίσθηση.


Πριν, όμως, προχωρήσει το κακό.


Πριν να είναι πολύ αργά, ας αντιδράσουμε.


Πριν απ΄όλα τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, σε έκτακτες συνελεύσεις, όλων των βαθμίδων των οργανώσεων να αποφασίσουν αν δέχονται αυτήν την κατάσταση.


Μερικοί υποστηρίζουν, πως σε μια συμφωνία, πρέπει κι εσύ να υποχωρήσεις. Κατ΄αρχήν ανάμεσα σε καταπιεστή και καταπιεζόμενο δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός, όπως ακριβώς ανάμεσα στον σκλάβο και στον κατακτητή, λύση είναι μόνο η Λευτεριά.





Αλλά κι αν δεχτούμε αυτό τον παραλογισμό, ήδη οι παραχωρήσεις που έκαναν οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις με την ανεργία, τη λιτότητα, τη φτώχεια, τους αυτόχειρες, ξεπερνούν κάθε όριο υποχώρησης.


Μανώλης Γλέζος Βρυξέλλες 22-2-2015»



.


-Huffingtonpost.gr


.

Το τέλος των φιλελεύθερων δημοκρατιών;

.

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν ανακαλύψουμε το πρωτείο της πολιτικής έναντι της οικονομίας και έναντι των προσωπικών φιλοδοξιών

| EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ

.

Συντάκτης:
Γιώργος Σιακαντάρης


Πάνε 55 χρόνια από τότε που ο Ντάνιελ Μπελ έγραφε το «Τέλος της ιδεολογίας». 

Εκεί ισχυριζόταν ότι οι ιδεολογίες δεν έχουν πλέον να παίξουν κανένα ρόλο στη συγκρότηση του μεταπολεμικού κόσμου. Οι όποιες αντιθέσεις συμφερόντων και αξιών θα μπορούσαν να επιλυθούν στο πλαίσιο της πλουραλιστικής συναίνεσης και της τήρησης των «κανόνων του παιχνιδιού».

Σχεδόν 30 χρόνια μετά ο Φράνσις Φουκουγιάμα πρόβλεψε το τέλος της Ιστορίας και τον θρίαμβο του φιλελευθερισμού. Σήμερα από πολλούς τίθεται το ερώτημα αν έχουμε ήδη εισέλθει στην εποχή του τέλους της ίδιας της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Οταν κάποιος αναφέρεται στη φιλελεύθερη δημοκρατία πρέπει να έχει κατά νου ότι το κύριο στοιχείο της είναι το Κοινωνικό Συμβόλαιο, όπως αυτό προκύπτει από τους θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας. Οταν πάσχουν οι θεσμοί της λαϊκής κυριαρχίας, όταν δηλαδή η πολιτική υποκαθίσταται από όργανα που δεν έχουν λαϊκή νομιμοποίηση, τότε πάσχει και το Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη. Ο διακυβερνητικός της χαρακτήρας θέτει σε πρώτη σειρά τα συμφέροντα των εθνών-κρατών και όχι της κοινής τους πορείας.

Αυτό άλλωστε εξέφρασε ο κ. Σόιμπλε, όταν αναφερόμενος σε μια ρήση του Γκέτε δήλωσε ότι ο καθένας οφείλει να κοιτάξει την πόρτα του και αυτό θα ωφελήσει τη συνοικία. Ο Γκέτε υπενθύμιζε το βολτερικό «ο καθένας ας καλλιεργήσει τον κήπο του». Μόνο που κατά τον Βολτέρο αυτός ο κήπος ήταν η έκφραση της οικουμενικότητας εντός του ατόμου, ενώ για τον -κατά Βαρουφάκη διανοούμενο- Σόιμπλε αυτή η πόρτα δεν ανήκει στο Κοινό Σπίτι που λέγεται Ευρώπη.

Πόσο μακριά είμαστε από την εποχή του Ντελόρ; Τώρα από τη μια οι Ευρωπαίοι εταίροι και από την άλλη η ελληνική κυβέρνηση νοιάζονται μόνο για την «πόρτα» τους. Και οι δύο επικαλούνται τους πολίτες τους, αλλά κανένας τους το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι.

Οσο όμως οι μεγάλες αποφάσεις δεν εκφράζουν μεγάλους και κυρίως πολιτικά και κοινοβουλευτικά νομιμοποιημένους συμβιβασμούς, τόσο η πολιτική εκπροσώπηση θα καταρρέει και θα κάνει χώρο είτε στους δήθεν τεχνοκράτες είτε στα καθόλου δήθεν τέρατα του ναζισμού.

Μια τέτοια πολιτική οδηγεί την γκάμα των διαθέσεων των πολιτών στην Ε.Ε. να κινείται από την πολιτική απάθεια έως το μίσος και την απέχθεια έναντι των πολιτικών των φιλελεύθερων δημοκρατιών.

Το Κοινωνικό Συμβόλαιο και η Λαϊκή Κυριαρχία όμως είναι ο κοινός τόπος συνάντησης του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού. Και για τα δύο ιδεολογικά ρεύματα η δημοκρατία είναι ένα πεδίο εντός του οποίου οι κοινωνικές συγκρούσεις αποκρυσταλλώνονται σε αμοιβαία αποδεκτές κοινωνικές συμφωνίες. Είτε το κίνητρο αυτών των συμφωνιών είναι οι τρεις αρχές του Χομπς «ανταγωνισμός, δυσπιστία, δίψα για εξουσία» είτε η χεγκελιανή τάση «για προσωπική αναγνώριση» είτε τα κατά Σμιθ και Μαρξ συμφέροντα που προκύπτουν από τον καταμερισμό εργασίας, σ’ όλες τις περιπτώσεις η πολιτική είναι έκφραση των μεγάλων υποχωρήσεων των επιμέρους συμφερόντων για χάρη των γενικών.

Αυτό το μοντέλο της πολιτικής δεν έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του, αλλά αυτοί που υποτίθεται ότι το αντιπροσωπεύουν, έχουν από καιρού ξεχάσει ποιες είναι αυτές. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η πολιτική ως επάγγελμα και οι πολιτικοί ως επαγγελματίες έχουν εξαντλήσει τις δικές τους δυνατότητες στην αναζήτηση της αλήθειας. Γι’ αυτό και στη σημερινή πολιτική σκηνή αληθές είναι το προσωπικό όφελος (εξ ου και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις) και ψευδές το δημόσιο συμφέρον.

Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο αν δεν ανακαλύψουμε το πρωτείο της πολιτικής έναντι της οικονομίας (εδώ διάβαζε συμφέροντα μεγάλων εταιρειών και λόμπι) και έναντι των προσωπικών φιλοδοξιών. Είναι αυτή η επιδίωξη ιδεαλιστική; Θα έλεγα πως είναι.

Αν όμως θέλουμε να ανασάνουμε από το άγχος που γεννά η φθορά της σημερινής δημοκρατίας και αν μας ενδιαφέρει η προοδευτική Αριστερά, οφείλουμε να σκύψουμε στην ιδεαλιστική πηγή των αρχών του κλασικού φιλελευθερισμού. Οχι μόνο δεν πρέπει να αφήσουμε τον φιλελευθερισμό να πεθάνει, αλλά θα πρέπει να κάνουμε στόχο αυτής της Αριστεράς την αναγέννησή του.

Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν συμβάλλουν απόψεις όπως αυτή του Μπαντιού ότι «η ελευθερία της γνώμης είναι η ελευθερία να μην καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει. Αυτή η ελευθερία στην πραγματικότητα είναι σκλαβιά». Σ’ αυτή την περίπτωση αυτοί που καταλαβαίνουν είναι οι επαγγελματίες επαναστάτες. Καταλαβαίνουν για όλους τους άλλους και αποφασίζουν για τη ζωή τους με τα γνωστά λενινιστικο-σταλινικά αποτελέσματα.

Απόψεις σαν αυτές που βλέπουν στον φιλελευθερισμό μόνο την αρχή του ανταγωνισμού και σαν αυτή του Μπαντιού που βλέπουν την ελευθερία της γνώμης ως σκλαβιά συναντώνται σ’ ένα σημείο: στην αμφισβήτηση των αρχών του συμβολαίου ανάμεσα στην ισότητα και την ελευθερία. Βλάπτουν και οι δύο την Ευρώπη, αλλά και την κοινωνία.-
--Efsyn.gr

.

7 χώρες του ευρώ έχουν χρέος άνω του 100%

Παπαδημούλης προς Κομισιόν-Ecofin:
7 χώρες του ευρώ έχουν χρέος άνω του 100%


Πιο συγκεκριμένα, ο Δημήτρης Παπαδημούλης στην ερώτησή του, αφού μνημονεύει την πρόσφατη έκθεση της εταιρείας McKinsey, σύμφωνα με την οποία «από το 2007, το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρισ. δολάρια και το δημόσιο χρέος κατά 25 τρισ. », σημειώνει ότι η εικόνα του δημοσίου χρέους στην Ευρωζώνη είναι απογοητευτική, αφού «οι 15 από τις 19 χώρες υπερβαίνουν το όριο του 60% του Συμφώνου Σταθερότητας, ενώ 7 εμφανίζουν χρέος προς ΑΕΠ, άνω του 100%», τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι οι χώρες εκείνες που εφάρμοσαν προγράμματα οικονομικής προσαρμογής με στόχο τη διόρθωση των δημοσιονομικών προβλημάτων τους, «εμφανίζουν ακόμα μεγαλύτερη αύξηση χρέους, όπως η Ιρλανδία (172%), η Ελλάδα (103%), η Πορτογαλία (100%) και η Ισπανία (72%)».

Στη συνέχεια της ερώτησής του, ο Έλληνας Ευρωβουλευτής ρωτά την Κομισιόν εάν «αναγνωρίζει ότι οι κανόνες της ΟΝΕ για τη δημοσιονομική διαχείριση έχουν, εκ του αποτελέσματος, αποτύχει, τόσο λόγω δομικών προβλημάτων στο ευρώ, όσο και λόγω της οικονομικής κρίσης», καθώς επίσης, εάν «σκοπεύει να πάρει νομοθετικές πρωτοβουλίες αλλαγής τους, ώστε να διασφαλίζεται η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά και να μην εμποδίζεται η οικονομική ανάπτυξη, όπως η πλήρης εξαίρεση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, των επενδύσεων από τον υπολογισμό του ελλείμματος

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης:
Σε πρόσφατη μελέτη για το παγκόσμιο χρέος (McKinsey) αποδεικνύεται ότι από το 2007 το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 57 τρις δολάρια και το δημόσιο χρέος κατά 25 τρις. Η παραπάνω εικόνα, όμως, γίνεται τρομακτική στην περίπτωση της Ευρωζώνης, όπου 15 από τις 19 χώρες, υπερβαίνουν το όριο του 60% του Συμφώνου Σταθερότητας, ενώ 7 εμφανίζουν χρέος προς ΑΕΠ, άνω του 100%.
Επίσης, απογοητευτική είναι η αποτίμηση των προγραμμάτων προσαρμογής, αφού οι χώρες που τα εφάρμοσαν εμφανίζουν ακόμα μεγαλύτερη αύξηση χρέους, όπως η Ιρλανδία (172%), η Ελλάδα (103%), η Πορτογαλία (100%) και η Ισπανία (72%).
Με δεδομένο ότι οι κανόνες της ΟΝΕ για τη δημοσιονομική διαχείριση έχουν, εκ του αποτελέσματος, αποτύχει, τόσο λόγω δομικών προβλημάτων στο ευρώ, όσο και λόγω της οικονομικής κρίσης, ερωτάται η Επιτροπή:
1. Αναγνωρίζει ότι οι κανόνες της ΟΝΕ για τη δημοσιονομική διαχείριση έχουν, εκ του αποτελέσματος, αποτύχει, τόσο λόγω δομικών προβλημάτων στο ευρώ, όσο και λόγω της οικονομικής κρίσης;
2. Εάν ναι, σκοπεύει να πάρει νομοθετικές πρωτοβουλίες αλλαγής τους, ώστε να διασφαλίζεται η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά και να μην εμποδίζεται η οικονομική ανάπτυξη, όπως η πλήρης εξαίρεση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, των επενδύσεων από τον υπολογισμό του ελλείμματος, αλλά και του χρέους;

.
-Ethnos.gr

οι ηγέτες της Ευρώπης να θυμηθούν τη σωστή ιστορία - Βαϊμάρη του Αιγαίου θέλουν την Ελλάδα

Η Ελλάδα, Βαϊμάρη του Αιγαίου

Γράφει ο Πολ Κρούγκμαν στους New York Times

Οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ευελιξία είναι προς το δικό τους συμφέρον. Μπορεί να μην τους αρέσει η νέα αριστερή κυβέρνηση, όμως είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση οι ηγέτες της οποίας, απ' όσα έχω ακούσει, είναι ειλικρινά προσηλωμένοι στα δημοκρατικά ιδεώδη

Αν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για τις πολιτικές που χρειαζόμαστε σε μια υφεσιακή παγκόσμια οικονομία, είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα απαντήσουν παραπέμποντας στη Βαϊμάρη, που υποτίθεται ότι αποτελεί μάθημα για τους κινδύνους των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και της νομισματικής επέκτασης. Όμως, η ιστορία της Γερμανίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σχεδόν πάντα αναφέρεται με περίεργα επιλεκτικό τρόπο. 

Ακούμε συνεχώς για τον υπερπληθωρισμό του 1923, όταν Οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ευελιξία είναι προς το δι- κό τους συμφέρον. Μπορεί να μην τους  κόσμος κουβαλούσε καρότσια με χρήμα, όμως ποτέ δεν ακούμε για τον πιο σχετικό αποπληθωρισμό των αρχών της δεκαετίας του 1930, όταν η κυβέρνηση του καγκελάριου Μπρούνινγκ -έχοντας πάρει το λάθος μάθημα- προσπαθούσε να υπερασπιστεί τη σύνδεση της Γερμανίας με τον χρυσό με σφιχτή νομισματική πολιτική και σκληρή λιτότητα.

Και τι γίνεται με αυτό που συνέβη πριν από τον υπερπληθωρισμό, όταν οι νικήτριες συμμαχικές δυνάμεις προσπάθησαν να αναγκάσουν τη Γερμανία να πληρώσει τεράστιες επανορθώσεις; Αυτή είναι επίσης μια ιστορία που έχει μεγάλη σχέση με τη σύγχρονη εποχή, διότι έχει άμεση σχέση με την κρίση που εξελίσσεται τώρα γύρω από την Ελλάδα.

Το θέμα είναι πως τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι κρίσιμης σημασίας οι ηγέτες της Ευρώπης να θυμηθούν τη σωστή ιστορία. 
Αν δεν το κάνουν, το ευρωπαϊκό εγχείρημα της ειρήνης και της δημοκρατίας μέσω της ευημερίας, δεν θα επιβιώσει. 

Σε ό,τι αφορά τις επανορθώσεις: η βασική ιστορία είναι ότι η Βρετανία και η Γαλλία, αντί να θεωρήσουν τη νεο-εδραιωθείσα δημοκρατία στη Γερμανία πιθανό εταίρο, της συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν ο κατακτημένος εχθρός, απαιτώντας να τις αποζημιώσει για τις δικές τους πολεμικές απώλειες. Αυτό δεν ήταν καθόλου σοφό -και αυτά που απαιτήθηκαν από τη Γερμανία ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν, για δύο λόγους:

Πρώτον, η γερμανική οικονομία είχε ήδη καταστραφεί από τον πόλεμο. 

Δεύτερον, το πραγματικό βάρος γι' αυτήν τη βυθισμένη οικονομία θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από την άμεση πληρωμή των εκδικητικών συμμάχων. 

Στο τέλος, και αναπόφευκτα, τα πραγματικά ποσά που εισέπραξαν από τη Γερμανία ήταν πολύ μικρότερα από τις απαιτήσεις των συμμάχων. Όμως η προσπάθεια να επιβληθεί φόρος υποτέλειας σε ένα κατεστραμμένο κράτος -μάλιστα, η Γαλλία εισέβαλε και κατέλαβε τη βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας, το Ρουρ, σε μια προσπάθεια να πάρει την πληρωμή της- σακάτεψε τη γερμανική δημοκρατία και δηλητηρίασε τις σχέσεις της με τους γείτονές της.

Και αυτό μας φέρνει στην αντιπαράθεση μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της. 

Μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε ότι η Ελλάδα προκάλεσε μόνη της τα προβλήματά της, αν και είχε μεγάλη συνδρομή σ' αυτό από ανεύθυνους πιστωτές. 

Στο σημείο αυτό, ωστόσο, το απλό γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποπληρώσει πλήρως τα χρέη της. Η λιτότητα έχει καταστρέψει την οικονομία της όσο ολοκληρωτικά κατέστρεψε τη Γερμανία η στρατιωτική ήττα -το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας μειώθηκε κατά 26% από το 2007 μέχρι το 2013, έναντι της πτώσης 29% που κατέγραψε το γερμανικό από το 1913 μέχρι το 1919.

Παρά την καταστροφή αυτή, η Ελλάδα κάνει πληρωμές προς τους πιστωτές της, εμφανίζοντας πρωτογενές πλεόνασμα περίπου 1,5% του ΑΕΠ. Και η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι πρόθυμη να συνεχίσει να εμφανίζει αυτό το πλεόνασμα. Αυτό που δεν είναι πρόθυμη να κάνει είναι να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των πιστωτών της για τριπλασιασμό του πλεονάσματος και για συνέχιση εμφάνισης τεράστιων πλεονασμάτων για πολλά χρόνια ακόμα.

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα προσπαθούσε να δημιουργήσει αυτά τα τεράστια πλεονάσματα; Θα έπρεπε να περικόψει περαιτέρω τις κρατικές δαπάνες -όμως αυτό δεν θα ήταν το τέλος της ιστορίας. Οι περικοπές δαπανών έχουν ήδη οδηγήσει την Ελλάδα σε βαθιά ύφεση, και οι περαιτέρω περικοπές θα έκαναν την ύφεση αυτή ακόμα βαθύτερη. 

Η μείωση των εισοδημάτων θα σήμαινε μείωση των φορολογικών εσόδων και έτσι το έλλειμμα θα μειωνόταν κατά πολύ λιγότερο απ' όσο η αρχική μείωση των δαπανών -πιθανότατα λιγότερο από το ήμισυ. 

Για να πετύχει τον στόχο της, τότε, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε άλλον γύρο περικοπών και στη συνέχεια σε άλλον. Επιπλέον, μια συρρικνούμενη οικονομία θα οδηγούσε και σε πτώση των ιδιωτικών δαπανών -σε ένα ακόμα έμμεσο τίμημα της λιτότητας.

Όλα αυτά, και η προσπάθεια να βρεθεί το επιπλέον 3% του ΑΕΠ που απαιτούν οι πιστωτές, θα κόστιζε στην Ελλάδα όχι 3%, αλλά περίπου 8% του ΑΕΠ. Και θυμηθείτε ότι αυτό θα ερχόταν να προστεθεί σε μια από τις χειρότερες οικονομικές υφέσεις της Ιστορίας. 

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα απλώς αρνούνταν να πληρώσει; 

Τα ευρωπαϊκά κράτη του 21ου αιώνα δεν χρησιμοποιούν τους στρατούς τους για να εισπράττουν τα χρωστούμενα. Όμως υπάρχουν άλλες μορφές εξαναγκασμού. Γνωρίζουμε τώρα πως το 2010 η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ουσιαστικά απείλησε με διάλυση το ιρλανδικό τραπεζικό σύστημα αν δεν συμφωνούσε το Δουβλίνο σε ένα πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Η απειλή για κάτι παρόμοιο αιωρείται ξεκάθαρα πάνω από την Ελλάδα, αν και ελπίζω πως η κεντρική τράπεζα, η οποία βρίσκεται πλέον υπό διαφορετική και πιο ανοιχτόμυαλη διοίκηση, δεν θα το κάνει. 

Σε κάθε περίπτωση, οι Ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να καταλάβουν ότι η ευελιξία -το να δώσουν στην Ελλάδα μια ευκαιρία να ανακάμψει- είναι προς το δικό τους συμφέρον. Μπορεί να μην τους αρέσει η νέα αριστερή κυβέρνηση, όμως είναι μια εκλεγμένη κυβέρνηση οι ηγέτες της οποίας, απ' όσα έχω ακούσει, είναι ειλικρινά προσηλωμένοι στα δημοκρατικά ιδεώδη. 

Η Ευρώπη θα μπορούσε να τα πάει πολύ χειρότερα -και αν οι πιστωτές είναι εκδικητικοί, τότε θα τα πάει πολύ χειρότερα.-

Krugman

---

- Ethnos.gr

Reuters : έκτακτο Eurogroup την Παρασκευή

Έκτακτο Eurogroup θα διεξαχθεί την Παρασκευή για το αίτημα της Ελλάδας, σύμφωνα με πληροφορίες του Reuters. 

Παράλληλα, αύριο Πέμπτη θα συνεδριάσει το Euroworking group, η ομάδα τεχνοκρατών που προετοιμάζει τις εισηγήσεις στο Eurogroup.

Τα 3 σημεία του κειμένου Ντάισελμπλουμ που απορρίπτει η κυβέρνηση

Τα 3 σημεία του κειμένου 

Ντάισελμπλουμ που απορρίπτει η κυβέρνηση 

– Τα 3 σημεία του κειμένου Μοσκοβισί που θα υπέγραφε

Απάντηση Σχετικά Με Τα Σημεία Του Κειμένου Ντάισελμπλουμ Που Αποτέλεσαν
 Κόκκινεs γραμμές.

• 
  Σ
.


.

Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο Ντάισελμπλουμ.

Αντίθετα, τα σημεία στο κείμενο Μοσκοβισί, που χαρακτηρίστηκαν θετικά από την ελληνική κυβέρνηση και ως βάση συζήτησης στο Eurogroup και η ελληνική πλευρά ήταν καταρχήν θετική, ήταν τα εξής 3:

• Η ελληνική κυβέρνηση (…) ανακοίνωσε την πρόθεσή της να λάβει έκτακτες δράσεις για να διασφαλίσει ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο φορολογικό σύστημα και να περιορίσει την ανθρωπιστική κρίση.
• Μέτρα για τον περιορισμό του βάρους του χρέους και για να επιτευχθεί μια περαιτέρω βιώσιμη μείωση της ελληνικής αναλογίας χρέους ανά ΑΕΠ πρέπει να υπολογιστούν παράλληλα με τις δεσμεύσεις του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012.
• Τα παραπάνω σχηματίζουν μια βάση για μια επέκταση της τρέχουσας δανειακής σύμβασης, που θα μπορούσε να λάβει τη μορφή ενός [τετράμηνου] ενδιάμεσου προγράμματος, ως μεταβατικό στάδιο προς ένα νέο σύμφωνο για την ανάπτυξη για την Ελλάδα, που θα εξαχθεί και ολοκληρωθεί σε αυτή την περίοδο.

Σημειώνεται ότι οι διατυπώσεις αυτές περιλαμβάνονται στο δεύτερο κείμενο που δημοσιοποίησε τις πρώτες πρωινές ώρες ο δημοσιογράφος, του βρετανικού Channel 4, Πολ Μέισον.-

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η κυβέρνηση παραμένει σταθερά προσηλωμένη στην αναζήτηση αμοιβαία επωφελούς λύσης με τους ευρωπαίους εταίρους, μέσω της συνέχισης των διαπραγματεύσεων, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η διαμόρφωση μιας τέτοιας λύσης είναι απολύτως εφικτή. Ωστόσο, διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί τελεσίγραφα και ότι είναι αποφασισμένη να τιμήσει τη λαϊκή εντολή και την ιστορία της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Για την κυβέρνηση, το Μνημόνιο έχει προκαλέσει ανθρωπιστική κρίση κι έχει οδηγήσει την οικονομία σε πλήρες αδιέξοδο και τον άμεσο τερματισμό του δεν τον υπαγορεύει μόνο το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά η ίδια η κοινή λογική.

Τέλος, υπενθυμίζουν και τις επισημάνσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν στους New York Times:

«Στην παρούσα χρονική συγκυρία είναι κρίσιμης σημασίας για τους ηγέτες της Ευρώπης να φέρουν στη μνήμη τους τη σωστή ιστορία. Εάν δεν το πράξουν το ευρωπαϊκό σχέδιο για την ειρήνη και τη δημοκρατία μέσω της ευημερίας δεν θα επιβιώσει (…) Όσον αφορά την καταβολή των αποζημιώσεων από τη νεοϊδρυθείσα Γερμανική Δημοκρατία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτή αντιμετωπίζονταν τότε όχι ως ένας εν δυνάμει εταίρος, αλλά ως ένας ηττημένος εχθρός από τον οποίο υπήρχε η απαίτηση να αποκαταστήσει τις πολεμικές ζημιές που υπέστησαν οι σύμμαχοι (…) Η απαίτηση των δανειστών για την πλήρη αποπληρωμή των χρεών τους από κατεστραμμένες από την ύφεση οικονομίες (το ελληνικό ΑΕΠ μειώθηκε κατά 26% από το 2007 ως το 2013, ενώ αντίστοιχα το γερμανικό είχε μειωθεί κατά 29% από το 1913 ως το 1919), καταστρέφουν την οικονομία των χωρών αυτών (…) Η επίτευξη μεγαλύτερων πρωτογενών πλεονασμάτων από την Ελλάδα θα την οδηγούσε σε βαθιά ύφεση. Για να επιτύχει επιπλέον αύξηση του πλεονάσματος αυτού κατά 3%, θα κοστίσει στην οικονομία της χώρας όχι 3%, αλλά 8% του ΑΕΠ».

copy from, HuffPost Greece

.

H Ελλάδα οδεύει στην τελική πράξη της μάχης - Όλα τα σενάρια

Οι 48 ώρες που θα κρίνουν την τύχη της Ελλάδας: Όλα τα σενάρια

Athenae Dalenda Est: Εάν αυτός είναι τελικά ο στόχος και – κατά Κρούγκμαν – το Βερολίνο αποφάσισε ότι «η Αθήνα πρέπει να καταστραφεί», Ελλάδα και Ευρώπη έχουν περιθώριο μόλις 48 ωρών για ν’ αποτρέψουν το μοιραίο. Εάν όχι, και το χθεσινό δραματικό Eurogroup ήταν απλώς το κρεσέντο του διπλωματικού μπρα ντε φερ, η ελληνική κυβέρνηση και οι εταίροι της έχουν το ίδιο χρονικό περιθώριο για να διαμορφώσουν το, οριστικό και τελικό πλέον, πλαίσιο του «έντιμου συμβιβασμού».

Το δεδομένο, και στις δύο περιπτώσεις, είναι πως η Ελλάδα οδεύει στην τελική πράξη της μάχης με ένα ωμό γερμανικό τελεσίγραφο ανά χείρας και με το «περίστροφο» του Μάριο Ντράγκι στον κρόταφο.

Το μήνυμα του Βερολίνου, δια στόματος… Γερούν Ντάισελμπλουμ μετά το ναυάγιο του χθεσινού Eurogroup ήταν σαφές: Θα υπάρξει νέο Eurogroup την Παρασκευή και δυνατότητες συμφωνίας μόνον εάν η Ελλάδα υποβάλει αίτημα παράτασης του τρέχοντος προγράμματος.

Το μήνυμα της Αθήνας, ήταν εξίσου σαφές μέσω κυβερνητικών πηγών: «Δεν δεχόμαστε εκβιασμούς, οι δημοκρατίες δεν εκβιάζονται», απαντούσαν αργά χθες το βράδυ πηγές του Μεγάρου Μαξίμου. Κοινώς, το Μαξίμου διαμηνύει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θα υποβάλει αίτημα παράτασης του Μνημονίου.

Πέραν των ρηματικών διακοινώσεων, ωστόσο, η αποκρυπτογράφηση των όσων έγιναν στο χθεσινό Eurogroup, αλλά και των δηλώσεων Ντάισελμπλουμ, Μοσκοβισί και Βαρουφάκη στη συνέχεια, δείχνουν ότι το παιχνίδι κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει.

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά τη ρήξη στη συνεδρίαση δήλωσε αισιόδοξος ότι εντός των επόμενων 48 ωρών θα υπάρξει διέξοδος και λύση μέσα από τις διαπραγματεύσεις. Οι πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι, στην πραγματικότητα, το 48ωρο είναι η προθεσμία που έχει δοθεί στην ελληνική πλευρά για να κάνει τις επόμενες κινήσεις της, με δεδομένο ότι η όποια συμφωνία πρέπει να κλείσει έως την Παρασκευή για να μπορέσει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια συγκεκριμένων χωρών όπως η Φινλανδία.

Κατά τις ίδιες πηγές, ουδείς μπορεί να μιλήσει ακόμη για οριστικό ναυάγιο, καθώς η ελληνική πλευρά δηλώνει μεν ότι δεν υποβάλει αίτημα για παράταση του Μνημονίου, αλλά δεν θα έχει αντίρρηση να υποβάλει αίτημα για επέκταση της «δανειακής σύμβασης» ή κάτι ανάλογο. Αυτό επιβεβαίωσε, άλλωστε, και ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης δηλώνοντας ότι ήταν «έτοιμος να υπογράψει» το λεγόμενο «κείμενο Μοσκοβισί» που αναφερόταν ακριβώς σε «εξάμηνη επέκταση της δανειακής σύμβασης».

Την προοπτική, ωστόσο, μιας τέτοιας διευθέτησης περιπλέκουν τρεις παράγοντες: 

Ο ένας είναι η υπαναχώρηση της Κομισιόν και της Γαλλίας μετά τον αιφνιδιασμό Ντάισελμπλουμ. Ο επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί, παρ’ ότι οι πληροφορίες λένε πως ανέλαβε διαμεσολαβητική πρωτοβουλία και κατέθεσε ιδιαίτερα θετικές για την Ελλάδα προτάσεις, έκανε πολλά βήματα πίσω στη συνέχεια και, δημοσίως, εκχώρησε τον πρώτο λόγο στον Γερούν Ντάισελμπλουμ – τον άνθρωπο, που χθες λειτούργησε ως απόλυτος εκπρόσωπος των γερμανικών θέσεων και σε καμία περίπτωση ως πρόεδρος του θεσμού του Eurogroup. Ο κ. Ντάισελμπλουμ ήταν εκείνος που, αιφνιδιαστικά, επέδωσε στον κ. Βαρουφάκη προς υπογραφή το εξαιρετικά σκληρό για την Ελλάδα προσχέδιο ανακοινωθέντος – ένα προσχέδιο, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό από την ελληνική αντιπροσωπεία.

Ο δεύτερος αρνητικός παράγοντας είναι το «έλλειμμα» που, όπως υποστήριζαν χθες ευρωπαϊκές πηγές, παρουσιάζουν οι ελληνικές προτάσεις σε ποσοτικούς, κοστολογημένους στόχους και η απουσία «ισοδύναμων» για τα μέτρα του Μνημονίου που η Αθήνα θέλει να ακυρωθούν.

Κι ο τρίτος – και προφανώς και πλέον καθοριστικός – παράγοντας είναι η στάση της ΕΚΤ και του Μάριο Ντράγκι: Αύριο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα επανεξετάσει την χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών μέσω του ELA. Εάν ο κ. Ντράγκι αποφασίσει να κάνει ακόμη πιο σκληρό το τελεσίγραφο και να περιορίσει – ή και να διακόψει πλήρως – την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες, τότε η τελική πράξη της μάχης θα πάρει πραγματικά δραματικό χαρακτήρα. Το «μοντέλο Κύπρου» θα τελεί προ των πυλών και μια πιθανή επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων θα αποτελέσει την τελική λαβή στην ήδη ασφυκτική πίεση προς την ελληνική κυβέρνηση και κοινωνία.

Εάν, και τι από όλα αυτά, θα συμβεί, θα φανεί μέσα στις επόμενες δύο ημέρες. 

Δύο ημέρες με πυρετώδεις διαβουλεύσεις και διαπραγματεύσεις παρασκηνίου, που προϋποθέτουν υψηλού επιπέδου ασκήσεις νηφαλιότητας και ψυχραιμίας…

-www.tvxs.gr,  TVXS Ανάλυση

-